Naar school willen of opleiding doen
Geplaatst: 17 apr 2019 15:39
Waar ik al een aantal jaar tegen aan hik is dat ik graag onder de mensen wil komen op een normale school.
Het werd me tegen gehouden door een begeleider. En ook eerder zelfs toen ik begin 20 was.
En het enigste waar ze mee komen zijn dingen zoals een zorgboerderij of iets dergelijks waar soms zelfs mensen zitten met zware beperking.
Em vandaag weer de term dagbesteding. Om ''rustig'' te beginnen.
Maar ik ben TOTAAAL niet gemotiveerd om zo iets te doen...
Ik ben van school afgestuurd wat nu een vmbo opleiding zou zijn in deze tijd. Niet vanwege cijfers maar het sociale aspect.
Daar na heb ik jaren met me laten sollen en ik was nergens klaar voor en sindsdien ik wel echt serieus naar mezelf kijk en echt onderneem
lijkt het net of er inderdaad niets te halen valt...
Weer zo iets wat mij tot op de dag van vandaag frusteerd.. Ik weet gewoon als ik een serieus platform krijg een heel stuk van mijn psyche afvalt.
Alleen mensen geven je dat niet. Waardoor ik me vaak niet serieus wordt genomen... Snap je?
Maar ik snap dat je ergens moet beginnen maar tsja mijn moeder zei laatst van maar op die werkplek vorig jaar kan je ook verder komen?
En ik zei nog zo van: geloof je dat echt...de plek was op zich wel chill. Alleen wil je wel daar werken en dat je je psyche accepteert.
Geloof ik dat ik meer kan? Of moet ik echt dan maar accepteren dat ik idd niet verder kom?
Zo ppffff dit is er ook weer uit!
Het werd me tegen gehouden door een begeleider. En ook eerder zelfs toen ik begin 20 was.
En het enigste waar ze mee komen zijn dingen zoals een zorgboerderij of iets dergelijks waar soms zelfs mensen zitten met zware beperking.
Em vandaag weer de term dagbesteding. Om ''rustig'' te beginnen.
Maar ik ben TOTAAAL niet gemotiveerd om zo iets te doen...
Ik ben van school afgestuurd wat nu een vmbo opleiding zou zijn in deze tijd. Niet vanwege cijfers maar het sociale aspect.
Daar na heb ik jaren met me laten sollen en ik was nergens klaar voor en sindsdien ik wel echt serieus naar mezelf kijk en echt onderneem
lijkt het net of er inderdaad niets te halen valt...
Weer zo iets wat mij tot op de dag van vandaag frusteerd.. Ik weet gewoon als ik een serieus platform krijg een heel stuk van mijn psyche afvalt.
Alleen mensen geven je dat niet. Waardoor ik me vaak niet serieus wordt genomen... Snap je?
Maar ik snap dat je ergens moet beginnen maar tsja mijn moeder zei laatst van maar op die werkplek vorig jaar kan je ook verder komen?
En ik zei nog zo van: geloof je dat echt...de plek was op zich wel chill. Alleen wil je wel daar werken en dat je je psyche accepteert.
Geloof ik dat ik meer kan? Of moet ik echt dan maar accepteren dat ik idd niet verder kom?
Zo ppffff dit is er ook weer uit!