Hoi Sporu,
ik begin even heel eigenwijs met je laatste zinnen:
sporu schreef:Ik zit te denken om de psychiater weer in te schakelen, wat mij een goed idee lijkt, maar ik was eerst benieuwd wat anderen hier van vinden en wat er precies aan de hand is.
...of je nu het beste doet aan een psychiater, een psycholoog of weer iets anders, dat kan niemand via internet echt beoordelen. Idem, voor "wat er precies aan de hand is" - maar ik kan uiteraard wel je tekst lezen en "zeggen wat ik vind".
Ten eerste: heel rot voor je, want je hebt een stevige knauw gekregen toen het uitging en de wond (om het zo maar te noemen) herstelt niet echt, maar "blijft etteren".
Wat ik me verder afvraag, je schreef op gegeven moment, dat de depressie "eigenlijk begon halverwege de relatie met je nu ex-vriendin". Heb je een idee, hoe dat zo nu kwam...? Was er, behalve dat het "een moeilijke relatie was" nog een of andere andere aanleiding voor...? Wat gebeurde er zoal in je maanden voordat die depressie er in sloop...?
sporu schreef:Ik weet niet zo goed meer wat ik er mee aan moet. Ik wil al tijden verder met m'n leven.(...)Het gaat echter moeizaam, en het lijkt sinds die dag ook niet veel beter te gaan. Sterker nog, sommige problemen zijn nog erger geworden en er zijn een hoop nieuwe problemen bij gekomen.
Het &^$*% effect van een depressie is, dat dit soort dingen gebeuren. Je hebt nergens meer energie voor, ziet tegen alles op als een berg - en de puf om "de berg te beklimmen" is er helaas gewoon niet.
sporu schreef:Altijd angstig voor bepaalde situaties (...) Nog steeds verdrietig/angstig over situaties die in het verleden zijn gebeurd, er niet over kunnen praten met anderen en het feit dat de gedachten gewoon niet weggaan maakt me depressief, bijna suicidaal
...en mogelijk kan dit de "motor" achter de depressie(s) zijn.
Bij een fiks aantal mensen is het zo, dat er zoveel energie "weglekt" naar deze angsten, dat dat de depressie in stand houdt.
De betere aanpak met therapie is dan: eerst deze angsten de nek omdraaien - en dan pas de rest van de depressie onder de loupe nemen.
sporu schreef:Regelmatig (nagenoeg dagelijks) gedachten over zelfmoord; door onmacht en vermoeidheid van de constante maalstroom aan obsessieve en donkere gedachten
Hoe banketstaaf ook - dit is normaal bij een depressie.
sporu schreef:Een zeer laag gevoel van eigenwaarde, maar toch deze waarde mogelijk proberen op te krikken door goed voor de dag te komen en bezig te blijven met activiteiten
[045] [applaus]
Het rottige gevoel over jezelf is helaas normaal bij depressie - en je hebt je er niet bij neergelegd!!
sporu schreef:Fatalistisch denken, denkend dat ik voor eeuwig in dit gevoel zal blijven hangen
Helaas, dat is normaal, hetzij bij depressie, hetzij bij trauma komt dit gewoon zo voor.
Leuk is beslist anders - een makkelijk advies zou luiden "dat je het niet moet geloven" (maar de gedachte dringt zich helaas buiten je wil om telkens weer op - dat is gewoon heel erg rot).
sporu schreef:Als er negatieve prikkels naar boven komen, door bijvoorbeeld een foto, dan uit zich dit vaak in zowel mentale als fysieke onrust (bonkend hart, erg zenuwachtig)
Naar is dat!!
Heb je ooit technieken geleerd, om jezelf op zo'n moment weer te kalmeren, gerust te stellen, moed in te spreken....?
Dat is beslist geen luxe!!
sporu schreef:Mezelf niet over bepaalde dingen kunnen heenzetten, terwijl je er niets meer aan kan doen. Goedwillend, maar niet durvend in angst om te worden afgewezen en daardoor een nog lager zelfbeeld te creëren
Ten eerste: rot voor je...!
Ten 2e: dit doet me denken aan een therapeute waar ik een hartgrondige hekel aan heb gekregen.
Wat ik met iedereen (zelfs met dat kreng) eens ben: het verleden kun je niet veranderen.
Maar je dan maar eventjes (dat alleen al!!) "over je verleden heen zetten" is zo ongeveer de grootste kolder die ik heb gehoord.
Let wel: ik heb inmiddels een berg ellende netjes verwerkt, allerlei triggers en hoe je het noemen wilt roepen geen bonkend hart etc. meer op (...wat een opluchting!!!) en allerlei overlevingsmechanismen "blijk ik opeens te hebben afgeschaft, want overbodig" (ook feest!!! Heel fijn!!)
....maar over mijn verleden heenstappen - no way.
En: als je al hetzij gewond bent, hetzij kwatsbaar bent doordat je depressief bent, heb je er ook weing aan, om je over je angst om afgewezen te worden "heen te zetten".
Ten eerste: zo werken die dingen niet.
(Sommige therapeuten zijn helaas erg simpel. In de therapiekamer is het wellicht zinnig, om bevend als een rietje over een angst heen te stappen - maar dan ben je echchies waar heus nog niet klaar en rijp om dat in real life ook te doen. Zo lief zijn niet alle mensen in de buitenwereld.)
Troost jezelf voorlopig liever, met dat je in elk geval voor jezelf betrouwbaar bent - dat is ook iets waard.
En als je het niet vertrouwt, is er van afzien zo ontzettend stom nog niet.
Op daadwerkelijke afwijzing zit je niet te wachten.
sporu schreef:Zeer veel moeite om te concentreren op mijn dagelijkse activiteiten en hobby's
...een vervelende verschijnsel van depressie is dat!
sporu schreef:Positieve en negatieve gedachten en gemoedstoestanden wisselen elkaar in rap tempo af, waar de negatieve kant vaker de overhand neemt dan de positieve kant
1) Dat is algemeen menselijk: om te kunnen overleven heeft moeder natuur ons uitgerust met 4 maal meer zenuwcellen die nare/ gevaarlijke gebeurtenissen vastleggen.
2) Ken je het "trigger"? Dat is per definitie een klein dingetje (..iemand trekt een wenkbrauw op...) dat jou doet denken aan iets groots ("...zo trok mijn moeder haar wenkbrauw op, vlak voor ze onredelijk boos werd...") en je reageert op de grote emoties die dus voor jou bij dat iepkleine dingetje horen.
Met bijv. emdr kun je die triggers een voor een de nek omdraaien en dat geeft heel veel ruimte.
sporu schreef:Ondanks alle mankementen toch een actief sociaal leven, genoeg activiteiten buitenshuis (en binnenshuis) en trek er vaak genoeg op uit om nieuwe mensen te ontmoeten en nieuwe dingen mee te maken
[045] [045] [applaus]
Op momenten dat dat gaat, dat dat verantwoord is, is dat alleen maar hartstikke goed!!!
sporu schreef:Uiteraard was voordat ik die relatie kreeg ook niet alles opperbest.
...eh: hoezo is dat voor jou zo natuurlijk...?
sporu schreef:Ik heb al een verleden met depressies en ze komen steeds weer terug. De huidige depressie is echter wel de zwaarste tot nu toe. Soms gaat het goed, soms niet, en eigenlijk altijd wel een somber gevoel wat een beetje achterin blijft hangen.
Naar hoor! Depressies heb je in soorten en in maten en zeker als ze tereugkomen, kan het heel belangirjk zijn, om precies te kijken, wat er nu dan toch precies aan de hand is...!!