Gebruikersavatar
bobsponge
Berichten: 1
Lid geworden op: 18 mar 2015 11:37

Eetproblemen zoontje (4 jaar)

Allen,

Ik vroeg mij af of iemand ervaring heeft met het volgende, en me kan vertellen waar ik het beste terecht kan?

Wij hebben 2 kindjes, dochter van 5 en zoon van 4 jaar.

De jongste heeft al sinds hij kan staan een dwangmatige relatie met voeding. Een aantal voorbeelden:
- Enorm boos worden / krijsen als zijn boterham niet naar zijn zin is.
- Hetzelfde als er bijvoorbeeld iets niet op precies de juiste plek op zijn bordje ligt.
- Bij de minste kans stiekem dingen uit de (koel)kast pakken, meenemen naar zijn slaapkamer en opeten. Dat kan eender wat zijn, zelfs boter, een hele fles ranja, een pak vla.
- Een feestje (thuis of ergens anders), of een uitje is altijd een drama. Zolang er iets op tafel staat zal hij zeuren en moeilijk doen om iets te krijgen, of hij nu wat krijgt of niet.
- Er lijkt geen ‘bodem’ in te zitten. Na een maaltijd en toetje is het vaak nog niet goed. Hij kan blijven eten.

We hebben ondertussen van alles geprobeerd. Praten, negeren, straffen, rustig blijven, boos worden, (koel)kast op slot, op feestjes de familie instrueren om hem niet te ‘helpen’ met overmatig snoepen, …

We zijn heel voorzichtig en leggen alles ver weg, zo mogelijk op slot, maar toch kan het gevaarlijke situaties opleveren. Zo heeft hij wel eens een pillenstrip en een potje kindervitaminen te pakken gehad. Gelukkig zonder gevolgen.

We hebben ook gesprekken gehad met de schoolarts, zo bij een kinderarts in het ziekenhuis terechtgekomen. Daar is een genetische test gedaan, om een bekend syndroom (ben even de naam kwijt) uit te sluiten waarbij men niet verzadigd geraakt.

Ik weet ook niet zeker of eten het enige probleem is. Misschien speelt er meer een gedragsprobleem, hij kan namelijk voor het minste erg boos worden, of flauw en dramatisch gaan doen.

Ik (vader) heb al heel mijn leven een moeilijke relatie met eten, ben sinds mijn geboorte altijd te zwaar geweest. De laatste 10 jaar niet meer, door een maagverkleining, maar dat lost het eetprobleem uiteraard niet op. Onze dochter had in het begin ook wel een erge eetdrang, en is nu nog wel meer gefocust op eten dan het gemiddelde kind, maar ze is het toch wel wat ontgroeid. Als we daar nee tegen zeggen, dan werkt het meestal wel. Omdat het bij beide kinderen speelt, en bij mij, en nog wat mensen aan mijn kant van de familie, kan het volgens de arts voor een deel genetisch zijn.

Ik weet dus heel goed wat het is om altijd zin/honger te hebben en ken het traject van een maagverkleining, huidcorrecties, gezondheidsproblemen etc. Ik ben me ervan bewust dat het probleem waarschijnlijk nooit weg zal gaan, maar dat soort leven wil ik mijn zoon absoluut besparen.

Mijn vraag is dus, heeft iemand hier ervaring mee? Wat zou de beste vervolgstap zijn? Een kinderpsycholoog, of misschien een ander soort gedragsspecialist?

Bedankt!
Een bezorgde vader

Terug naar “Eetproblemen”