Wat vond je van deze video?

Prachtig
50%
1
Afschuwelijk
50%
1
Neutraal
Geen stemmen
0
 
Totaal aantal stemmen: 2
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.
Hoe ver mag je gaan?
Ik wil dat de kanker stopt met groeien


Er zijn een heleboel mensen die dol zijn op 'The Work' van Byron Katie. Haar therapeutische methode is gebaseerd op een soort validiteitscheck, die uitmondt in een reeks vragen waarbij het waarheidsgehalte van een veronderstelling, emotie of mening wordt omgekeerd. Bijvoorbeeld: "Ik ben alleen maar gelukkig als ik veel geld verdien," wordt omgekeerd in "Ik ben ook gelukkig als ik weinig geld verdien."

Ik moet toegeven dat je daar best aardige resultaten mee kunt bereiken, maar die methode heeft naar mijn mening een begrensde bruikbaarheid. Ik durf te stellen dat het op een bepaald moment niet meer ethisch verantwoord is om een cliënt of patiënt met 'omkeer vragen' te bombarderen.

Is het principe van 'The Work' ook toepasbaar op mensen die getraumatiseerd zijn door een geweldsmisdrijf of seksueel geweld of terminaal ziek zijn? Ik waag het te betwijfelen.
Mevrouw Katie en haar volgelingen denken daar kennelijk héél anders over.
Op de Nederlandstalige website van Katie is namelijk een filmpje te zien over een meneer met kanker.
Het filmpje draagt de titel:
Ik wil dat de kanker stopt met groeien.

Tja, dat lijkt me eerlijk gezegd ook wel. Als je de gevreesde ziekte hebt, dan wil je daar het liefst zo snel en goed mogelijk van genezen, toch? Het besef kanker te hebben veroorzaakt bij sommigen patiënten behoorlijk wat stress. De consequentie van Katie’s werkmethode is natuurlijk dat je een kankerpatiënt de volgende vraag voorlegt:
Ik wil dat de kanker NIET stopt met groeien.

Het klinkt bijzonder wreed om een kankerpatiënt die vraag voor te leggen. Kun je dat eigenlijk wel maken om zo'n vraag te stellen?
Het verbaast me nogal dat dit filmpje zoveel lof krijgt. (Of de webmasters filteren alle negatieve comments, dat kan natuurlijk ook.) Het kan best zijn dat ik niet open sta voor deze methode, of dat de vormgeving wat al te Amerikaans is. Ik vind het filmpje eerlijk gezegd tenenkrommend, om niet te zeggen stuitend.

Oordeel zelf, is de methode van Byron Katie universeel bruikbaar of zijn er grenzen?

* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Leuke vraag en ik herken het tenen krommen. Of het ethisch verantwoord is om te vragen, dat kan voor ieder verschillend ervaren worden. Wat Byron Katie doet is de negatieve gedachten aanpakken. Door haar omkeer vragen probeert ze mensen tot inzicht te laten komen, dat de negatieve gedachten weinig helpend zijn om je beter te voelen of beter te worden. Haar mooiste vraag is eigenlijk: hoe zou je zijn zonder die (negatieve) gedachten?

Ook bij een kankerpatiënt is het helpend om niet voortdurend de focus op de ziekte te hebben, het vechten tegen een ziekte als kanker is vaak hopeloos. Het laatste restje tijd wat je dan hebt, verdoen door er voortdurend je zorgen over te maken, er over te piekeren etc. is niet helpend of functioneel. Byron Katie probeert het acceptatie proces te stimuleren. Als je dingen kan accepteren, er niet meer constant mee in gevecht bent in je hoofd, de negatieve gedachten weet om te buigen, dan maakt dat, dat je minder stress ervaart. Ik heb zelf dat als essentie van haar werk ervaren. The Work is een manier zoals die in de CGT en ACT ook wordt gehanteerd. Niet vechten maar onderzoeken, accepteren dat wat er is en onderzoeken of je er ook op een andere manier over kan denken, op een andere manier mee om kan gaan.. een meer helpende manier.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Minerva schreef:Haar mooiste vraag is eigenlijk: hoe zou je zijn zonder die (negatieve) gedachten?
Jammer dat die mooie vraag dan ingebed zit tussen een hoop tenenkrommende vragen aan het adres van die kankerpatiënt. Therapie als media-event, hoe krijg je het voor elkaar. Ik vind dat dit soort vertoningen de term 'emotionele pornografie' verdient.

Ik geloof graag dat de methode van Byron Katie positieve resultaten kan opleveren. Maar het principe is naar mijn idee tot op zekere hoogte bruikbaar. Kun je een slachtoffer van een verkrachting werkelijk de volgende uitspraak afdwingen? "Ik zou zonder verkracht te zijn niet geworden zijn wie ik nu ben". 001_rolleyes Ik vind dat in geen enkele therapeutische methode verdedigbaar ik vind het zelfs stuitend.

Ik kan ik me ook niet aan de indruk onttrekken dat mevrouw Katie er niet vies van is om op een podium te staan en dat ze geniet van de sterrenstatus. Ik zal haar geen onheuse motieven toedichten, maar als je het me nou eerlijk vraagt of ik deze mevrouw sympathiek vind over komen moet ik die vraag toch met 'nee' beantwoorden. Die kleffe zalvende intonatie in haar stem. Gatsie, Amerikanen zijn er waarschijnlijk dol op, maar ik wordt er een beetje onpasselijk van.

Uiteraard kiest zo’n kankerpatiënt er zelf voor om zich publiekelijk tentoon te stellen. Het zou overigens niet verbazen als het een ingehuurde acteur is. Mevrouw Katie runt immers een familiebedrijf, manlief en dochterlief delen flink mee uit de ruif.

Ik vind deze vorm vragen stellen een duidelijk een randgebied. Ethisch gezien vind ik dat er een bepaalde grens wordt overschreden.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Hoe zou jij er naar kunnen kijken zonder die negatieve gedachten er over? :-P
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Minerva schreef:Hoe zou jij er naar kunnen kijken zonder die negatieve gedachten er over? :-P
Ik kan me in ieder geval voorstellen dat zo’n gesprek er héél anders uit ziet zonder publiek erbij.

Maar je gaat helemaal niet op mijn vragen in. De consequentie van de behandelmethode die mevrouw Katie toepast is dat je iemand onderwerpt aan een reeks 'omkeer vragen'. Mijn stelling is dat je hiermee prima resultaten kunt behalen bij de lichtere problematiek, maar dat als je bijvoorbeeld getraumatiseerd bent door seksueel geweld je beter niet naar een behandelaar kunt afstappen die de werkmethode van 'The Work' op je gaat toepassen.

The Work is geen universele methode. In een sessie met iemand die verkracht is zou je dus de volgende vragen moeten stellen:
"Is het waar dat je verkracht bent?"
"Weet je dat absoluut zeker?"
"Hoe reageer je als gelooft dat je verkracht bent?"
Wie zou je zijn zonder de gedachte verkracht te zijn?"

Ja, dikke neus. Dat vind ik ethisch niet verdedigbaar.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Welke vraag wil je nou van mij specifiek antwoord op? Of je iets kan afdwingen? Nee... wat mij betreft niet.. maar dat geldt voor alles wat in de therapeutische setting plaats vindt.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Persoonlijk vind ik het werk van Berthold Gunster toch veel beter dan het werk van Katie.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Minerva schreef:Welke vraag wil je nou van mij specifiek antwoord op?
De vraag die ik in de openingspost al stelde:
"Is het principe van 'The Work' ook toepasbaar op mensen die getraumatiseerd zijn door een geweldsmisdrijf of seksueel geweld of terminaal ziek zijn?"

Ik denk dat je dit soort 'omkeer vragen' alleen kunt gebruiken als je een goede vertrouwensband met iemand hebt opgebouwd, anders wordt het met grof geschut werken.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Max
Berichten: 191
Lid geworden op: 17 apr 2015 09:35

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Gister schreef iemand op het forum dat hij problemen had doordat hij de lat te hoog legde voor zichzelf, maar dat de gedachte de lat lager te leggen de lat ook weer hoog zou leggen, weer voor onrust en druk zorgde. In zo'n geval zou het kunnen kloppen dat de gedachte de lat hoog te laten liggen juist weer voor rust zorgt.
Enfin, een geval waarin bovenstaand principe in mijn eigen ondervinding zeer goed opgaat is wanneer ik moeilijk in slaap kan komen en ik de volgende dag vroeg op moet, dus met de gedachte, het motief in mijn hoofd zit: ik moet nu slapen wil ik morgen uitgerust wakker worden.
Wat het inslapen dan heel sterk bevordert is de maxime: ik MOET wakker blijven, ik MOET wakker blijven, ik MAG NIET in slaap vallen
geen grapje, probeer maar eens uit
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Max schreef:Gister schreef iemand op het forum dat hij problemen had doordat hij de lat te hoog legde voor zichzelf, maar dat de gedachte de lat lager te leggen de lat ook weer hoog zou leggen, weer voor onrust en druk zorgde.
En voor zulk soort gevallen is de methode van mevrouw Katie prima geschikt.
'Omdenken' is een heel bruikbaar principe, maar niet toepasbaar in iedere situatie.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

"Is het principe van 'The Work' ook toepasbaar op mensen die getraumatiseerd zijn door een geweldsmisdrijf of seksueel geweld of terminaal ziek zijn?"
Ik denk dat het er vanaf hangt hoe die persoon er in zit.. je kan er ook anders over leren denken. De scherpe randjes er mee afhalen.. een andere mindset of focus ermee creëren bij je cliënt. Ik denk ook dat je het wel heel voorzichtig moet doen zodat je mensen niet het verkeerde beeld geeft van de therapie alsof het niet zo ernstig of belangrijk is wat ze meemaken.

Net als met elke methodiek zal het voor de één wel werken en voor de ander niet. Dan is het aan de hulpverlener om daar heel voorzichtig mee om te gaan.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Minerva schreef:Net als met elke methodiek zal het voor de één wel werken en voor de ander niet. Dan is het aan de hulpverlener om daar heel voorzichtig mee om te gaan.


Dat lijkt me dus ook dat je als hulpverlener heel voorzichtig moet zijn voordat je deze methode toepast op een cliënt. Niettemin staat het filmpje met die kankerpatiënt op een prominente plaats op de Nederlandse website van The Work.
Ik kijk met zeer gemengde gevoelens naar dat filmpje, het is bovendien een heel erg Amerikaanse vertoning. Voor Nederlandse maatstaven is het behoorlijk klef en zelfs gênant.

Persoonlijk zou ik mensen niet snel aanraden om een behandeling te volgen die gebaseerd is op The Work. En ik heb veel scepsis als het gaat om methodes die uit de Verenigde Staten komen overwaaien. In het geval van mevrouw Katie Byron zie ik ook heel duidelijk een cultus rond om haar persoon en daar zet ik grote vraagtekens bij.

Wat niet weg neemt dat 'omdenken' helemaal geen verkeerd uitgangspunt is. Maar ik vraag me af of dat ook allemaal opgehangen moet worden aan de persoon van Katie Byron, haar boeken, DVD’s etc. Ik blijf die hele 'feel good' industrie een wat rare business vinden. Het laat bij mij in ieder geval een vieze smaak achter laat. Alles wel beschouwd is The Work niets anders dan oude wijn in nieuwe zakken. Zoals gezegd verdienen manlief en dochterlief mee aan de producten die mammie Katie in de markt heeft gezet. Daar kan ik niet heel erg enthousiast over zijn.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Minerva schreef:
"Is het principe van 'The Work' ook toepasbaar op mensen die getraumatiseerd zijn door een geweldsmisdrijf of seksueel geweld of terminaal ziek zijn?"
Ik denk dat het er vanaf hangt hoe die persoon er in zit.. je kan er ook anders over leren denken. De scherpe randjes er mee afhalen.. een andere mindset of focus ermee creëren bij je cliënt. Ik denk ook dat je het wel heel voorzichtig moet doen zodat je mensen niet het verkeerde beeld geeft van de therapie alsof het niet zo ernstig of belangrijk is wat ze meemaken.

Net als met elke methodiek zal het voor de één wel werken en voor de ander niet. Dan is het aan de hulpverlener om daar heel voorzichtig mee om te gaan.
Mij ontgaat iets.
"Je kunt er ook anders over leren denken" - als ik dit letterlijk zou nemen, zou ik het de ergste vloek denkbaar achter.
Als we het hebben over rationele zaken, dan is verkrachting een van de ergst dingen die jou als mens kan overkomen, punt. Geen gecompromitteer van "dat het niet zo erg hoeft te zijn" svp.
Laat die scherpe randjes er ook maar lekker aanzitten, het leven is geen zoetgevooisd disneysprookje. Er staat terecht een pittige gevangenisstraf op.
Let wel: ik heb het hier dus letterlijk over denken. Over ratio, de inrichting van onze rechtsstaat en onze woordenschat.

Hoogstwaarschijnlijk wordt echter met "denken" voelen bedoeld.
Tja.
De pijn wegnemen van de akelige herinneringen - dat is goed mogelijk en zegenrijk werk.
(Maar ook dat houdt niet in, dat je er anders over zou moeten gaan denken. Ook al kunnen we anno 2015 trauma's goed verwerken, dat neemt niet weg, dat een ander mens traumatiseren walgelijk is en walgelijk blijft.)
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Janneke schreef:
Minerva schreef:Ik denk dat het er vanaf hangt hoe die persoon er in zit.. je kan er ook anders over leren denken. De scherpe randjes er mee afhalen.. een andere mindset of focus ermee creëren bij je cliënt.
Mij ontgaat iets. "Je kunt er ook anders over leren denken" - als ik dit letterlijk zou nemen, zou ik het de ergste vloek denkbaar achten.

Hoogstwaarschijnlijk wordt echter met "denken" voelen bedoeld.
Tja, de pijn wegnemen van de akelige herinneringen - dat is goed mogelijk en zegenrijk werk.
Lekker belangrijk om zo veel nadruk te leggen op het gebruik van één woordje. 001_rolleyes Maar goed, als we er van uitgaan dat de insteek van een behandelmethode het wegnemen van pijn en akelige herinneringen is, vraag ik me wel eens af in hoeverre het doel de middelen heiligt. En dan met name als het gaat om het behandelen van mensen die kampen met een traumatische ervaring. Een op 'The Work' gebaseerde behandelmethode lijkt me daar weinig geschikt voor.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Het anders leren denken over een situatie, het de scherpe randjes er af halen (wat ze met EMDR trouwens ook doen) heeft tot doel om de pijn en het lijden omtrent er gebeurd is, te verzachten en te verminderen. Iemand die verkracht is, heeft er niets aan om die herinnering levendig, pijnlijk en haarscherp te houden...

Anders leren denken leidt doorgaans tot anders leren voelen. Eerst komt het " ja ik weet het wel, maar het voelt nog niet zo" en daarna komt het verwerkingsproces waarbij het gevoel verzacht, minder scherp wordt, minder triggert, minder angst oproept.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Max
Berichten: 191
Lid geworden op: 17 apr 2015 09:35

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Oordeel zelf, is de methode van Byron Katie universeel bruikbaar of zijn er grenzen?
Je ziet inderdaad een erg Amerikaanse aanpak/toon/presentatievorm, maar kunnen niet-Amerikanen Amerikanen hun cultuur euvel duiden? Dacht het niet. je kunt de essentie eruit proberen te halen en de vorm, ach wat.... En dan zit deze mevrouw Byron Katie aardig goed nmi.
Wat je in de video ziet is een demonstratie alles wat op iemand af komen kan, te aanvaarden, te omhelzen zelfs.
Het is Nietzsche wat deze mevrouw uitdraagt
Het is Rene Gude die zegt: het is ook best allemaal een heel gedoetje hoor, leven
Mensen kunnen leren sofisten te worden, en in hun hart en ziel DIE argumenten te zoeken die hen in de situatie waarin ze zich bevinden het meest rust en harmonie geven.
In ander sectoren van het bestaan is dat misschien niet altijd aan te raden, maar hier, in dit verband...wat kan er tegen in te brengen zijn, wanneer iemand met ongeneeslijke kanker ook daarin dingen kan vinden om zich met zijn lot te verzoenen, eventueel dat zelfs te omarmen
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Max schreef:
Oordeel zelf, is de methode van Byron Katie universeel bruikbaar of zijn er grenzen?
Je ziet inderdaad een erg Amerikaanse aanpak/toon/presentatievorm, maar kunnen niet-Amerikanen Amerikanen hun cultuur euvel duiden?
Nee, maar de methode van mevrouw Byron Katie is wel een exportproduct. Deze aanpak is op z'n minst controversieel te noemen. Ik vind het persoonlijk in ieder geval niet te verdedigen om mensen met een trauma op deze manier te benaderen. In tegenstelling tot wat Katie Byron zelf gelooft, lijkt me deze methode niet universeel bruikbaar.

Maar wellicht kloppen mensen die getraumatiseerd zijn door een misdrijf of geweld of terminaal zijn uit zich zelf al niet bij een behandelaar aan die volgens het principe van The Work te werk gaat. Althans, het is te hopen voor ze.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Max
Berichten: 191
Lid geworden op: 17 apr 2015 09:35

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Nee, maar de methode van mevrouw Byron Katie is wel een exportproduct. Deze aanpak is op z'n minst controversieel te noemen
Oke, eigen waar eerst
Snap het
ehm
Deze aanpak is op z'n minst controversieel te noemen
Want?
Gebruikersavatar
Max
Berichten: 191
Lid geworden op: 17 apr 2015 09:35

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Maar wellicht kloppen mensen die getraumatiseerd zijn door een misdrijf of geweld of terminaal zijn uit zich zelf al niet bij een behandelaar aan die volgens het principe van The Work te werk gaat. Althans, het is te hopen voor ze.
Het is "te hopen voor ze"

kun je dit toelichten?
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Max schreef:
Deze aanpak is op z'n minst controversieel te noemen
Want?
Deze methode is gewoon pure manipulatie. Deze techniek is gebaseerd op het al oude Reductio ad absurdum. Leuk als gesprekstechniek, maar in een therapeutische setting is het een twijfelachtig middel. Je zet de patiënt als het ware met de rug tegen de muur en gaat net zo lang er op los beuken tot de patiënt breekt. Dat is geen therapie, maar marteling. Mevrouw Katie heeft ook helemaal geen scholing op het gebied van psychologie gehad. Het is een zakenvrouw die jaren depressief geweest is en op een gegeven moment 'het licht'zag en een product op de markt gezet heeft.
The Work is niets anders dan een commercieel product van een dame die bepaald niet vies is van persoonsverheerlijking.

The Work is een ordinair New Age product van het niveau 'The Secret'. Leuk voor miepen als
Patty Harpenau. Mislukt als kunstenares en dan maar 'levenscoach' worden. [027]
Max schreef:
Maar wellicht kloppen mensen die getraumatiseerd zijn door een misdrijf of geweld of terminaal zijn uit zich zelf al niet bij een behandelaar aan die volgens het principe van The Work te werk gaat. Althans, het is te hopen voor ze.
Het is "te hopen voor ze" kun je dit toelichten?
Dat heb ik toch al een paar keer gedaan? The Work is gebaseerd op het principe dat je een van te voren vastgestelde reeks 'omkeer vragen' op de patiënt los laat. In een sessie met iemand die verkracht is zou je dus de volgende vragen moeten stellen:
"Is het waar dat je verkracht bent?"
"Weet je dat absoluut zeker?"
"Hoe reageer je als gelooft dat je verkracht bent?"
"Wie zou je zijn zonder de gedachte verkracht te zijn?"

"Bedenk vier voorbeelden waarom het goed is dat je verkracht bent en welke voordelen je daar van kunt hebben?"
Nou, lekker. 001_rolleyes Volgens mij schiet je dan je therapeutisch doel behoorlijk voorbij als je meteen met dit soort grof geschut gaat werken. Je mag deze provocatie techniek alleen onder bepaalde omstandigheden toepassen, vind ik.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Minerva schreef:Het anders leren denken over een situatie, het de scherpe randjes er af halen (wat ze met EMDR trouwens ook doen) heeft tot doel om de pijn en het lijden omtrent er gebeurd is, te verzachten en te verminderen. Iemand die verkracht is, heeft er niets aan om die herinnering levendig, pijnlijk en haarscherp te houden...

Anders leren denken leidt doorgaans tot anders leren voelen. Eerst komt het " ja ik weet het wel, maar het voelt nog niet zo" en daarna komt het verwerkingsproces waarbij het gevoel verzacht, minder scherp wordt, minder triggert, minder angst oproept.
Over worden kun je eindelos debatteren.
Anders leren denken in letterlijke zin lijkt mij filosofie toe.

Het doel van emdr is, dat de client aan het eind van de sessie/ serie behandelingen aan de situatie kan terugdenken, zonder de akelige emoties te voelen. En dat de rotherinneringen niet meer te pas en te onpas zich komen melden, omdat de lading er af is. Dat gaat wat mij. betreft verder dan "de scherpe kantjes. er af halen", maar als gezegd, over woorden kunnen we eindeloos debatteren.

Maar als incestvrouw kan ik dan wel (hiephoi) terugdenken aan de oude ervaringen (gesteld dat ik daar voor kies, want het komt niet meer, hiephoi, ongevraagd) zonder dat dat terughalen pijn doet.
Maar al kan ik. dat, ik heb rationeel, ethisch of juridich geen enkele behoefte om anders te gaan denken (maening denken, niet voelen) over zaken als verkrachting.
Het gaat over akelige misdrijven die veel schade aanrichten en waar volstrekt terecht fikse straffen voor in het wetboek staan.

Verder is er ook nog de richtingenstrijd mbt de wetenschap van de menselijke waarneming. Alle waarnemingen die we doen, worden te allen tijde neuraal langs de amygdala geleid, die als schildwacht zich telkens de vraag stelt: "wat mijn oren, ogen etc mij nu vertellen, zou dat gevaarlijk kunnen zijn, ja of nee?"
De reden hiervoor is gewoon biologie: om te overleven heb je als mens, net zoals onze voorouders de primaten, andere zoogdieren etcetc het nodig, om scherp te zijn op prikkels die gevaar representeren. (Accoord, een getraumatiseerd mens is niet blij met deze verworvenheid, maar het is er en het heeft wel een bepaald nut.)
Pas nadat de schildwacht al dan niet alarm heeft geslagen, komt de zintuiglijke indruk in die hersengedeelten waar je je bewust wordt wat je ziet, wat je hoort. - en pas daarna kun je er over gaan nadenken.

Dus ja: als je via "anders denken" het anders voelen wil bereiken, kom je niet veel verder, zo lijkt mij, dan de scherpe kantjes er af te halen en de cliënt slechts minder angst etc geven.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Janneke schreef:Dus ja: als je via "anders denken" het anders voelen wil bereiken, kom je niet veel verder, zo lijkt mij, dan de scherpe kantjes er af te halen en de cliënt slechts minder angst etc. geven.
Daar kun je over van mening verschillen, ik zou zeggen dat "anders denken" en ergens de scherpe kantjes van afhalen voor veel mensen al een hele winst is. Het lijkt me in ieder geval een stap in de goede richting. Het gaat er uiteindelijk toch om dat het leven voor mensen weer draagbaar wordt. En dan maakt het weinig uit of je in je behandelmethode de nadruk wilt leggen op het "anders denken" of het "anders voelen".
De vraag is uiteraard hoe je dat wilt bereiken. Als je mevrouw Katie moet geloven kun je dat doel dus al bereiken door het simpel weg stellen van "vier vragen die je leven veranderen". Was het maar zo simpel.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

...
Immers ga je door het anders denken je toch ook anders voelen.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Toevoeging: Maar dat het enkel door vier levensvragen goed kan komen en dat dat alles is, dat is te simpel gesteld.

En als een patiënt terminaal is en je gebruikt dat soort vragen, menig mens zou er agressief door worden. "Jij komt met dat soort vragen, zo gemakkelijk en ik ga dood."
Daarom vind ik dat er grenzen zijn bij haar methode. Om dit bijvoorbeeld te voorkomen. Omdat dit voor mensen veel te veel kan zijn in een kwetsbare tijd.

Berthold Gunster zoals al aangegeven bevalt mij beter. Voor mij is het in één zin uit te leggen. Het is voor mij meer helder, inzichtelijk.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: De grenzen van Byron Katie’s 'The Work'.

Memories schreef:...
Immers ga je door het anders denken je toch ook anders voelen.
In een aantal gevallen kan dit - en ik ben het eens met Volhouder: dat kan beslist schelen en zin hebben.
Maar de methode kent duidelijke grenzen: bij trauma wordt je denken overruled. Preciezer: als er een prikkel blijkt te zijn die gekoppeld is aan trauma.

(Ja, okee - je kunt iedere keer nadat dat is gebeurd jezelf wel weer bij elkaar rapen, maar dat is hard werk. En om dagelijks een x aantal keren per dag mee te maken dat jouw harde werk teniet wordt gedaan, is frustrerend.)

Terug naar “Ervaringen met en 'reclame' voor hulpverlening”