Ik ben al een lange tijd bevriend met iemand van mijn werk, maar ik merk dat ik hem vaak niet zo leuk vindt, want hij kan snel gestrest en boos worden en ook gewoon om hoe hij soms is. Ik zie er altijd tegenop om met hem af te spreken en ik heb er nooit zin in. Ik ben ook vaak stiekem opgelucht als hij er niet is op werk. Hij vindt het erg leuk dat ik soms bij hem kom, maar misschien omdat hij niet zo veel anderen mensen heeft om mee af te spreken. Vanwege zijn spierziekte kan hij ook niet zo veel. Daarom vindt ik het moeilijk om nee te zeggen tegen hem. Ik ga regelmatig voor hem naar de winkel en als ik hem daarvoor iets voor terug vraag doet hij daar soms een beetje moeilijk over en daarom vraag ik vaak maar niks, om gezeik te voorkomen. Ik ben bang dat hij misbruik van me maakt. Ik ben ook nooit blij als hij me appt ofzo.
Ik voel me niet altijd op me gemak bij hem, en ben vaak bang dat hij boos wordt als ik niet doe wat ie vraagt. Hij heeft ook zijn leuke kanten, hij kan aardig, grappig en ook behulpzaam zijn. Vaak hebben ook grote
, dan vergeet ik de problemen. Maar ik heb vaak gewoon spijt dat ik hier ooit aan begonnen ben. Vaak wordt ik boos op mensen als ze bijvoorbeeld vragen: waar is je grote vriend? Want ik zie hem niet als mijn grote vriend. Ik heb veel stress en boosheid de afgelopen tijd hierover. Ik zit eigenlijk ook gewoon te liegen tegen hem, omdat ik hem vaak niet zo leuk vindt.
