Teveel in mn hoofd zitten, realiteit uit het oog verliezen

[wouter12]

Hee,

Sinds afgelopen maandag gaat het niet zo goed met mij en zit ik teveel in mn hoofd. Ik zit in een tussenperiode van school en werk, dus heb wat vrije dagen en dus alle tijd om na te denken over van alles en nog wat. Gister kreeg ik hierdoor een soort angstaanvallen. Bij mn ouders thuis leek alles langs me heen te gaan en voor ik het wist stond ik buiten. Ik ben toen naar binnen gegaan en heb alles uitgelegd. Ik heb verteld dat ik in mn eigen gedachte was weggezonken en daardoor voor mezelf 'afwezig' was. Dit is heel beangstigend omdat je nauwelijks doorhebt dat het gebeurd.

Toen ik 12 was heb ik een periode gehad met zulke aanvallen maar deze waren vaak van korte duur. Volgens de dokter lag dit aan mn evenwichtsorgaan. Ik denk dat het ook deels aan mezelf ligt, toen ook al. Bovendien kreeg ik een kleine maand terug weer zo'n aanval, toen moest ik erna werken en de hele week naar school en was het eigenlijk over.

Nu is het probleem dat ik geen afleiding heb of kan vinden. Gisteren heb ik dit wel veel geprobeerd maar zodra ik stil zit of geen afleiding heb, komen die gedachtes weer naar boven. En dan krijg ik (vaak in mindere mate) zo'n aanval. Het probleem ligt deels aan mezelf omdat ik door mn eigen trucjes weer belandt in die 'roes'. Ik merk alles wat erom me heen gebeurd wel maar ik zit zover in mn gedachte verzonken dat ik niet echt meemaak wat er gebeurd. Kent iemand dit of heeft iemand hier tips voor of over? Is het voor mij handig om langs de dokter te gaan?
(Dit is mn eerste bericht dus ik als ik het nog moet uitdiepen doe ik dit graag)

Groet,
Wouter 21

[Minerva]

Hee,

Sinds afgelopen maandag gaat het niet zo goed met mij en zit ik teveel in mn hoofd. Ik zit in een tussenperiode van school en werk, dus heb wat vrije dagen en dus alle tijd om na te denken over van alles en nog wat. Gister kreeg ik hierdoor een soort angstaanvallen. Bij mn ouders thuis leek alles langs me heen te gaan en voor ik het wist stond ik buiten. Ik ben toen naar binnen gegaan en heb alles uitgelegd. Ik heb verteld dat ik in mn eigen gedachte was weggezonken en daardoor voor mezelf 'afwezig' was. Dit is heel beangstigend omdat je nauwelijks doorhebt dat het gebeurd.

Het klinkt een beetje als een extreme vorm van dagdromen? Je hebt het over na denken over van alles en nog wat... wat is het "van alles en nog wat" waar je dan zo over na denkt? Wat maakt jou zo bang? Toen je buiten stond had je toen in de gaten dat je naar buiten was gelopen of was je je dat niet meer bewust?

Toen ik 12 was heb ik een periode gehad met zulke aanvallen maar deze waren vaak van korte duur. Volgens de dokter lag dit aan mn evenwichtsorgaan. Ik denk dat het ook deels aan mezelf ligt, toen ook al. Bovendien kreeg ik een kleine maand terug weer zo'n aanval, toen moest ik erna werken en de hele week naar school en was het eigenlijk over.

Weet je nog hoe dat toen ontstaan is? En waardoor ging het weer over? Wat was de oorzaak van die aanvallen? Stress?

Nu is het probleem dat ik geen afleiding heb of kan vinden. Gisteren heb ik dit wel veel geprobeerd maar zodra ik stil zit of geen afleiding heb, komen die gedachtes weer naar boven. En dan krijg ik (vaak in mindere mate) zo'n aanval. Het probleem ligt deels aan mezelf omdat ik door mn eigen trucjes weer belandt in die 'roes'. Ik merk alles wat erom me heen gebeurd wel maar ik zit zover in mn gedachte verzonken dat ik niet echt meemaak wat er gebeurd. Kent iemand dit of heeft iemand hier tips voor of over? Is het voor mij handig om langs de dokter te gaan?
(Dit is mn eerste bericht dus ik als ik het nog moet uitdiepen doe ik dit graag)

Groet,
Wouter 21

Welke gedachten komen dan weer boven? Welke trucjes waardoor jij in een roes belandt, heb je het dan over?

Als je zo in gedachten verzonken bent dat je niet echt meer mee maakt wat er gebeurt dan kan het gewoon dagdromen zijn maar het kan ook doorschieten in een volledig afsluiten van de buitenwereld en niet meer aanspreekbaar zijn. (En alles daar tussen in). Hoe voel jij je op zo'n moment?

[wouter12]

Het is meer dat ik nadenk over dat ik bang ben om niet het moment te zijn. Ik was me wel bewust van wat er gebeurde en liep op m'n eigen houtje naar buiten maar het was meer dat ikzelf afwezig was.

Het was toen ontstaan door de drukte om me heen. De 1e keer was door de drukte van de kermis en kwam waarschijnlijk door stress. Dit is in de periode erna nog een aantal keer gebeurd. Deze keren kwam het vooral doordat ikzelf terugdacht aan dat eerste moment, hierdoor raakte ik weer in paniek.

De meeste gedachtes die naar boven komen zijn herhalingen. Ben ik me nu wel goed bewust wat er gebeurd? Wat als ik nu niet oplet en dingen mis? Heb ik de afgelopen 5 minuten niet teveel in mn hoofd gezeten? Deze gedachte herhalen zich vaak in mn hoofd. Het is een soort cirkel.
Het is niet een volledige afsluiting van dagdromen maar ik voel me niet helemaal verbonden met het 'nu'. Dit komt vooral omdat ik blijf nadenken en blijf analyseren. Ik functioneer in principe nog normaal maar het maakt met wel angstig dat ik niet helemaal 'mij' ben. Dit zorgt ervoor dat ik weer helemaal opnieuw gestressd raakt.
Het is voor mij wat lastig uit te leggen maar ik hoop dat je het een beetje begrijpt.

[Minerva]

Het klinkt een beetje alsof je dissocieerde als het heel druk om je heen is of als je wat angstig wordt.

Herken je dit?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Dissociatie_(psychologie)

[wouter12]

Hier kan ik me wel enigszins in vinden. Het gaat bij mij vooral om het niet samenhangen van alles wat er gebeurd. Ik lijk soms van een afstandje mezelf te zien functioneren. Ontkoppeling is misschien het goede woord. Het is niet alleen bij drukte zo maar vooral als er mensen om me heen zijn, hierdoor lijk ik zenuwachtig te worden dat ik het weer terugkomt en dit gebeurd ook.

Normaliter had ik dit kleine momenten en had ik dit sporadisch maar nu worden het langere periodes. Dit is het beangstigde aspect, daarom ook deze berichten. Ik heb voor de rest geen gaten in mn geheugen. Wel heb ik soms het gevoel dat ik op de automatische piloot te werk ga. Bij mij komt het denk ik door psychologische vermoeidheid. Ik praat mezelf dit aan en daardoor is het lastig hieruit te komen. Iedere keer als ik weer 'normaal' ben komen me gedachte weer terug en is er een terugslag.

Het heeft voor mij ook niet echt geholpen dat ik veel over het onderwerp heb opgezocht, dit geeft me alleen maar meer zorgen. Zijn er tips of iets dergelijks om dit te behandelen? Is het beter als ik langs de huisarts ga?

[Minerva]

Ik heb niet zo maar even wat tips voor je.. daar voor ken ik je niet goed genoeg en dan zou ik je misschien, onterecht, nog meer zorgelijk maken en dat is het laatste wat ik zou willen. Als je echter zeker wilt weten wat er aan de hand is dan is een bezoekje aan de huisarts zeker een goede start. Hij/zij kan samen met jou kijken naar wat je nu precies ervaart en of je daar wel of niet wat begeleiding of hulp bij nodig hebt.

[wouter12]

Oke, bedankt voor de hulp!

Mag ik ook nog om u advies vragen? Het gaat al wat beter dan 2 dagen geleden maar alsnog blijf ik terugvallen wanneer ik even maar eraan denk. Dan begin ik weer vooraf aan. Vroeger had ik veel minder van zulke terugslagen. Het komt vooral doordat ik de afgelopen dagen de hele tijd eraan denk en weer in die 'trans' belandt. Ik ben dan bang dat ik niet meer in het nu kom. Hier heb ik ook al flink wat over opgezocht dat je je gedachte uit kan schakelen omdat je dan beter in het moment bent. Is dit waar? Of moet ik gewoon minder eraan denken? Ik ga wel een bezoekje brengen aan de huisarts binnenkort want het zit me heel erg dwars. Ik begin bijna bang te worden om activiteiten te doen, terwijl die juist ervoor zorgen dat het beter gaat.

[Minerva]

Als je ergens bang voor bent en je gaat daarop anticiperen (zoals dat heet.. je gaat vooruitdenken van misschien krijg ik het dan?) dan kom je in een cirkeltje terecht. Het is zoals je zegt, je kan STOP zeggen als je dreigt te vervallen in die dissociatieve gedachtenstroom, richt je aandacht dan bijvoorbeeld op je voeten, voel ze contact maken met de grond, voel je tenen, wiebel ermee (dit noemen ze ook wel "aarden") maak contact met je lichaam en je omgeving.. (misschien iets van mindfulness?) dit helpt je om in het "hier en nu" te blijven en meer grip en controle te ervaren.

Afleiding en activiteiten zoeken zoals je al aangeeft is zeker goed voor je en kan je helpen om niet te veel er over na te denken. Het is goed dat je je realiseert dat dit helpend is en dat je dit niet kwijt wilt raken aan angst. Dat zou alleen maar vervelend voor je zijn als je dit niet meer zou doen.

Een bezoekje aan de huisarts is zeker een goede beslissing. Noteer eventueel voor jezelf wat je graag wilt bespreken zodat je het duidelijk kan verwoorden als je daar zit. Kopieer evt. stukjes van hier in een Word documentje en print dat uit.