Volgens onderzoek van de American Psychological Association onderschatten mensen hoeveel plezier ze zouden beleven aan het doorbrengen van tijd met alleen hun eigen gedachten, zonder iets om hen af te leiden.
Aya Hatano (Ph.D.), de leider van deze studie aan de Universiteit van Kyoto in Japan, zei dat “Mensen een verbazingwekkend vermogen hebben om op te gaan in hun eigen denken. Uit ons onderzoek blijkt dat mensen moeite hebben om in te zien hoe leuk nadenken kan zijn en wat het je kan brengen. Dit zou kunnen verklaren waarom mensen in het dagelijks leven eerder geneigd zijn zich te laten afleiden door apparaten en andere bronnen van prikkels, dan een moment te nemen voor reflectie of verbeelding.”
De onderzoekers voerden zes experimenten uit, met 259 deelnemers, die studenten waren aan universiteiten in Engeland en Japan. Ze vergeleken de voorspellingen van mensen over hoe graag ze gewoon zouden willen zitten en nadenken met hun werkelijke ervaringen. Ze vroegen de deelnemers te voorspellen hoe graag ze 20 minuten alleen met hun gedachten zouden willen zitten. De deelnemers mochten niet lezen, rondlopen, of op een telefoon kijken. De deelnemers werd gevraagd te rapporteren hoeveel ze van de oefening genoten.
De onderzoekers ontdekten dat mensen er meer plezier in hebben tijd met hun gedachten door te brengen dan ze dachten. Het experiment kende verschillende variaties. Deelnemers konden in een verduisterde, kale vergaderzaal zitten, of in een kleine, donkere ruimte met tent zonder visuele stimulatie. Er waren ook twee extra variaties waarbij de denkperiode drie of twintig minuten duurde. Eén variant vroeg de deelnemers om halverwege het experiment hun plezier te melden. De deelnemers genoten meer van het denken dan ze verwacht hadden.
Volgens Kou Murayama (Ph.D.), een co-auteur van de studie aan de Universiteit van Tubingen, Duitsland, zijn deze resultaten bijzonder belangrijk in de huidige situatie van overvloed aan informatie en voortdurende toegang tot afleiding. Het is nu gemakkelijk om je tijd te ‘doden’. Hij zei dat de meesten mensen een busrit gebruiken om hun telefoon te checken, in plaats van te niksen en je gedachten de vrije loop te laten. Het is nu heel gemakkelijk om de tijd te ‘doden’ met een smartphone omdat je inschat dat voor je uit staren saai is. Deze gemiste kans is kostbaar, want vroegere studies hebben aangetoond dat je gedachten laten dwalen enkele voordelen kan hebben. Het kan mensen helpen problemen op te lossen en de creativiteit te vergroten. Murayama stelde dat mensen deze belangrijke voordelen kunnen mislopen als ze het vrije denken vermijden.
Murayama wilde nog over de uitkomsten van de studie kwijt dat de deelnemers het denken niet als een bijzonder plezierige taak beoordeelden, maar ze beoordeelden het eenvoudigweg als leuker dan ze verwacht hadden. De tevredenheidsniveaus van de deelnemers varieerden van 3 tot 4, op een schaal van 7 punten. Murayama gelooft dat toekomstig onderzoek zich zal richten op welke soorten denken het meest motiverend en plezierig zijn. Hij zei dat niet alle gedachten een positief effect hebben, omdat dat sommige mensen meer geneigd zijn tot negatief denken.
Volgens de onderzoekers moet toekomstig onderzoek nagaan waarom mensen het plezier van denken onderschatten. Deze studie zou ook herhaald moeten worden in een breder scala van populaties dan de huidige studie (Bronnen: Science Daily, MedicalXpress).
Online videogesprekken via Zoom zijn sinds het uitbreken van het coronavirus de normaalste zaak van de wereld geworden. Sommigen juichen het toe en anderen kunnen er niet aan wennen. Volgens een nieuwe studie blijkt er wel een addertje onder het gras te zitten: onze stemming wordt slechter naarmate we tijdens het zoomen meer naar onszelf kijken.
Onderzoekers vroegen deelnemers aan de studie een paar vragen te beantwoorden over hun emotionele toestand voor en na de online gesprekken.
Tijdens de chats, waarbij de deelnemers zowel zichzelf als hun gesprekspartners op het scherm konden zien, spraken ze over onderwerpen als hun muziekvoorkeur en de dingen die ze wel of niet leuk vonden aan hun woonplaats. Sommigen dronken een alcoholische drank voor het gesprek, terwijl anderen een niet-alcoholische dronken. In het algemeen staarden de deelnemers veel meer naar hun gesprekspartners dan naar zichzelf, ontdekte de onderzoekers. Maar er waren aanzienlijke verschillen in de hoeveelheid tijd die sommige deelnemers aan het staren naar zichzelf besteedden. Hoe meer iemand naar zichzelf staart terwijl hij in een virtuele ontmoeting zit, hoe meer zijn stemming daalt.
“We gebruikten eye-tracking technologie om het verband te onderzoeken tussen stemming, alcohol en aandachtsfocus tijdens virtuele sociale interactie,” zei Talia Ariss, promovendus aan de Universiteit van Illinois Urbana-Champaign die het onderzoek leidde samen met hoogleraar psychologie Catharine Fairbairn. “We ontdekten dat deelnemers die tijdens het gesprek meer tijd besteedden aan naar zichzelf kijken zich na het gesprek slechter voelden, zelfs na controle voor negatieve stemming vóór de interactie. En degenen die onder invloed van alcohol waren besteedden meer tijd aan het naar zichzelf kijken.”
Door alcohol aan het experiment toe te voegen en de eye-tracking technologie te gebruiken konden de wetenschappers ook nagaan hoe lichte dronkenschap invloed had op waar iemand zijn aandacht op richtte. “In de context van persoonlijke sociale interacties zijn er sterke aanwijzingen dat alcohol bij drinkers als een sociaal glijmiddel werkt en stemmingsverhogende eigenschappen heeft” legt Ariss uit. Dit gold echter niet voor de online gesprekken, waar alcoholgebruik overeenkwam met meer zelfgerichtheid en het typische stemmingsverhogende effect uitbleef. Hoe meer op zichzelf gericht een persoon is, hoe groter de kans dat hij of zij rapporteert emoties te voelen die overeenkomen met zaken als angst en depressie.”
“Veel mensen zijn tot het besef gekomen dat virtuele ontmoetingen niet hetzelfde zijn als face-to-face,” concludeert Prof. Fairbairn. “Veel mensen kampen met vermoeidheid en melancholie na een hele dag met Zoom te hebben vergaderd.”
De verschuiving van de pandemie naar virtuele ontmoetingen heeft inderdaad verschillende gevolgen gehad voor de geestelijke gezondheid van mensen. Zulke vergaderingen kunnen bijvoorbeeld lang duren, waardoor sommigen zich voortdurend op hun uiterlijk concentreren, iets wat volgens deskundigen schadelijk kan zijn voor de geestelijke gezondheid. Deskundigen hebben ook vastgesteld dat online-ontmoetingen meer aandacht en energie vragen dan ontmoetingen in het echte leven.
Met Zoom kun je de weergave van je eigen video verbergen, zodat je jezelf niet kunt zien. Je kunt hier lezen hoe je dat kunt doen.
Bijna iedereen weet dat het bestaat, maar heel weinig mensen weten wat het precies is: relatietherapie. Als relatietherapeut bij HAEL | Relatietherapie Amsterdam zie ik daarom dat mensen over het algemeen pas veel te laat naar een relatietherapeut komen. Meestal wanneer een van de partners heeft aangegeven te willen scheiden. Ik schrijf dit stuk dan ook om uit te leggen wat relatietherapie precies is, in de hoop dat mensen eerder een relatietherapeut inschakelen.
Wat is relatietherapie?
Over het algemeen zeg ik dat problemen in relaties ontstaan wanneer er sprake is van verschillen tussen twee partners. Als de een Chinees wil eten en de ander pizza is dat natuurlijk geen probleem. Maar wanneer de een elke week bij zijn schoonouders op bezoek wil en de ander liever de weekeinden actief besteedt, kan dat wel een probleem worden.
Dit soort problemen wordt over het algemeen opgelost doormiddel van communicatie. Of, in normale mensentaal, door er over te praten. In veel gevallen zorgt dat er voor dat je tot een oplossing komt waar beide partijen mee kunnen leven. op dat moment kun je gewoon door met je leven als stel.
Relatieproblemen kunnen ontstaan op het moment dat de verschillen erg groot zijn. De een wil bijvoorbeeld wel kinderen en de ander niet. Veel vaker ontstaan problemen omdat mensen niet goed zijn in communicatie. Op de middelbare school krijgen we geen communicatieles en vaak zijn onze ouders er ook niet zo goed in. Communicatiepatronen die we van huis uit meegekregen hebben, komen daarom vaak terug in onze eigen relatie.
Mislopende communicatiepatronen
Zelf gebruik ik vaak de uitgangspunten van de geweldloze communicatie om duidelijk te maken wat er mis kan gaan in communicatie. Juist omdat deze zo goed aansluiten bij wat ik hierboven uitlegde.
Rosenberg gaat er vanuit dat we allemaal onze unieke kijk op de wereld hebben. Die heeft vaak weinig te maken met “de waarheid” en meer met waarden, voorkeuren en behoeften. Ik heb nog nooit een stel horen kibbelen over de juiste manier om een formule op te lossen. Wel heb ik talloze gesprekken mogen bijwonen over de juiste manier om de kinderen op te voeden en wat een “normale hoeveelheid” seks is in een relatie.
Het is menseigen dat we ons identificeren met de voorkeuren en meningen die we hebben. Als we iemand tegenkomen die hier anders over denkt, zien we dat daarom al snel als een aanval. Op het moment dat we ons aangevallen voelen, gaan we vaak onze mening duidelijker maken. De ander gaat dat echter ook doen. Dat heeft tot gevolg dat we de ander niet begrijpen en ons niet begrepen voelen. Hieronder vind je een filmpje waarin dit principe mooi uiteengezet wordt:
Je ziet mooi hoe zowel Jan Willem als de cameraman geneigd zijn om nogmaals hun standpunt te verkondigen, zonder oprecht naar elkaar te luisteren.
Er zijn natuurlijk nog talloze andere communicatiepatronen die een relatie kunnen verstoren. Vaak komt het echter in de basis wel neer op niet naar elkaar willen luisteren en vooral gehoord willen worden.
Het doel van relatietherapie
Er zijn verschillende relatietherapeuten die hebben beschreven waar een goede relatie aan moet voldoen. Soms spreken zij elkaar ook tegen. Sue Johnson vindt bijvoorbeeld dat partner zo dicht mogelijk bij elkaar moeten komen, terwijl andere therapeuten aangeven dat je moet streven naar autonomie in een relatie.
Ik ben niet zo’n voorstander van “de ideale relatie”. Het is volgens mij veel praktischer om te kijken wat jou ideale relatie is. Daarna kun je ditzelfde vragen aan je partner. Samen kun je dan zoeken naar een manier waarop jullie beide krijgen wat je wil. Relatietherapie kun je inzetten als je er samen niet meer uitkomt of wanneer de verschillen onoverbrugbaar lijken. Wacht daar niet te lang mee, kleine problemen zijn namelijk veel makkelijker op te lossen dan grote problemen.
Serotonine is een signaalstof die leidt tot een positieve stemming. Het gaat om een neurotransmitter, die het meest wordt aangemaakt in je darmen. Hierover geeft Hayo Bol nuttige informatie.Beluister het interview met Hayo Bol via deze balk hierboven.
Onderzoeken hebben laten zien dat een gezonde darm het serotonine-niveau in je hoofd positief beïnvloedt. Dit houdt in dat in de darm en darmwand weinig tot geen laaggradige ontstekingen voorkomen. Dit soort ontstekingen worden aangejaagd door e-nummers, gluten, lectinen en mogelijk pesticiden en zware metalen.
Hayo Bol vertelt verder dat hij tegen een middel aanliep dat polyfenolen uit mais bevat. Mais bevat veel polyfenolen die het serotonine kunnen beïnvloeden. Hiervan is een gepatenteerde spray gemaakt met dit doel (naam: Adapt X.1). Deze spray spuit je dan onder je tong, zodat het de stof de darmen niet hoeft te passeren.
Serotonine op het goede peil brengen heeft effecten op de slaap en je humeur. Verder klaren ook eventuele angsten en stemmingsproblemen op dankzij een betere serotonine-niveau.
L-tryptofaan en SAM-E zijn andere stoffen die invloed uitoefenen op je serotonine. Deze zijn wel weer afhankelijk van opname in de darmen. Je neemt deze via supplementenvorm in.
Etherische oliën kunnen ook een helpend effect hebben op serotonine, maar deze kunnen erg scherp zijn voor slijmvliezen. Ook regelmatig bewegen is gunstig voor je serotonine.
Een gesprek aanknopen met vreemden kan heel spannend zijn, maar zulke conversaties hebben het vermogen om vreemden te veranderen in vrienden, een date in een partner en een sollicitatie in een baan. Nieuw onderzoek toont aan dat vreemden ons vaak leuker vinden dan wij denken.
Een onderzoek dat
is gepubliceerd in het tijdschrift Psychological Science, meldt dat het niet
nodig is om angstig te zijn voor nieuwe mensen. Door vijf studies te
combineren, konden onderzoekers in kaart brengen wat vreemden werkelijk van een
nieuwe ontmoeting dachten. Zij vonden consistent bewijs voor de zogenaamde
“liking gap”, een gat tussen wat we zelf denken en wat de ander denkt over de
ontmoeting. Anderen blijken ons namelijk veel leuker te vinden, dan dat we
denken. We onderschatten ons sociaal functioneren vaak.
Voor de eerste
studie die is uitgevoerd door de Cornell Universiteit, hebben de onderzoekers
34 studenten gekoppeld voor een vijf minuten durend gesprek met standaardvragen
die het ijs zouden moeten breken. Na het gesprek moesten de deelnemers invullen
wat zij van het gesprek vonden en wat zij dachten dat de gesprekspartner van
het gesprek vond. Het werd duidelijk dat de deelnemers onderschatte hoe aardig
de ander hen vond. Daarbij werd ook duidelijk dat hoe verlegener een persoon
is, hoe groter de liking gap. Bij mensen die totaal niet verlegen waren, was er
soms geen sprake van een liking gap.
De tweede studie
omvatte een verse groep van 84 studenten en onderzocht de potentiële rol van
negatieve gedachten in relatie tot het gat. Bij mensen die we niet goed kennen
zijn we bang dat we teveel praten of saai zijn. Veel mensen blijken na een
ontmoeting zichzelf af te branden met zelfkritiek. ‘Ik had die slechte grap
niet moeten maken’ of ‘waarom moet ik nu weer zo veel kletsen’. In deze tweede
studie werden de deelnemers gevraagd om wederom 5 minuten te praten, maar
ditmaal een onderwerp naar keuze. Na het gesprek werden de deelnemers weer
gevraagd naar hun gedachten en visie op het gesprek.
In de derde
studie koppelden de onderzoekers studenten aan volkomen vreemde mensen en
mochten ze net zo lang kletsen als ze wilden, met een maximum van 45 minuten.
Het bleek dat of het gesprek nu 2 of 45 minuten duurde, de liking gap bleef
bestaan. Ook kwam er naar voren dat er een gat bestaat hoe leuk mensen het
gesprek zelf vonden. We denken soms dat de ander er geen bal aan vindt, terwijl
het tegendeel waar is. We onderschatten hoeveel plezier onze gesprekspartner
aan het gesprek heeft beleefd.
De vierde en
vijfde studie richtte zich op omgevingen in de echte wereld: workshops voor
ondernemers. Hier werd duidelijk dat mensen je interessanter vinden dan je zelf
denkt. Deze laatste studies liepen van september tot mei, waardoor onderzoekers
hebben kunnen vaststellen dat de liking gap over langere tijd stand kan houden.
Conversaties blijken het domein te zijn van pessimisme over het eigen functioneren. Dit zou adaptief kunnen zijn over langere tijd omdat we gekleurd reflecteren op onze gespreksfoutjes in een poging om de volgende keer nog beter te presteren. Terwijl in werkelijkheid de ander ons beoordeelt door een totaal andere bril. Zij hebben geen idee wat we nastreven op korte termijn en zijn veel minder kritisch. Zij hebben veel minder hoge verwachtingen. Voor ons gevoel hebben we ons ideaal niet gehaald, maar de ander is daar helemaal niet mee bezig.
We zijn vaak
zoveel bezig met hoe we overkomen en wat we moeten gaan zeggen, dat we signalen
dat de ander ons aardig vindt simpelweg niet opvangen.
De boodschap van het onderzoek moge duidelijk zijn: anderen vinden ons meestal leuker dan we denken. (bron)
