Hoi,
Ik heb me net aangemeld hier omdat ik met een probleem zit. Het voorstel-topic heb ik even buiten beschouwing gelaten omdat ik toch een zekere anonimiteit verlang.
Mijn verhaal:
Ik heb sinds een aantal maanden een probleem met mijn ploegleider. Ik werk in een kleine fabriek in een 24-uurs ploegendienst. Sinds 1,5 jaar ben ik verhuisd van ploeg om een promotie te maken. Een kans die ik toen niet kon laten liggen. Mijn taak is om 8 uur lang ons productieproces te bewaken door middel van een hoop PC-schermen. Dit is een baan waarin continue aandacht wordt vereist. Het is dus begrijpelijk dat dit opzich al een zeer zware taak is die voor mij als 25-jarige enorm veel concentratie verlangt. Omdat ik nog redelijk veel te leren heb ben ik voor een groot deel afhankelijk van mijn ploegleider. Deze wordt geacht mij te ondersteunen en mij op te vangen wanneer ik even een sigaretje wil roken (3 á 4 keer per dag aan 10/15 minuten). Dit zijn dan ook gelijk mijn pauzes. Kortom een hondenbaantje dat goed betaald maar geestelijk wel veel van mij vraagt.
Nu komt mijn probleem. Mijn ploegleider is, zo ben ik pas een paar weken achter, een narcist pur sang. http://www.narcistischepersoonlijkheidsstoornis.nl/
Deze linkt beschrijft in elk woord hoe mijn baas is. Ik heb begin juni aangegeven dat ik naar een andere ploeg overgeplaatst wil worden omdat ik me totaal niet prettig voel in mijn huidige ploeg. Tevens speelde er toen thuis het een en ander waardoor ik redelijk veel last had van stress. Dit heb ik toen bij zowel de hogere baas als P&O aangekaart. In diezelfdfe week ben ik doorverwezen naar de bedrijfsarts. Na een kort gesprek ben ik door verwezen naar een bedrijfspsycholoog. Hier ben ik tijdens mijn vakantie heen gegaan voor een eerste intake. Destijds zat ik echt enorm slecht in mijn vel. De tweede intake heb ik vorige week gedaan. Ik heb hier toen verteld dat de problemen thuis niet opgelost waren maar dat ik mijn vakantie nuttig heb besteed door met mijn vrouw te praten. Tevens heb ik de band met mijn vader weer wat kunnen herstellen en mijn 2 jonge kinderen weer de aandacht kunnen geven die ze verdienen. In mijn vakantie heb ik mijn telefoon bewust uitgezet. Ik heb 4 weken niet aan mijn werk gedacht.
Ik kwam vorige week per toeval op een website over NPS en was nu dus ook in staat de psycholoog uit te leggen hoe mijn ploegleider in elkaar steekt. Ik heb ook gezegd dat de problemen thuis voortkomen uit mijn stressvolle baan. Voor de psycholoog was dat genoeg om mij niet verder in behandeling te nemen. En dat zie ik zelf ook zo. Ik wil niet behandeld worden terwijl de oorzaak niet bij mij ligt maar bij mijn ploegleider. Daarbij gezegd dat ik zeker niet de eerste ben die aangeeft niet meer in deze ploeg te willen werken. Er zijn er al 7 voor mij geweest waarvan 1 ontslag heeft genomen vanwege dit persoon.
In de tussentijd heeft de bedrijfsleider met mijn ploegleider gepraat. Sinds ik terug ben van vakantie hebben we ,naast 10 werk-gerelateerde zinnen per dag, geen woord gewisseld. Er onstaat nu een situatie waarin we met 2 man op 1 meter van elkaar zitten zonder een woord te spreken. En dat voor zo'n 5 uur per dag. Er heerst een bepaalde spanning waar ik copleet gestoord van wordt.
Afgelopen vrijdag ben ik in weekend naar het werk gegaan om te zeggen dat ik het zo niet meer trek. P&O en bedrijfsleider zouden overleggen. Komen ze maandag met een smoesje dat ik het eerst maar zelf uit moet praten. Eenerzijds omdat ze het zelf absoluut niet aandurven. Iemand met een NPS, daar valt niet egen te praten op een normale manier. Hij weet mij altijd onder de tafel te lullen dus ik schiet er niets mee op. Daarnaast ben ik bang dat mijn rookpauzes er dan bij in gaan schieten omdat hij zich op zijn staart getrapt voelt.
Daarnaast als we niet meer met elkaar praten wordt het verdomd lastig een opening te vinden om er eens over te praten. Dit heb ik ook als feedback weer terug gegeven naar P&O. Daar werd ik gewoon bijna uitgelachen.
Dit lijkt al een heel verhaal, maar is slechts maar een heel klein gedeelte ervan. Ik zit nu in een situatie waarin ik met pest naar mijn werk ga, het management lijkt me niet te willen of kunnen helpen. Overplaatsing naar een andere ploeg is op korte termijn niet mogelijk (schijnbaar). Er heerst een spanning in onze ploeg waar ik compleet gek van wordt en tevens ook mee naar huis neem. Ik kan niet met mijn ploegleider praten omdat ik bang ben voor de gevolgen die het voor mij kunnen hebben en sowieso valt er met hem al bijna niet te praten. Het is zelfs al zover dat ik hem niet meer aan kan kijken zonder vol te schieten met woede of walging.
Er heerst binnen de ploeg ook een bepaalde sfeer, er wordt gedaan alsof er niets aan de hand is maar intussen is de spanning om te snijden.
Ik weet me echt geen raad meer. Ik wil best naar een psycholoog, maar kan die mij helpen? Ik wil eigenlijk helemaal niet behandeld worden terwijl het probleem overduidelijk niet bij mij ligt. Nou praat ik uberhaupt al moeilijk over mijn gevoelens maar ik wil me tegenover mijn ploegleider absoluut niet zwak op gaan stellen, dit maakt hem alleen maar sterker.
Het enige vooruitzicht dat ik heb is dat de samenstelling van de ploegen over 8 maanden zullen veranderen. Nog steeds geen garantie overigens. Maar dit weerhoud mij ook van solliciteren naar een andere baan. Ik zie een heel goed toekomstperspectief voor mijzelf bij dit bedrijf maar niet in deze ploeg. Daarnaast vind ik dat er van het management ook wel eens iets verwacht mag worden na de zoveelste klacht over mijn ploegleider.
help, help, help