Gebruikersavatar
bananapotion
Berichten: 1
Lid geworden op: 27 nov 2015 00:12

I don't know what to do.

Hey,

mijn naam is Andy, ik ben 22 jaar oud en ik woon in Brabant.
Ik wilde mijzelf eerst voorstellen in de "voorstel" sectie maar dit leek mij handiger.

Ik heb een lijst met gebeurtenissen en klachten die ik hier zou kunnen ophangen over mijn verleden maar ik bespaar jullie de moeite die te lezen.

Ik wilde het hebben over het volgende wat mij eigenlijk elke dag raakt en enorm onzeker maakt.
Mijn ouders en ik liggen niet op 1 lijn, nou geeft dat niks, kan gebeuren. Doordat mijn ouders en ik niet op 1 lijn liggen ben ik erg vroeg uit huis gegaan. Mijn ouders weigerden ook maar iets voor mij te betalen, zo ook school en huur. Dus ik heb erg vroeg al moeten werken zodat ik de huur kon betalen. Uiteindelijk toch naar school kunnen gaan maar de schoolkosten waren simpelweg te hoog. Ik ben gestopt met school, kreeg een baan bij een Detailhandel bedrijf en kon daar verder leren. Certificaat behaald for what it's worth, toen werd ik overgeplaatst naar een ander filiaal (zoveelste keer.). Dit was mijn laatste kans om mij te bewijzen werd nadrukkelijk gezegd. De treinreis daarheen duurde elke dag 40 minuten heen, 40 minuten terug. 6 maanden geleden (ongeveer) ging ik dus naar mijn werk en heb toen een enorme paniek aanval gehad in de trein. Ik dacht letterlijk dat ik gewoon dood zou gaan en de wereld werd enormmmm klein. Visoog visie en vrijwel geen adem ging daarbij gepaard. Ondertussen ben ik mijn baan kwijt, mijn vriendin kwijt en eigenlijk al mijn sociale contacten buiten mijn woonplaats om kwijt. Ik oefen veel met de auto (was ik ook een tijd bang voor) maar ik blijf angsten hebben. Ik kan ze nu beter te baas dan eerst, maar een werkplek buiten mijn stad is voor mij op dit moment een no go.

Wellicht een niet samenhangend verhaal, ik spring van hot naar her, sorry daarvoor. Mijn punt is eigenlijk, ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb 0 aan reserves, het geld van de ziektewet is totaal niet toereikend en ik kan dus ook geen schoolkosten betalen. Ik zit er Echt doorheen, ik verlies letterlijk alles waar ik lang voor gewerkt hebt en zo dus ook mijn huis als ik niet snel een oplossing bedenk.

Mijn ideale visie zou zijn dat ik terug naar school kan alsnog en kan gaan studeren. Ik weet niet in hoeverre dit realistisch is. Dus bij deze vraag ik jullie om hulp, ookal vind ik dat enorm moeilijk.

Als iemand ideeën heeft, hoor ik ze super graag.
Alvast bedankt.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: I don't know what to do.

Een paniek aanval is heel vaak een waarschuwingssignaal. Op bepaald niet subtiele wijze wordt je met de neus op de feiten gedrukt dat je dingen anders aan moet pakken. Anders om gaan met dingen die in het verleden liggen, de dingen die je altijd dwars hebben gezeten en de manier waarop je in het leven staat.

Voordat je plannen maakt om opnieuw naar school te gaan of een nieuwe opleiding te beginnen lijkt het me verstandig om eens diep in je hart te kijken en uit te zoeken waar je frustraties, je pijn en je verdriet liggen. Daar ligt een belangrijk leermoment en een inzicht om een nieuwe start te maken met je leven.

Ik wens je veel succes!
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
risingphoenix
Berichten: 23
Lid geworden op: 11 okt 2014 12:08

Re: I don't know what to do.

Dag Andy,

Ik ben bekend met het fenomeen 001_rolleyes

Ik vind het erg positief dat je ondanks de angst toch gaat oefenen met de wagen. Een paniekaanval kan heel eng zijn. Je moet ergens 'terug beginnen' en dat doe je [045]
Het heeft mij geholpen om beetje bij beetje zulke kleine doelen te stellen en ernaar toe te werken. Jezelf confronteren met de angst werkt raar genoeg om de angst uiteindelijk uitgedoofd te krijgen. Het is wel van belang om jezelf hierbij niet te forceren. Beginnen met heel kleine dingen opbouwend in gradatie van angst die ze veroorzaken. Misschien zo'n lijstje maken van wat voor jou belangrijk is om weer te kunnen, en rangschikken in volgorde van angstniveau. Is dat een idee?

En voor centen voor jouw studie....is een baantje in jouw stad/dorp zelf misschien haalbaar?

Of heb je al gedacht aan afstandsonderwijs?



:knuffel:
Gebruikersavatar
YutaYuneYunesson
Berichten: 132
Lid geworden op: 21 nov 2011 23:17

Re: I don't know what to do.

Hallo Andy

Ik heb sinds 4 jaar last van een angststoornis dat het meeste wegheeft van pleinvrees.
Bij mij kwam het denk ik door het "negeren" van problemen en gevoelens die toen in die situatie speelde (twee familieleden werden ziek op hetzelfde moment en had toen ook niet een goede thuis situatie).
In die periode had ik mijzelf afgesloten van gevoelens, want die waren te pijnlijk, ik handelde enkel met mijn verstand, als een soort robot die slechts van A naar B ging.
Is dit misschien herkenbaar voor jou? Het negeren van pijnlijke gedachten en gevoelens en maar gewoon doorgaan met doelen bereiken?

Ik heb er tot nu toe aardig mee leren omgaan.
Wat ik weet is dat het gevoel van flauwvallen niet echt is, je valt namelijk flauw als je hartslag te laag is en als je angstig bent gaat je hartslag juist omhoog.
De redenen waarom je bang kan zijn dood te gaan, kan komen doordat je de symptomen van angst aanziet voor ernstige lichaamsfalen (benauwdheid, hartkloppingen, moeilijk ademen etc).
Technieken die ik heb geleerd zijn ontspanning oefeningen, je kan hier naar google om te kijken wat voor jou werkt =)
Maar op je ademhaling letten en "aarden" kan veel helpen, aarden doe je door met beide benen op de grond te staan en een rechte rug te houden (ik vind dit wel vaak moeilijk, als ik angstig wordt heb ik de neiging om van het ene been op het andere te wippen of mij ergens aan vast te houden).
Maar het aarden werkt echt, je krijgt daardoor sterker het gevoel dat je echt fysiek aanwezig bent in plaats van alleen de situatie uit je ooghoek te beschouwen.
Ik zelf neem ook valeriaan, visolie en vitamine B, voor mijn gevoel werkt het, maar veel mensen zijn het hier niet mee eens.
Valeriaan werkt ontspannend, visolie bevorderend voor het denkvermogen en vitamine B voor de energie verwerking, als je dit neemt moet je het wel dagelijks innemen, je moet er een spiegel voor opbouwen.

Qua het betalen van je studie heb ik even wat opgezocht ;)
Ik studeer nu zelf VMBO-t op Vavo (volwassenen onderwijs) voor vmbo-t, Havo en Vwo krijg je voor een deeltijd studie ongeveer 650 voor uitwonend eenmalig uitgekeerd, hiervan kun je het meeste wel betalen ga uit van ongeveer 400 aan boeken en 400 euro aan studiekosten mits je 7 vakken volgt. Uiteraard kun je altijd in termijnen de kosten terug betalen, je studie kosten aan school of DUO en je boeken aan de boekencentrale.

Voor een voltijd studie Vmbo, Have of vwo krijg je het totale bedrag van de studiekosten vergoed ongeveer 2000 euro, dit krijg je in termijnen van 262 euro voor 8 maanden en de afbetaling is geloof ik 180 euro per maand (je krijgt dus meer geld dan je moet betalen).

Voor studiefinanciering krijg je voor MBO alles als een gift mits jij je opleiding behaald.
Voor HBO en Universiteit krijg je alleen de aanvullende beurs en het studentenreis product als een gift mits je de opleiding haalt, studiefinanciering moet wel terug betaald worden

Je kan natuurlijk ook een BBL opleiding gaan doen, dan werk je 4 dagen en heb je één dag school, bij sommige leerbedrijven wordt de schooldag betaald anders betaal je voor niveau 1 en 2 260 euro per jaar en voor niveau 3 en 4 570 euro per jaar aan cursusgeld.
Gebruikersavatar
MerelMelchers
Berichten: 9
Lid geworden op: 18 jan 2016 12:01

Re: I don't know what to do.

Wat erg voor je dat je in deze benarde situatie zit!
Kun je niet bij familie gaan inwonen om even rust te kunnen nemen?...Eigenlijk weet ik het verder ook niet zo goed...

In ieder geval heel veel succes en sterkte! <3
I want a life worth writing about

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”