31jaar, al een aantal depressies gehad. Na een psychose vorig jaar verloopt mijn herstel niet soepel.
Ik sta op de wachtlijst voor behandeling, maar die wachtlijst is erg lang. Ik weet niet of ik nu weer depressief ben, maar momenteel kom ik tot niks. Kom de bank niet af, verwaarloos mezelf, heb veel angst naar buiten te gaan. Alleen met kalmeringspillen lukt dat. Normaal ben ik een creatief, sociaal,
met veel hobbies. Het komt er momenteel niet uit ondanks een bult medicatie, temesta, lexapro en seroquel. Soms beschadig ik mezelf. Verder heb ik twee schatten van honden, zonder ik niet zou kunnen leven. Heb een hele goede lieve vriendin die dag en nacht voor mij klaar staat. Toch ben ik de strijd moe. Ik strijd al zo'n dikke 15 jaar. Ik heb borderline en adhd en relaties kan ik moeilijk onderhouden.Ik ben heel dankbaar voor mijn vriendschap. Ze zorgt heel goed voor me. Toch heb ik daar wel schuldgevoelens dat ze zoveel doet. Anders was ik mn honden en huis kwijtgeraakt. Vorig jaar ben ik ivm mn psychose 3 maanden opgenomen geweest, ze zorgde toen voor mn honden en huisje. Ik heb wel toekomstplannen, maar dat wordt nu nog overschaduwd, eerst mn behandeling oa ook voor mijn verslavingsgevoeligheid.... Een heel verhaal met dank voor het lezen.