hallo allemaal,
Een introductie van mijn kant...
Wat ik mij kan herinneren is dat ik in 2009 tijdens een hypomane episode erg euforisch was, vol levensenergie zat en weinig slaap nodig had en ook woede-aanvallen had richting vriendin en naaste familie. Na een korte opname op een open afdeling van een GGZ-kliniek wuifde ik al mijn klachten van de hand, waren medicijnen en gesprekken overbodig en mankeerde ik niets in mijn beleving. Uiteindelijk heeft dit thuis mijn relatie gekost. In eerder stadium was ik al mijn vrijwilligerswerk kwijt geraakt door bepaalde insinuaties.
Medio voorjaar 2010 kreeg ik last van een manie met ernstige psychotische kenmerken. Een verplichte opname bij een GGZ-kliniek (4 weken gesloten / 7 weken open afdeling). Vooral de 4 weken op de gesloten afdeling waren erg zwaar. In schilderijen, artikels van kranten en boektitels zag ik overal een boodschap in die speciaal voor mij bedoeld waren en die ik op anderen moest overdragen. Ook heb ik van andere psychische cliënten doodsbedreigingen ontvangen en dat erg veel bij mij waardoor ik cliënten en de leiding ging wantrouwen. Heel heftig allemaal. Nadat ik gedwongen werd medicijn 1x 20mg Zyprexa te slikken ging het beter met mij. Na overplaatsing naar de open afdeling ook richting cliënten en leiding. Uiteindelijk werd ik na 11 weken ontslagen uit die GGZ-kliniek. Het nazorg-traject hield in gesprekken met SPV-er en psychiater. Ook werd de Zyprexa verlaagd naar 1x 10 mg per dag.
Medio nu slik ik nog steeds 1x 10mg Olanezapine (Zyprexa) per dag. Aankomend voorjaar start een proef met 1x 7,5mg Olanezapine. Gesprekken met een SPV-er heb ik al lange tijd niet meer. Wel spreek ik (telefonisch) eens per kwartaal de psychiater. Psychische klachten ondervind ik niet meer. Een groot nadeel is wel dat ik 24kg gegroeid ben in gewicht door de medicatie en een ongezonde levensstijl. Met hulp van een diëtiste en meer bewegen tracht ik nu af te vallen. Dat gaat gestaag.
Ik heb leuke hobbies; wandelen en fotografie. Ook organiseer ik regelmatig uitjes voor een vereniging met mensen met een beperking. Daar heb ik de nodige leuke contacten (op afstand) op gedaan. Betaald werk heb ik nog niet, wel doe ik 12 uur vrijwilligerswerk per week. Vrienden thuis over de vloer gebeurt niet veel en is wel iets wat ik graag zou willen. Toch kan ik mij in bepaalde perioden eenzaam en somber voelen. Vroeger kreeg ik hulp van een SPV-er en die zij dat ik dan naar buiten moest gaan; wandelen, fietsen, zwemmen, hardlopen. Dat helpt wel, maar samen of in een groepje zou ik leuker vinden.
Ik hoop dat ik jullie zo een beeld heb kunnen schetsen van mijn ziekte.