Gebruikersavatar
famke87
Berichten: 246
Lid geworden op: 22 nov 2011 09:29

Winterdepressie!? even verhaal kwijt...

Soms weet ik het echt niet meer... Nu vooral de dagen korter worden, ik merk dat ik er meer last van heb, het begint sochtends al als ik naar het werk moet, zodra het licht wordt, voel ik me beter, maar zodra het savonds weer sneller donker wordt, voel ik me nog slechter.

Ik weet dan echt niet wat ik uit moet vinden. Ik wordt dan nog emotioneler en zie het dan gewoon niet zitten.Het liefst zou ik gelijk mijn bed in willen duiken, zoals nu... hopend dat het weer sneller morgen is en toch een beetje afleiding kan vinden op werk. En de zon hoeft maar even te schijnen of ik krijg weer heel veel energie.
En toch om weer van date rare gevoel af te komen, probeer ik weer aandacht te zoeken bij mannen, vooral door op datingsites te zitten, gezellig praten en chatten. Om mezelf even goed te laten voelen.
Gisteren ben ik op iemand afgestapt, een leuke jongen, waar mij oog al een tijd op viel. Werkt in een winkel. Zag hem regelmatig, wist hoe hij heette. Via via achter wat dingen gekomen, hij vroeg of ik even langs in de winkel kwam, goed gesprek gehad.. Wat bleek? Hij had al een relatie en een gezin, daar baalde ik toch wel van. Doe soms impulsieve dingen om steeds maar die bevestiging te zoeken en aandacht te krijgen. Ik zou nooit zo snel op iemand af te stappen.

En zodra het weer mooi weer wordt en warmer wordt en langer licht, heb ik weer zin om te daten met mannen, voel ik me goed, maar zodra het weer herfst/winter is, loopt alles weer aan het einde. Zoals ook met mijn laatst relatie, 7 maand gehad, maar ik heb het uitgemaakt, omdat ik me niet goed bij hem voelde, hij wou van mij een droom vrouw maken, haalde mij naar beneden, en wou dat ik alles maar beter en beter deed... En alles doen wat hij wilde ook al had ik er geen zin in. Op stap bijvoorbeeld, niet mijn ding, door hem weer begonnen met roken, omdat ik er anders niet bij hoorde, maar daar ben ik nu mee gestopt, ik moest drinken anders was ik saai... Achter mijn rug om daten met andere vrouwen en als ik bijvoorbeeld mijn mening zei of het ging niet zoals hij het wou.. (hij weet dat ik vroeger mishandeld ben door mijn vader) zei hij ik geloof niet dat je vader dat heeft gedaan, je zou het vast wel uit hebben gelokt...

Ik was zo blij dat ik uit heb gemaakt, even leek het goed te gaan. Maar het is zo afwisselend, ene keer voel ik me best wel oke, een andere keer merk ik dat ik in de put zit...

Naar mijn psycholoog ga ik niet meer, het ging toen wel goed, maar het is zo afwisselend, ik voel het nu al dat deze week weer in en dip zit, en dat werkt echt niet mee. de ene week heb ik nergens last van en zie ik alles positief, maar dan...

En als ik bijvoorbeeld iets heb om na uit te kijken of mij ergens op verheug, dan voel ik me 100 punten, dan heb ik er zo zin... tot dat het weer geweest is... dan probeer ik weer wat te zoeken..

en het vervelendste is... Ik kan er gewoon met niemand over praten... mijn ouders niet, mijn beste vriendin niet... Vooral omdat ik altijd hetzelfde krijg horen, dat ik me niet moet aanstellen en niet zo moet zeuren..

Op het werk nu ook, werk in de schoonmaak, we waren met z'n vieren, 2 collega's zitten in de ziektewet, maar nee we krijgen maar geen vervanger omdat we die gewoon niet achter de hand hebben, en ik voor alles moet opdraaien... althans zo gevoel heb ik mijn andere collega doet altijd de wc's, en die kan niet helpen omdat ze een indicatie heeft... en ze wat schuw is... want ik heb de grootste gedeelte van de taken, en aangezien de afdeling best groot is... Mijn andere collega die ziek is, die hielp mij er regelmatig mee, maar ook nu moet ik z'n taken overnemen... en als ik er wat van zeg... dan is het altijd het zelfde verhaald dat het nu zo eenmaal is en ze er niks aan kunnen veranderen...

Soms komt er zoveel op me af... maar vooral nu in deze periode heb ik er meer en meer last van en vat alles gewoon anders. Soms heb ik het gevoel dat het geluk me niet echt mee zit en niks mij gegund wordt.. Ik neem aan dat het gewoon aan de winter ligt, ik probeer mijn hoofd boven water te houden, wat soms moeilijk gaat, maar soms... niemand lijkt mij maar te begrijpen...
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Winterdepressie!? even verhaal kwijt...

Hoi Famke,
als je er zin in hebt, om 's avonds om acht uur naar bed te gaan, zou ik zeggen "gewoon doen!"
Winterdip / depressie is een reeele, logische kwaal: als ""diersoort mens"" komen we uit Afrika, we zijn niet echt gebouwd op lange, duistere nachten en korte dagen. :confused: [AAI]
Wat ook kan helpen is een lichtbak, en/ of extra vitamine D.

Ondertussen : wel rot, dat je je verhaal niet kwijt kan, juist als je je rot voelt, heeft het zin, als er mensen om je heen zijn, die jou in elk geval "psychisch warm houden".
Ofwel, met andere woorden : goed dat je hier komt!! [applaus] [045]

(Ik heb geen principiële bezwaren ;) tegen chatten met mannen, maar het is een soort afleidingsmanoeuvre. En daar kunnen brokken van komen.)

En wat goed, dat je die meneer aan de kant he t gezet, die van jou heel iemand anders wilde maken!!! [applaus] [045] [applaus] [045]
Gebruikersavatar
famke87
Berichten: 246
Lid geworden op: 22 nov 2011 09:29

Re: Winterdepressie!? even verhaal kwijt...

Vitamine D slik ik al, ook omdat ik een behoorlijk tekort had aan Vitamine D, mei van dit jaar, en toen na de medicatie advies gekregen om supplementen door te slikken
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Winterdepressie!? even verhaal kwijt...

Over een week worden de dagen geleidelijk alweer langer. Dat doet mij altijd goed, jou wellicht ook.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”