Hallo.
Sinds afgelopen zomer ben ik in een behoorlijke dip geraakt. Ik werkte in de zomer in een hotel en dat verliep niet goed. De eigenaren waren erg gestrest en ik moest de dingen allemaal snel en goed uitvoeren en ik merkte dat ik er erg van slag van raakte. Ik probeerde zo goed als mogelijk het werk uit te voeren maar ik raakte er eigenlijk heel erg gefrustreerd van dat de eigenaren overal commentaar op hadden en dat het eigenlijk nooit goed was. Ik merkte dat ik steeds slechter tegen de kritiek kon en me heel erg rot begon te voelen. Complimentjes was geen tijd en ruimte voor en het was gewoon knallen en overal boven op zitten. Alles wat je deed werd gecontroleerd of een op of aanmerking op gemaakt. Ik raakte steeds en steeds meer gefrustreerd en als ik thuis kwam en met vrienden wilde praten, gaven zij aan dat ik te negatief was en dat ik moest gaan kijken waarom ik niet tegen de stress kon en waarom ik me zo frustreerde.
Altijd als situaties me te moeilijk worden vlucht ik weg. Ik voelde me ontzettend onder druk staan, had ook wel het gevoel dat ik niet goed met de situatie om ging want ik was tensloten degene die als enige negatief werd en gefrustreerd en zelfs ook agressief. Ik heb ook sinds een paar jaar ontzettende last van pms en als ik dan net voor mijn menstruatie ook nog erg veel stress ervaar raar ik enorm agressief. Omdat ik me niet begrepen voelde door mijn vrienden, ookal bedoelde zij het enorm goed en hadden ze ook gelijk want anderen collegas konden wel gewoon hun werk doen zonder van slag te raken, raakte ik juiste helemaal van slag en uit mijn doen. Ik begon me steeds meer op te sluiten in mezef, niets meer te zeggen, ook niet tegen mijn vrienden want als ze vroegen hoe het ging en of ik er al achter was wat het was waarom ik zo negatief raakte kon ik daar geen antwoord op geven. even voor de duidelijkheid k woonde bij hen in. Ik begon me steeds ellendiger te voelen en wilde het liefst vluchten van alles, zoals ik dat altijd doe als het te moeilijk word, Maar ik wilde het werk afmaken om uren op te bouwen en het was maar voor andere halve maand.
Maar ik ging met steeds meer lood in mijn schoenen naar mijn werk, voelde zo'n ontzettende hekel naar mijn bazin en had moeite om nog plezier te hebben in wat ik deed, thuis kon ik niet meer ontspannen omdat ik alleen maar bezig was in mijn hoofd, hoe moet ik dit veranderen, ik moet veranderen, maar ik kwam er niet uit en voelde me dan zo ontzettend depressief en teleursgesteld. Ik heb het werk afgemaakt maar ben in en enorme depressie terecht gekomen, voelde me waardeloos kon niet meer trots zijn op mezelf en was ook heel negatief naar mezelf, je bent een lozer, je veranderd toch nooit. Jij vind altijd dat anderen slecht zijn maar je doet het zelf niet goed, wat ga je er aan doen? Maar ik merkte dat zo angstig werd, omdat ik ook naar mijn vrienden een druk voelde om te laten zien dat ik er wel mee omkon gaan en kon veranderen maar ik ging steeds meer uit mijn gevoel en in mijn hoofd.
Uiteindelijk heb ik besloten toch te vluchten en ben terugverhuisd naar de studio waar ik voorheen woonde. Het idee was dat ik mijn leven bij mij vrienden zou gaan opbouwen, wilde hun helpen met een bedrijf dat ze aan het opstarten waren, maar ik voelde me zo down en slecht over mezelf dat ik het niet meer kon opbrengen en ik voelde ook niet meer of dit nou wel echt mijn leven was wat ik wilde. Zij wilden het wel heel graag, maar ik weet niet of ik het nog wel zag zitten om de hele dat ook omringd te zijn met hun kinderen. Er werd van alles bij me getriggerd. Ik kon geen rust meer vinden en ik ben nu twee weken weer op mezelf en ben wel rustiger geworden, maar ik voel me nog steeds erg down, begrijp ook niet waarom ik er niet uit kan komen, omdat ik wel meerder periodes in mijn leven heb gekend van depressie, maar dan altijd snel de knop weer wist om te draaien, maar op dit moment lijkt het wel alsof ik blijf hangen en ik weet niet zo goed wat ik moet doen, ik voel ook dat ik mezelf niet kan pushen om eruit te komen en probeer zoveel mogelijk geduld met mezelf te hebben, maar er zijn momenten dat ik me weer zo gefrustreerd voel omdat ik me niet down wil voelen.
Mijn vrienden zeiden telkens, ga kijken waaorm je je zo down voelt want er moet dus iets zijn waar je niet tevrede over bent over jezelf anders voel je je niet zo. Ik wil ook graag veranderen zodat ik me weer positief voel maar ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen en dacht misschien kennen anderen ook wel een soort gelijke ervaring of herkent iemand mijn gevoelens of heeft iemand een tip.
Alvast bedankt.