Hoi,
Weet niet of ik in het juiste topic mijn bericht plaats, maar ik heb een dilemma. Voor mij een groot dilemma, hoewel mensen in mijn omgeving zeggen dat het beter is om je goed te voelen als je druk te maken over je gewicht.
Ik slik nu 1 jaar lexapro en sinds febr risperdal erbij. Dankzij de risperdal gaat het beter. Door alles wat ik mee heb gemaakt in een jaar tijd was ik behoorlijk wat afgevallen en de afgelopen maanden ging mijn gewicht langzaam omhoog. Maakte me er niet zo druk om, omdat ik me weer beter voelde. Ik ben er nog niet, maar ik vecht en we zijn aan het omhoog klimmen.
Tot een maand geleden ik weer op mijn oude gewicht zat en ik extra ben gaan letten op wat ik at. Ik ben minder gaan eten, snoep helemaal niet meer. En ondanks dat kom ik nog steeds elke week bijna een kilo aan. Zou dus aan de medicatie liggen, volgens psychiater, die verandert je stofwisseling.
Ik ben nu op een punt gekomen dat ik er vreselijk van baal. Eet momenteel minimaal en vanochtend toch weer een kilo erbij. Ik heb geprobeerd om met de risperdal te stoppen, maar dat is helemaal een gevecht. Ik heb contact gehad met mijn psychiater en die vertelde dat ik nog niet mag stoppen omdat ik nog niet zonder kan. Als ik die pil niet neem, voel ik me ook vreselijk. Blijkbaar doet de risperdal iets bij mij zodat ik me goed voel.
Maar ik wil geen kamerolifantje worden en vanochtend had ik de neiging om alle medicatie in de vuilniszak te gooien. Ben nu stiekem aan het afbouwen met de lexapro. En vandaag maar weer geen risperdal genomen.
maar heb angst dat ik mijn eigen glazen in gooi, omdat ik de medicatie niet inneem. Vind het oneerlijk. Voor mijn gevoel heb ik eigenlijk geen keus. Of pillen slikken en dikker worden, of geen pillen slikken met het risico dat het fout gaat?
Wat moet ik doen? Wat kan ik tegen die kilo's doen. Ik wil niets meer aankomen. Ik ben nu 1 1/5 kilo zwaarder als vroeger, dus ik ben op tijd. maar ik wil niet dat deze tendens zich doorzet de aankomende maanden. Ik eet nu dus ook bijna niets meer. Hoe gaan jullie hier mee om?
gewoon maar accepteren?
ben ik gewoon een zeur?