Hallo,ik zit best met een probleem en ik weet zeker dat ze nog iets voor me voelt maar ze heeft het wel uitgemaakt:S
Kheb een heel lief meisje leren kennen op mn werk en we keken eigenlijk al elke dag na elkaar tijdens wisselen van ploeg en dat ging paar weken zo door..totdat er geen werk meer was en ze dr niet meer was.
2 weken later kwam ze terug en jawel in de ploeg waar ik in zit,veel msn,en sms,en en zelfs nog een heel erg lieve welgemeende email met zelf getekend hartje en onze initialen die ze voor me had gemaakt en dat ze me nooit meer kwijt wou(op zn Fries).
We kregen verkering en ik wist al veel meer van haar..intresses waren best wel gelijk,niet alles want ja je bent toch verschillend en dr is overal een midden weg te vinden dacht ik..bij IKEA vond de een dit leuk en de ander dat weer...ook hiervoor kan je het toch best wel met elkaar eens worden lijkt me.
Nou is ze best wel een meisje met een eigen mening en als ze iets niet wil dan is het ook nee,en zelfstandig zijn,nooit echt om hulp vragen bij dingen als eten koken.ook heeft ze thuis nooit echt de aandacht gehad van haar vader en waren er in hun gezin thuis best wel woorden en ruzies in haar jeugd..met alle begrip en zo goed ik kon heb ik naar haar geluisterd en vond dit zo rot voor haar dus ben altijd aardig en lief voor haar geweest en deed nooit dingen met tegen zin als we iets gingen doen
Dat ze een minder leuke tijd in dr jeugd heeft gekent(wat misschien niet alle dagen zo was) greep me dus aan deze heb ik zelf ook wel meegemaakt,omdat ikzelf ook geen makkelijke pa heb.
Ik hou ongelovelijk zielsveel van dr en heb zoveel voor haar over wat voor een buitenstaander misschien niet eens te begrijpen valt,ik wil haar zo graag iets bieden,een gelukkig leven verder voor de rest van haar leven en dacht echt dat ik het met haar gevonden had,en vind ik nog steeds,als het maar weer goed kan komen.
Nu heb ik al veel dingen geprobeerd om haar tot inzicht te brengen haar nooit te willen verliezen,niet zonder haar te willen en haar leven mooi te maken.
Een collega kwam vandaag met een aantal woorden die mij mn ogen deed openen en dacht..als ik een goed gesprek met haar aan zou gaan en dit zou zeggen haar huilend in mn armen zou kunnen sluiten:
de woorden zijn als volgt:
dat ze op school en al de problemen thuis nooit het gevoel heeft gehad dat iemand lief voor de zou kunnen zijn en het weinig of niet te horen heeft gekregen van haar vader en dat ik dat nu wel aan haar geef dat ze hier van schrikt en denkt: Wat moet ik hier allemaal voor doen dat hij me dit zomaar geeft.
Want wat ze tegen mij heeft gezegt op onze laatste dag dat we te verschillend zijn,anders tegen het leven aankijken en andere verwachtigen dat is wat ze zegt en heeft het daarmee uitgemaakt.
Kan ze eigenlijk niet heel erg bang zijn voor de liefde? Wie zou me hier bij kunnen helpen,want als dr iets naars gebeurt in dr leventje al is het op het werk of daarbuiten,ze barst gelijk in tranen en heb dat al paar keer meegemaakt en bij het troosten van haar tranen,geeft ze wel aan me heel lief te vinden dat ik dat voor haar doe (toen het nog aan was tussen ons) en zegt:Je moet me nu wel heel erg stom vinden...Maar dat heb ik haar nooit gevonden en dr ook duidelijk proberen te maken,maar dan zegt ze dat nooit niemand haar leuk vind met veel snikken
Wie kan me helpen en hoe kan ik haar opnieuw benaderen???
alvast superveel bedankt voor het lezen want ik HOU van haar en ze zit diep in mn hartje..mn liefste meisje:$
Theun