Gebruikersavatar
Leeghoofd
Berichten: 1
Lid geworden op: 27 jun 2021 01:52

Geen persoonlijkheid

Beste lezers,

Ik (vrouw, twintig jaar) krijg al een aantal jaar psychische hulp vanwege depressiviteit. Ik heb gedurende 2 jaar een autisme diagnose gehad, ik begreep echter niet waarom. Ik kwam bij een andere hulp instantie terecht en daar hebben ze opnieuw onderzoek gedaan. Toen bleek ik het niet te hebben. Ik ben een vrouw, ik weet dat het niet altijd herkend wordt bij vrouwen.

Ik heb veel moeite met omgang met leeftijdsgenoten en eigenlijk ook met anderen. Ik heb ook veel ruzie en discussies met m'n ouders. Nu heb ik het idee dat m'n pa en broer ook autistisch kunnen zijn.

Ik ben op zoek naar de oorzaak van m'n depressiviteit. Ik heb het idee dat er iets mis is met mij. Maar volgens de hulpverlening klopt dat niet. Ik moet volgens hen meer in mezelf geloven. En hoewel het nooit helpt om negatief over jezelf te denken, heb ik wel het idee dat ik realistisch moet blijven. Ik heb echt het idee dat er iets met mij aan de hand is.

Ik vraag me af of mensen dit herkennen en of dit wellicht bij autisme past.

Ik heb het idee dat ik geen echte persoonlijkheid heb. Ik ben eigenlijk heel droog. Ik lijk steeds geen 'echt' contact te maken met mensen. Ik heb wel een gesprek, maar het blijft heel oppervlakkig (of juist heel erg diepzinnig). Het oppervlakkige verveelt ook heel snel, voor de ander maar ook voor mezelf. (Door dit word ik heel depressief, ik heb behoefte aan gezelligheid, maar zelf ben ik het niet.) Doordat ik 'geen persoonlijkheid heb', kan ik niet meer zelf nadenken, ik 'besta', maar echt leven zit er niet in bij mij. Ik doe altijd alsof ik dingen begrijp -ik wil niet onbeleefd zijn- maar in werkelijkheid heb ik niet eens gehoord wat er gezegd werd. Ik ben op openbare plekken heel stil en niet aanwezig, terwijl ik bij m'n ouders thuis continu ruzie heb.

Ik heb het idee dat het nooit meer beter gaat worden -het is wie ik ben-. Ik word er erg depressief van.

Klinkt dit herkenbaar voor iemand? Ik hoor het heel graag.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15116
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Geen persoonlijkheid

Ik heb het idee dat ik geen echte persoonlijkheid heb. Ik ben eigenlijk heel droog. Ik lijk steeds geen 'echt' contact te maken met mensen.
Contact maken met anderen, een gesprek beginnen en een gesprek gaande houden is lang niet altijd even gemakkelijk. Je moet je er niet teveel op verkijken, het is namelijk niets anders dan een trucje. Dat trucje kun je leren door de kunst bij anderen af te kijken. Net als ieder ander mens heb je behoefte aan gezelligheid, waardering en aandacht, maar als je ouders en een broer hebt waar je vaak discussies en ruzies mee hebt, heb je het trucje om op een positieve manier contact te maken met mensen thuis ook niet echt kunnen leren.

Niet iedereen is een vlotte babbelaar, dat hoeft ook helemaal niet. Het is ook niet erg dat je misschien meer het introverte dan het extraverte type bent, dat is geen reden om aan jezelf te twijfelen en te denken dat het nooit meer beter gaat worden. Een beetje meer in jezelf geloven kan geen kwaad, wat dat betreft heeft de hulpverlening wel een beetje gelijk, er is in ieder geval geen reden om te geloven dat je 'geen echte persoonlijkheid' zou hebben, of dat er niet echt leven in zou zitten bij jou. Als er bij jou 'geen leven' in zou zitten, zou je thuis namelijk geen ruzie maken. Dat zit allemaal wel goed.

Of je wel of geen autisme hebt, of dat je vader en broer het zouden hebben, lijkt me op dit moment niet zo belangrijk. Wat wel belangrijk is om te weten waar je bij jezelf aan wilt werken. Je zou bijvoorbeeld een cursus Sociale Vaardigheden kunnen doen om te leren communiceren . Zo kun je iedere keer een stap zetten om je in gezelschap zekerder op te stellen en minder aan jezelf te twijfelen,waardoor jij je depressief gaat voelen.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Geen persoonlijkheid

Welkom op het forum! :)


Als ik je verhaal zo lees, lees ik tussen de regels door dat je best een moeilijke jeugd hebt gehad. Veel ruzie met je ouders, een wat lastige omgang met je broer misschien, school was niet altijd eenvoudig, mensen om je heen en vriendschappen zijn dan vaak ook niet zo eenvoudig. De combinatie van thuis en school maakt dat je in een situatie zat en mogelijk zit die soms niet goed te volgen is. Kon en kan je met vragen bij je ouders terecht? Nemen ze je serieus?

Diagnoses kunnen belangrijk en handig zijn. Maar stap één is dat je je gezien voelt, gehoord voelt, dat je het idee hebt dat iemand naar je luistert en dat je serieus genomen word. Ik zou je zo graag willen vertellen dat je geen leeghoofd bent. Niemand is een leeghoofd. Maar het is moeilijk dat te geloven en dat begrijp ik. Ook ik voelde mij, misschien om andere redenen, buiten de wereld staan. Alsof ik er niet bij hoorde terwijl ik er wel bij hoorde. Gevoel van erbij horen ontbrak. Ook ik begin het te missen als er geen diepgaande gesprekken een tijdje zijn en ook ik zoek naar gezelligheid. Dat is een verhaal en soms een gevecht dat je met jezelf aan moet gaan. Je kan het gevoel ook hebben zonder dat je weet waarom of omdat je net even anders in elkaar steekt dan veel anderen. Overigens kan dat ook iets moois zijn uiteindelijk, omdat iedereen uniek is. Niemand is zomaar op de aarde.

Wat ik vooral hoop is dat je hier in dit topic en ook in de andere topics je thuis gaat voelen. Plaats ook gerust berichtjes daar. Dat je in ieder geval kan ervaren dat je niet alleen bent. Dat er veel mensen zijn die met dingen worstelen. Dat mensen zoekende zijn. En dat mensen ook graag zoeken naar gezelligheid, er mogen zijn.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Melanoisia
Berichten: 2007
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Geen persoonlijkheid

Welkom op het forum.

Ik heb geen autisme maar ik herken wel het een en ander van jouw verhaal.
Ik ben op zoek naar de oorzaak van m'n depressiviteit. Ik heb het idee dat er iets mis is met mij. Maar volgens de hulpverlening klopt dat niet. Ik moet volgens hen meer in mezelf geloven. En hoewel het nooit helpt om negatief over jezelf te denken, heb ik wel het idee dat ik realistisch moet blijven. Ik heb echt het idee dat er iets met mij aan de hand is.

Ik vraag me af of mensen dit herkennen en of dit wellicht bij autisme past.
Het is sowieso heel moeilijk om realistisch over jezelf te blijven, maar zeker als je depressief bent. Omdat je gedachten dan vaak automatisch onrealistisch negatief zijn en het moeilijk is om dat om te buigen naar realistischere gedachten.

Je verhaal komt op mij over of je nog niet zo goed weet wie je bent en waar je naar op zoek bent, maar dat is niet erg. Je bent nog jong en het hoort een beetje bij de leeftijd. Ik snap wel dat je dan graag realistisch blijft, want dat geeft houvast. Ik had dat zelf ook een tijdje, en misschien nog wel steeds, dat ik op zoek was naar concrete 'waarheden' over mezelf. Want dan kan ik mezelf beoordelen en er eventueel iets mee of aan doen. Maar daar kwam ik niet uit en werd ik eigenlijk alleen maar ellendiger van. Het frustreerde me alleen maar, omdat die 'waarheid' over jezelf eigenlijk niet te grijpen is. Die is namelijk continu onderhevig aan verandering; gedurende je leven kom je ook alleen maar steeds meer over jezelf te weten. Waardoor er eigenlijk geen moment is waarop je met jouw kennis over jezelf kunt voorspellen wat je in nieuwe situaties zou doen, omdat dat jou dan zou typeren. Het is niet een vaststaand iets, het is gewoon veel ingewikkelder dan dat. We mogen het gewoon nog gaan ontdekken wie we zijn :). Het hielp mij beter om stil te staan bij wie ik wil zijn dan bij wie ik ben. Wie je wilt zijn zegt namelijk ook iets over je :). Als ik mij bijv. erg schuldig voelde over iets naar iemand toe, dan was ik eerst geneigd meteen te denken dat ik een slecht mens ben. Maar omdat ik daar niks mee opschoot ging ik me meer focussen op mijn intenties en omstandigheden waardoor ik me even niet zo fijn gedroeg (hoe kom het zover komen?). Uiteindelijk leerde ik milder naar mezelf toe te zijn en zag ik mezelf heel anders dan een slecht mens.
Ik heb het idee dat ik geen echte persoonlijkheid heb. Ik ben eigenlijk heel droog. Ik lijk steeds geen 'echt' contact te maken met mensen. Ik heb wel een gesprek, maar het blijft heel oppervlakkig (of juist heel erg diepzinnig). Het oppervlakkige verveelt ook heel snel, voor de ander maar ook voor mezelf. (Door dit word ik heel depressief, ik heb behoefte aan gezelligheid, maar zelf ben ik het niet.) Doordat ik 'geen persoonlijkheid heb', kan ik niet meer zelf nadenken, ik 'besta', maar echt leven zit er niet in bij mij. Ik doe altijd alsof ik dingen begrijp -ik wil niet onbeleefd zijn- maar in werkelijkheid heb ik niet eens gehoord wat er gezegd werd. Ik ben op openbare plekken heel stil en niet aanwezig, terwijl ik bij m'n ouders thuis continu ruzie heb.

Ik heb het idee dat het nooit meer beter gaat worden -het is wie ik ben-. Ik word er erg depressief van.

Klinkt dit herkenbaar voor iemand? Ik hoor het heel graag.
Ik heb ook veel moeite in sociaal contact. Ik ben ook niet gezellig maar wil wel gezelligheid. Bij mij is dat angst voor afwijzing en daardoor ook de angst voor het tekortkomen aan gezelligheid: een self-fulfilling prophecy. Heb jij een idee waar het bij jou mee te maken heeft waarom je niet echt die verbinding met mensen ervaart? Misschien heb jullie niet dezelfde interesses of is er gewoon geen klik. Heb je al eens nagedacht met wat voor mensen jij het liefst omgaat en waar je die kunt vinden?
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Geen persoonlijkheid

Melanoisia schreef:
Ik heb geen autisme maar ik herken wel het een en ander van jouw verhaal.
Ik dacht dat jij wel de diagnose autisme had of daar vermoedens van waren/zijn?
Of zijn er vermoedens van andere diagnoses?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Melanoisia
Berichten: 2007
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Geen persoonlijkheid

Memories schreef: Melanoisia schreef:
Ik heb geen autisme maar ik herken wel het een en ander van jouw verhaal.
Ik dacht dat jij wel de diagnose autisme had of daar vermoedens van waren/zijn?
Of zijn er vermoedens van andere diagnoses?
Nee hoor :). VH heeft mij wel een keer autist genoemd haha xd, maar ik ben er nooit op onderzocht. Er was wel vermoeden van ADD bij mij maar dat bleek niet zo te zijn.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Geen persoonlijkheid

Melanoisia schreef: 27 jun 2021 14:57
Memories schreef: Melanoisia schreef:
Ik heb geen autisme maar ik herken wel het een en ander van jouw verhaal.
Ik dacht dat jij wel de diagnose autisme had of daar vermoedens van waren/zijn?
Of zijn er vermoedens van andere diagnoses?
Nee hoor :). VH heeft mij wel een keer autist genoemd haha xd, maar ik ben er nooit op onderzocht. Er was wel vermoeden van ADD bij mij maar dat bleek niet zo te zijn.
Hmm, oke. Toch zegt het wel wat dat ik dat dacht. Je zou bijna denken, misschien toch eens voor een onderzoek vragen.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Melanoisia
Berichten: 2007
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Geen persoonlijkheid

Memories schreef: 27 jun 2021 15:01 Hmm, oke. Toch zegt het wel wat dat ik dat dacht. Je zou bijna denken, misschien toch eens voor een onderzoek vragen.
Dat vind ik een interessante. Lijkt me niet erg waarschijnlijk maar ik sluit het niet uit. Misschien kan het meegenomen worden in het nieuwe onderzoek dat ik krijg. Het is ook al eens vaker tegen me gezegd dat ze eraan moesten denken bij mij.

Het is overigens bekend dat autisme en depressie een ongelukkige combinatie is. Lijkt me zeker wel relevant in deze. Dus als je twijfelt zou ik dat wel bespreken met behandelaren.
Er zijn nog een aantal dingen die ik beter wil begrijpen. Het gaat om dit stukje:
Doordat ik 'geen persoonlijkheid heb', kan ik niet meer zelf nadenken, ik 'besta', maar echt leven zit er niet in bij mij. Ik doe altijd alsof ik dingen begrijp -ik wil niet onbeleefd zijn- maar in werkelijkheid heb ik niet eens gehoord wat er gezegd werd.
Ervaar jij tijdens gesprekken dat je niet kunt nadenken? Ik heb dit soms namelijk wel. Dan ben ik teveel bezig met hoe ik me zou moeten gedragen en wat ik en anderen daarover zouden kunnen vinden. Dan blokkeer ik en lijkt het alsof ik niet echt aanwezig ben, en soms zelfs alsof ik niks wil en geen gevoel heb. Soms duurt het dan wat langer voor dit komt, maar meestal als het gesprek/de situatie al voorbij is. Dat is erg lastig, want dan geef ik mezelf achteraf op mijn kop omdat ik het dan ineens wel 'weet' of 'voel', maar op het moment zelf niet. Daar leer je wel je weg in vinden.
En hoe komt het dat jij soms niet hebt gehoord wat er gezegd werd? Ben je dan in gedachten verzonken of heb je je aandacht gericht op wat er in de omgeving gebeurt ipv op het gesprek? Ben benieuwd naar je antwoorden. Ik hoop dat je mede door dit soort gesprekken verder komt met oorzaken vinden voor je depressiviteit. Dat gun ik je echt.

Terug naar “Autisme Spectrum Stoornissen”