Hoi
Zijn er hier nog mensen die leven alsof hun leven stilstaat ? Niet dat ik echt depressief ben maar word er toch zowat moedeloos van.
Heb al jaren geen werk wegens angst om te werken ( psychische klachten) zodra ik werk had geraakte ik na verloop van tijd in een soort depressieve toestand. Kon niet eten, werd mager kon niet slapen enz. Ik gaf dan vaak mijn ontslag of liet me al in de proefperiode ontslagen. Vandaar dat ik waarschijnlijk werk vermijd. Als ik dan toch eens de moed bij elkaar raap om te solliciteren slaat de twijfel mij toe nog voor ik op gesprek moet gaan. Maar meestal heb ik de job toch niet. Rare is dat ik dan wel een opgelucht gevoel krijg als ik de job niet heb. Ben er ooit eens voor naar een psycholoog geweest maar deze viel uit de lucht, ik voelde mij onbegrepen.
Dit alles brengt mij tot wat ik nu ben een stukje hopeloos die zich eigenlijk schaamt. Rare is wel dat als ik iets voor mezelf moet doen werken geen probleem is . Ik maak ook precies altijd de verkeerde keuzes. Soms ook opgebied van kameraden maar vaak ook dat ik verliefd word op een meisje die niet voor mij bestemd zal zijn.Maar het is niet enkel dit mijn leven heeft naar mijn mening altijd wat stilgestaan. Kameraden krijgen een relatie hebben werk gaan bouwen enz. Ze gaan op reis terwjl ik ook weer niet in de vlieger durf. Alles lijkt mij tegen te steken en het begint nu bij zelfs vormen aan te nemen van jaloezie tov die mensen die wel iets bereikt hebben. Maar ik onderdruk dat. Maar toch ik kom gewoon niet vooruit in het leven , eigenijk is het zelfs al zover dat ik de moed heb opgegeven en denk laat me maar gewoon in deze rot situatie zitten het zal zo voor mij bestemd zijn. Iedereen zegt dat ik een goed gast ben eerlijk , sta altijd klaar ja laat zelfs wat van me prodfiteren door sommige van hen.
Bepaalde situaties drijven me dan helemaal tot een hopeloos gevoel zo heb ik een kennis die eigenlijk schulden heeft tot en met. Daar komt nog eens bij dat hij eigenlijk gewoon iedereen beliegd dat kom ik vaak te weten als men erover praat , hij liegt over zijn functie op het werk , zijn inkomen en noem maar op. Toch heeft deze man steeds mer geluk in de liefde dan mij. Ik ben nu echt radeloos aan het worden maar weet echt niet hoe ik nu mijn leven terug op gang moet brengen na al die tegenslagen.
Ik begin zo te twijfelen over mezelf , mijn uiterlijk ( ben klein van gestalte 1,73 m) ) enz. Als ik dan toch eens vaak een droom heb , dan geef ik het op nog voor het geprobeerd te hebben.