Gebruikersavatar
MarRin
Berichten: 1
Lid geworden op: 20 dec 2021 13:16

Depressief? Geen idee. Zoveel vragen en gedachten...

Ergens vorig jaar raakte ik somber. Door corona kon er van alles niet, of geplande dingen werden geannuleerd. Het was een kwestie van doorgaan. Toen kreeg ik rugpijn (psychosomatisch denken ze nu). Een van mijn ouders overleed en nog wat zo van die dingen. Ik ben al maanden ziek, half ziek thuis. En na de afgelopen persco zit ik weer helemaal in de put. En mijn hoofd gaat niet meer uit. Continue van die vragen: ben ik depressief. Maar ik ben niet suïcidaal. Maar ik kan me qua werk ook compleet niet focussen of concentreren. Het boeit me allemaal niet. Maar is het dan je werk? Het leven gaan maar langs me heen. Ik ben moe. Ik wil dat corona stopt. Teleurstelling op teleurstelling. Weekendje weg? Gaat niet door. Sporten? Mag niet. Om over de horeca nog maar niet te spreken. Het leven voelt het leven niet meer. En ik ben verbaasd als mensen "gewoon" doorgaan.
Ik ben al 3x bij de huisarts geweest. In januari kan ik pas bij een psycholoog (op eigen initiatief terecht) en de tijd tot dat eerste gesprek lijkt een eeuwigheid. Waarom zegt niemand dat ik wel (of niet) depressief ben? Waarom wil ik die bevestiging? En dan? Wordt het dan beter? Ben ik afhankelijk van anderen? Moet ik weer naar de huisarts? En dan met verheven stem eisen dat ie iets zegt? Maar daar heb ik helemaal geen zin in. Ik heb er de puf niet voor.
Ik voel me onzeker, over mezelf, mijn werk, mijn vrienden. En ik irriteer me aan mensen in de hulpmodus: ga lekker wandelen of lekker lunchen of een hobby doen. Echt al die dingen heb ik al geprobeerd. Het is tijdverdrijf. Als ik er mee stop voel ik me weer ellendig. Alsof de energie op is, en niet aangevuld kan worden.

Eigenlijk weet ik niet waarom ik die nu schrijf... of wat ik voor reactie verwacht.

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”