Gebruikersavatar
Jana
Berichten: 5
Lid geworden op: 05 jun 2016 10:48

tienerzus met ASS kan niet om met mijn baby

Hallo,

ik weet niet of ik hier juist zit, maar ik kan nergens anders terecht. Ik zal beginnen met wat achtergrond over mijn familie en de zus in kwestie. Ik ben de derde van 4 dochters. De leeftijden in volgorde zijn 28, 26, 22 en 16. Mijn jongste zus Inge heeft verschillende fysieke handicaps. Ze zit in een rolstoel en heeft beperkte controle over haar linkerarm. Ze is erg verstandig, maar heeft wel ASS. Mijn zoontje is momenteel 1 jaar oud.

Inge is nooit dol geweest op baby's. Ze was bang van poppen, en begon ritmisch 'ik wil weg' te roepen als een echte baby huilde bij haar in de buurt. Aangezien ze beperkt mobiel is kan ze zichzelf niet verplaatsen, dus in zo'n situatie is ze afhankelijk van anderen om weg te geraken van de bron van haar angst, wat haar paniek alleen maar versterkte. Daar komt nog smetvrees bij, en baby's zijn nu eenmaal niet de properste... Sinds enkele jaren en door onvermoeibare inzet van mijn ouders is die angst echter grotendeels verdwenen, ze heeft zelfs een huilend kind op schoot gehad vorig jaar, en heeft al besloten hoe haar kinderen later zullen heten. Toen ik haar vertelde dat ik zwanger was, was ze dolgelukkig en enthousiast over haar nieuwe rol als tante.

Jammer genoeg was een andere zus van mij niet zo gelukkig. Zij zat op dat moment erg in de put, en heeft meermaals ruzie gemaakt met mijn ouders over mijn zwangerschap. Ze zei onder andere dat ik geen goede moeder zou zijn, en dat alleen het eerste kleinkind belangrijk is dus dat haar eventuele kinderen niet meer speciaal zouden zijn. Gefrustreerde onzin waar ze zich achteraf voor schaamde, maar het is allemaal binnen gehoorsafstand van Inge gezegd. Die zus zegt nu nog enkele ondoordachte dingen, zoals dat mijn zoontje altijd 'alles onder kotst'. Inge onthoudt alles, en zet zich daar ook op vast.

Toen mijn zoontje geboren werd, was Inge wat schrikachtig, maar niet extreem. Mijn zoontje huilde bijna nooit en was heel rustig, dus heeft hij nooit iets fout gedaan. Het enige probleem was een zekere jaloezie als onze moeder hem vasthield of tegen hem praatte. Dit veranderde toen hij begon te kruipen en brabbelen. Inge is doodsbang van hem. Hij mag niet in haar buurt komen, hij mag geen geluid maken, hij mag niet lachen, hij mag niet in situaties komen waarvan ze denkt dat ze gevaarlijk zouden kunnen zijn (bijvoorbeeld zich recht trekken aan een stoel), hij mag niet eens naar haar kijken, de lijst gaat door. Bovendien is die jaloezie erg versterkt in de tussentijd, en mag onze moeder nog niet eens naar mijn zoon kijken zonder een woedende scheldtirade van Inge te krijgen. Tot nu toe heeft langzame gewenning altijd gewerkt bij Inge, maar ik denk dat mijn zoontje te onvoorspelbaar is, het wordt alleen maar erger. Huilen doet hij nog steeds nauwelijks, en Inge reageert niet heviger op gehuil dan op gelach, dus ik denk niet dat dat de oorzaak is.

Op dit moment is de situatie zo erg dat Inge begint te roepen en klagen van hoofdpijn of ander kwalen zodra ze mijn zoontje ziet. Ze herhaalt alles wat mijn andere zus ooit slecht over hem gezegd heeft en gelooft daar heilig in, ondanks bewijzen van het tegendeel. Ze wil niet tegen hem praten of naar hem kijken, en als ze dat toch doet is het om tegen hem te schreeuwen. Ze wordt woedend als mijn moeder met hem speelt en vraagt regelmatig of mijn moeder hem liever ziet dan haar. Na deze woedeaanvallen sluit ze zichzelf op in haar kamer en eist ze dat mijn moeder mee komt. Als hij lacht of naar haar roept (i-e!) duwt ze haar handen voor haar oren en wilt ze weg. Achteraf huilt ze en voelt ze zich schuldig, maar de volgende keer herhaalt dit patroon zich. Ondanks dit alles wilt ze nog steeds zelf kinderen, en heeft ze speciaal een mooie goudvis uitgezocht als verjaardagscadeautje voor hem.

Mijn zoontje begint te begrijpen dat zijn tante niet leuk met hem mee roept maar kwaad is. Wat wilt zeggen dat hij ondertussen niet meer lacht en terug roept, maar begint te pruilen en soms ook effectief te huilen. Dit maakt de situatie alleen maar erger natuurlijk.

Ik weet niet wat te doen, maar dit is onhoudbaar. Kan iemand me misschien advies geven over hoe ik dit gedrag zou kunnen begrijpen en hopelijk zelfs kan verbeteren of vermijden? Er moet iets veranderen, anders kan mijn zoontje zijn grootouders en tante nooit zien... Het wordt voor mij ook steeds moeilijker niet gewoon terug te roepen, ik wil mijn zoontje beschermen... Help me alsjeblieft
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: tienerzus met ASS kan niet om met mijn baby

Jana schreef:Er moet iets veranderen, anders kan mijn zoontje zijn grootouders en tante nooit zien... Het wordt voor mij ook steeds moeilijker niet gewoon terug te roepen, ik wil mijn zoontje beschermen...
Soms is het onvermijdelijk om te kiezen voor de belangen van je eigen gezinnetje. Het lijkt me dat er bepaalde tussenoplossingen mogelijk zijn. Je ouders kunnen toch ook bij jou op bezoek komen? Zo vermijdt je pijnlijke confrontaties met je jongste zus. Je zoontje is op dit moment nog niet in staat om te begrijpen wat er aan de hand is met zijn tante, het lijkt me niet verkeerd om hem voorlopig uit de buurt van zijn tante te houden, tot hij de leeftijd heeft bereikt waarop je het hem kunt uitleggen.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
jazzauti
Berichten: 28
Lid geworden op: 19 dec 2015 21:54

Re: tienerzus met ASS kan niet om met mijn baby

woont Inge bij je ouders? maakt dat het gecompliceerd omdat ze niet alleen kan zijn?

en wil Inge wel vooraf je zoontje zien? omdat ze achteraf altijd spijt heeft van haar gedrag... m.a.w. ze zou het niet leuk vinden als je zoontje en zij niet meer met elkaar in contact komen.

misschien een lullige vraag: als Inge autistisch is en je neemt je zoontje niet meer mee naar haar, hoe zou ze daarmee omgaan? zou ze daar makkelijk overheen stappen als ze afleiding heeft?

wat een negatieve derde zus zeg. hallo...
ik begrijp dat je hier even wat kwijt wilt.
Gebruikersavatar
Jana
Berichten: 5
Lid geworden op: 05 jun 2016 10:48

Re: tienerzus met ASS kan niet om met mijn baby

jazzauti, dank je voor je reactie. Het doet deugd een beetje begrip te krijgen voor mijn situatie. Om even op je vragen te antwoorden: door Inge haar fysieke handicaps is ze volledig afhankelijk van anderen, en mag ze nooit volledig alleen zijn (als ze bijvoorbeeld uit haar rolstoel valt, is ze helemaal hulpeloos). Mijn ouders hebben er mede door haar autisme voor gekozen om haar thuis te verzorgen, in een vertrouwde omgeving, in plaats van in een woonzorgcentrum.

Vooraf en van op een afstandje is Inge wel enthousiast over mijn zoontje. Ze maakt zelfs tekeningen voor hem, iets dat ze voor niemand anders wilt doen. Ze heeft zelf ook al bedacht dat haar 'woedeaanvallen' (bij gebrek aan een beter woord) er voor zouden kunnen zorgen dat ik haar niet in de buurt van mijn kind wil. Als ze nog kwaad is vind ze dat prima en moedigt ze dat aan, maar eenmaal gekalmeerd huilt ze bij het idee en smeekt ze me om nog een kans, ook al heeft niemand gedreigd dat ze hem niet meer mag zien...

We verbazen ons vaak over haar olifantengeheugen en plots verschijnende emoties, dus ik ben toch 99% zeker dat ze het erg zou blijven vinden als ze haar neefje niet meer zou zien. Een vergelijkbare situatie: mijn ouders hebben altijd katten gehad. Inge is bang van die dieren hun ogen, en haat ze passioneel. Ze heeft zelfs al meer dan eens geprobeerd er eentje plat te rijden! Maar ze huilt nog steeds regelmatig over Tommy, een kater die 7 jaar geleden aan ouderdom gestorven is. Ondanks haar angst geeft ze dus ergens wel heel veel om ze. Ik denk dat dat ongeveer hetzelfde is met mijn zoontje... Geweld heeft ze nog niet tegen hem gebruikt goddank, anders zou ik heel snel de knoop doorhakken dat ze niet in zijn buurt mag komen.

Soms lijkt het te beteren, maar de volgende keer is het weer even erg... Ik blijf hopen een manier te vinden om de relatie tussen hen draaglijk te maken.
Gebruikersavatar
Viooltje-senga
Berichten: 186
Lid geworden op: 13 okt 2013 18:46

Re: tienerzus met ASS kan niet om met mijn baby

hey jana

even een vraag, weet je zus op vooraan dat je komt met je zoon, of kom je onverwacht?

misschien een tips, een kalender waar op staat ( pictogram ) dat je langskomt met je zoon,
zodat ze zicht heeft, wanneer en een beetje op voorbereid is.

Een kind van 1 jaar maakt veel onverwachte bewegingen en
is waarschijnlijk voor je zus heel onvoorspelbaar, denk ik.


viooltje
Ik ben niet labiel, ik ben emotioneel flexibel.
Gebruikersavatar
Jana
Berichten: 5
Lid geworden op: 05 jun 2016 10:48

Re: tienerzus met ASS kan niet om met mijn baby

Hey Viooltje-senga,

ja, ze weet dit op voorhand. Het wordt altijd duidelijk gezegd en het staat op haar agenda, en het moment ligt ook erg strikt vast: om de zondag, van 09.00u tot 16.00u. Mijn ouders babysitten dan, zodat ik een dag thuis kan werken
Gebruikersavatar
jazzauti
Berichten: 28
Lid geworden op: 19 dec 2015 21:54

Re: tienerzus met ASS kan niet om met mijn baby

wat een moeilijke situatie. het is als kiezen tussen twee goeden. als jij en je zoontje en je zus alleen zijn, gaat het dan wel goed? dus zonder je ouders.
Gebruikersavatar
Jana
Berichten: 5
Lid geworden op: 05 jun 2016 10:48

Re: tienerzus met ASS kan niet om met mijn baby

Jazzauti, ja, meestal wel.

Mijn zus komt af en toe bij mij thuis als mijn ouders weg moeten, en dan is ze wel kalm tegen mijn zoontje. Ik weet alleen niet of dit verschil komt omdat er minder mensen bij zijn en het dus rustiger is, omdat het een ander huis is, omdat mijn moeder er dan niet is en ze dus niet jaloers moet zijn op mijn zoontje,.... Het kan zoveel zijn.

Als ik er rechtstreeks naar vraag, zegt ze dat 'haar hoofd dan geen ballon is'. Een duidelijkere uitleg krijg ik niet, en ervaring leert me dat doorvragen ook geen goed idee is. Naar haar gevoel heeft ze immers haar emoties perfect verwoord, het is alleen maar frustrerend als ik het dan niet begrijp
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: tienerzus met ASS kan niet om met mijn baby

Jana schreef:Jazzauti, ja, meestal wel.

Mijn zus komt af en toe bij mij thuis als mijn ouders weg moeten, en dan is ze wel kalm tegen mijn zoontje. Ik weet alleen niet of dit verschil komt omdat er minder mensen bij zijn en het dus rustiger is, omdat het een ander huis is, omdat mijn moeder er dan niet is en ze dus niet jaloers moet zijn op mijn zoontje,.... Het kan zoveel zijn.

Als ik er rechtstreeks naar vraag, zegt ze dat 'haar hoofd dan geen ballon is'. Een duidelijkere uitleg krijg ik niet, en ervaring leert me dat doorvragen ook geen goed idee is. Naar haar gevoel heeft ze immers haar emoties perfect verwoord, het is alleen maar frustrerend als ik het dan niet begrijp
Het zou kunnen dat ik het mis heb maar ik denk even mee.

Zou het zo kunnen zijn dat ze misschien bedoelt met de uitspraak "dan is mijn hoofd geen ballon" dat ze op dat moment minder prikkels heeft? Dat als het rustiger is ze niet alles opslaat in haar hoofd, in haar lichaam? Dat ze op dat moment niet van alles obserbeert omdat er minder te obserberen valt waardoor haar hoofd niet vol raakt? Dat is ze dus ook beter met situaties om kan gaan en de aandacht wat beter heeft? Want zoals je zegt het gaat eigenlijk wel goed met mij alleen, bij mij thuis en dan zijn er ook minder mensen.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Jana
Berichten: 5
Lid geworden op: 05 jun 2016 10:48

Re: tienerzus met ASS kan niet om met mijn baby

Hey Memories, dat klinkt best logisch nu je het zo zegt. Alleen jammer dat ik normaal gezien de situatie niet kan controleren, en haar dus niet die rust kan gunnen :-/
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: tienerzus met ASS kan niet om met mijn baby

Jana schreef:Hey Memories, dat klinkt best logisch nu je het zo zegt. Alleen jammer dat ik normaal gezien de situatie niet kan controleren, en haar dus niet die rust kan gunnen :-/
Zou je haar kunnen vragen wat ze nodig heeft om de rust te hebben en/of te behouden?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Viooltje-senga
Berichten: 186
Lid geworden op: 13 okt 2013 18:46

Re: tienerzus met ASS kan niet om met mijn baby

Memories schreef:
Jana schreef:Jazzauti, ja, meestal wel.

Mijn zus komt af en toe bij mij thuis als mijn ouders weg moeten, en dan is ze wel kalm tegen mijn zoontje. Ik weet alleen niet of dit verschil komt omdat er minder mensen bij zijn en het dus rustiger is, omdat het een ander huis is, omdat mijn moeder er dan niet is en ze dus niet jaloers moet zijn op mijn zoontje,.... Het kan zoveel zijn.

Als ik er rechtstreeks naar vraag, zegt ze dat 'haar hoofd dan geen ballon is'. Een duidelijkere uitleg krijg ik niet, en ervaring leert me dat doorvragen ook geen goed idee is. Naar haar gevoel heeft ze immers haar emoties perfect verwoord, het is alleen maar frustrerend als ik het dan niet begrijp
Het zou kunnen dat ik het mis heb maar ik denk even mee.

Zou het zo kunnen zijn dat ze misschien bedoelt met de uitspraak "dan is mijn hoofd geen ballon" dat ze op dat moment minder prikkels heeft? Dat als het rustiger is ze niet alles opslaat in haar hoofd, in haar lichaam? Dat ze op dat moment niet van alles obserbeert omdat er minder te obserberen valt waardoor haar hoofd niet vol raakt? Dat is ze dus ook beter met situaties om kan gaan en de aandacht wat beter heeft? Want zoals je zegt het gaat eigenlijk wel goed met mij alleen, bij mij thuis en dan zijn er ook minder mensen.
mooi dat ze rust vind bij je thuis :)
het is zoals memo schrijft, bij je is ze niet in haar eigen omgeving,
bij haar thuis komen er andere binnen en uit eigen ervaring, zelf mij kinderen, wordt ik heel onrustig en kan het soms niet vatten, het is te veel om waar te nemen, als er familie hier komen, kan ik van binnen heel gek worden, heel onrustig, er komt zoveel op mij af, het liefst zou ik hebben dat ze allemaal vertrekken, en dat is dan niet persoonlijk naar andere toe, maar voor mezelf.

" dan is mijn hoofd geen ballon", het begin klein en het blaas stilaan op tot er een enorme druk komt, zoveel prikkels ( zoals memo schrijft ) voor iemand met autisme is het heel moeilijk om iedereen te kunnen volgenen in gesprekken en dan nog het waarnemen van al de bewegingen enz...

Ik zet me even in haar plaats, dan ben ik nog niet in een rolstoel, weg gaan van die drukte is dan nog niet simpel, wat wel kan helpen, als je zie dat ze het moeilijk heeft, vragen of ze even in haar kamer wil of ergens waar ze even tot rust kan komen weg van iedereen, zondder dat het op een straf lijkt door haar uitspraken en het vertonen van boosheid.
ik denk niet dat het jaloezie is maar meer onmacht van die onrust die ze op dat moment voel, en het niet op de juiste manier kan uit drukken.

viooltje
Ik ben niet labiel, ik ben emotioneel flexibel.
Gebruikersavatar
nienke
Berichten: 5
Lid geworden op: 15 jul 2016 22:01

Re: tienerzus met ASS kan niet om met mijn baby

Beste Jana,
Ik reageer op je eerste bericht.
Het bang zijn voor baby's en kleine kinderen kan voortkomen uit hun onvoorspelbare gedrag.
Oogcontact kunnen mensen met Autisme als bedreigend ervaren.
Als jou zoontje zich aan een stoel omhoog trekt om te gaan staan voelt jou zus zich machteloos omdat zij niet kan ingrijpen als hij eventueel zou vallen, zij zit immers in een rolstoel.
Wat betreft jou zus met privéproblemen: attendeer haar er op dat zij haar problemen met jou ouders bespreekt op momenten waarop jou zus dat niet meekrijgt.
Uitspraken zoals "alles uitkotsen" triggeren bij jou jongste dan niet indirect haar smetvrees.
Even voor jou: jou zoontje doet niets fout, hij is een baby.
Voor jou jongste zus is zij bij jullie ouders gewend dat zij diegene is die het middelpunt van de aandacht was bij bezoek. Als jou zoontje op bezoek komt is hij diegene die op dat moment die aandacht krijgt, hetgeen normaal is maar voor jou zus een grote verandering waar ze nog mee moet leren omgaan en dat heeft tijd nodig, veel tijd.
Het klagen over lichamelijke klachten van jou jongste zus bij jou bezoek met jou zoontje is aandacht vragen zoals ook blijkt uit haar herhaaldelijke manier van bevestiging vragen aan jou moeder of ze nog wel van haar houdt. Dit hoort bij het leren omgaan met deze verandering tijdens jullie bezoek.
Als zij zich terugtrekt en op haar kamer opsluit is ze aan het verwerken in een rustige omgeving. Gaat jou moeder in op haar eis dat zij dan mee moet gaan? Jou moeder moet dat niet doen. Jou moeder moet tegenover jou zus bevestigen dat ze van haar houdt en dat dat ook nooit zal veranderen. Als jou jongste zus dan even een time-out wil is dat prima en dat kan jou moeder ook aangeven. Als jou zus dan terug komt kan jou moeder aangeven dat ze het fijn vindt dat ze er weer bij is. Voor jou zus is het overweldigend en daar heeft ze tijd voor nodig, ze moet dat een plek zien te geven.
Het is een normale en gezonde reactie als jou zoontje huilt op momenten dat jou zus anders tegen hem reageert.Je kunt jou zoontje echt wel uitleggen waarom je zus dat doet, wel aangepast naar zijn leeftijd en dat het niet aan hem ligt.Ook jou zoontje moet leren omgaan met jou zus, dat komt echt wel goed als je hem daarbij begeleidt. Je geeft zelf aan dat je zus bij jou thuis beter om kan gaan met deze verandering, waarom dan je zus niet vaker bij jou op bezoek laten komen? Op deze manier verwerkt ze het wellicht beter dan in haar eigen thuissituatie aangezien zij daar immers het middelpunt van de aandacht is. Rustig opbouwen, tijd voor nemen, jou zoontje goed begeleiden dan komt dit echt wel goed. Het duurt gewoonweg veel langer bij jou zus. Succes!

Terug naar “Autisme Spectrum Stoornissen”