Dag iedereen,
Ik ben een man, 1.8 jaar, en studeer bijna af van de middelbare school.
Sinds september 2023 ben ik dagelijks misselijk, behalve in weekends en vakanties.
Ik denk dat stress (waarvan ik niet weer van waar deze afkomstig is) een grote rol speelt. Telkens ik op school zit slaat de misselijkheid toe, soms met braken tot gevolg. Ik snap niet van waar het afkomstig is. Mijn resultaten zijn goed en hoef me geen zorgen te maken. Ik ben al vaak naar de dokter geweest en heb zelfs een gastroscopie laten doen. Niets op te zien. Dompediron en pantomed. Geen resultaat.
Onder de douche, als ik mijn haren was met de ogen dicht verlies ik soms mijn evenwicht en vaker zwarte vlekken en wazig zicht dan anders. Misselijkheid gaat gepaard met veel lucht in de maag koude, tintelende handen en voeten. De dokters weten geen raad. Best problematisch en eng dat ik gedurende 6 maanden in deze vervelende toestand school moet volgen. Het moment dat ik thuis ben, geen last meer van de maag. Echt vermoeiend om de hele dag hierop te focussen en niet op mijn lesmateriaal. Weet iemand raad?
Welke acties moet ik ondernemen? Moet ik met de school spreken? Wat zou het kunnen zijn?
Met vriendelijke groet
Tom
Re: Misselijkheid (4 maanden)
Hoi Tom, welkom op het forum. 
Wat vervelend dat je al zo lang last hebt van deze klachten. Je mag daarover of over wat dan ook altijd schrijven hier.
Je schrijft dat je alleen op school misselijk bent en dat je denkt dat stress een grote rol speelt, maar dat je ook niet zo goed weet waarom omdat je resultaten goed zijn en je daarover geen zorgen hoeft te maken. Begrijp ik dit goed?
Hoe gaat het verder op school? Ondervind je op sociaal gebied misschien stress? Zijn er misschien veel prikkels? Geen idee hoor, ik zou het me kunnen voorstellen.
Het kan denk ik geen kwaad om eens te praten met iemand van school. Wie weet wat daaruit komt, misschien kom je er samen wel achter wat er achter jouw misselijkheid zit. Praten kan sowieso erg opluchten.
Sterkte, ik hoop dat je je gauw beter voelt.
Wat vervelend dat je al zo lang last hebt van deze klachten. Je mag daarover of over wat dan ook altijd schrijven hier.
Je schrijft dat je alleen op school misselijk bent en dat je denkt dat stress een grote rol speelt, maar dat je ook niet zo goed weet waarom omdat je resultaten goed zijn en je daarover geen zorgen hoeft te maken. Begrijp ik dit goed?
Hoe gaat het verder op school? Ondervind je op sociaal gebied misschien stress? Zijn er misschien veel prikkels? Geen idee hoor, ik zou het me kunnen voorstellen.
Het kan denk ik geen kwaad om eens te praten met iemand van school. Wie weet wat daaruit komt, misschien kom je er samen wel achter wat er achter jouw misselijkheid zit. Praten kan sowieso erg opluchten.
Sterkte, ik hoop dat je je gauw beter voelt.
Re: Misselijkheid (4 maanden)
Dag Pams,
Je hebt het goed begrepen!
Op sociaal gebied heb ik denk ik geen stress, en de prikkels ontvang ik al jaren en had er nooit last van.
Tijdens de kerstvakantie op Kerst en Nieuw uiteten geweest met veel prikkels, sociaal contact etc. en 0 misselijkheid.
Een week later, op maandagochtend stond ik op om naar school te gaan en direct een soort van spanning in mijn lichaam met de gedachte 'niet misselijk worden'.
Uiteindelijk word ik misselijk. Enorm vervelend. Heb deze week al enkele keren het klaslokaal moeten verlaten omdat ik het gevoel heb dat mijn maaginhoud naar boven komt.
Ik begin er toch maar aan te denken om terug naar de dokter te gaan want dit is werkelijk onhoudbaar.
Ik kan er amper mee functioneren, ik kan de
van de lessen niet opnemen etc.
Op school ben ik een totaal ander persoon vergeleken met toen ik 'gezond' was door mijn klachten.
Ik denk dat de stress gerelateerd is aan 'niet misselijk te worden'.
Ik merk dat ik veel lucht in de maag heb, boertjes (natuurlijk niet luidop in de klas) laten lijkt het misselijk gevoel te verhelpen, al kan dat ook een soort van paniekreactie zijn. Ademhalingsoefeningen lijken de misselijkheid te verergeren.
Je hebt het goed begrepen!
Op sociaal gebied heb ik denk ik geen stress, en de prikkels ontvang ik al jaren en had er nooit last van.
Tijdens de kerstvakantie op Kerst en Nieuw uiteten geweest met veel prikkels, sociaal contact etc. en 0 misselijkheid.
Een week later, op maandagochtend stond ik op om naar school te gaan en direct een soort van spanning in mijn lichaam met de gedachte 'niet misselijk worden'.
Uiteindelijk word ik misselijk. Enorm vervelend. Heb deze week al enkele keren het klaslokaal moeten verlaten omdat ik het gevoel heb dat mijn maaginhoud naar boven komt.
Ik begin er toch maar aan te denken om terug naar de dokter te gaan want dit is werkelijk onhoudbaar.
Ik kan er amper mee functioneren, ik kan de
van de lessen niet opnemen etc.Op school ben ik een totaal ander persoon vergeleken met toen ik 'gezond' was door mijn klachten.
Ik denk dat de stress gerelateerd is aan 'niet misselijk te worden'.
Ik merk dat ik veel lucht in de maag heb, boertjes (natuurlijk niet luidop in de klas) laten lijkt het misselijk gevoel te verhelpen, al kan dat ook een soort van paniekreactie zijn. Ademhalingsoefeningen lijken de misselijkheid te verergeren.
Re: Misselijkheid (4 maanden)
Wat vaker gebeurt, is dat als je de ervaring hebt misselijk te worden, je daar angstig van kan worden. Je kan gedachten krijgen die jij beschrijft. Namelijk de gedachte, niet misselijk worden. En juist omdat die gedachte, al van te voren zonder dat er wat aan de hand is, in je op komt, heb je juist meer kans om misselijk te worden. Want je lichaam registreert die gedachte, dat gevoel en gaat in een stand van oplettendheid.Tom schreef: ↑14 jan 2024 15:59 Dag Pams,
Je hebt het goed begrepen!
Op sociaal gebied heb ik denk ik geen stress, en de prikkels ontvang ik al jaren en had er nooit last van.
Tijdens de kerstvakantie op Kerst en Nieuw uiteten geweest met veel prikkels, sociaal contact etc. en 0 misselijkheid.
Een week later, op maandagochtend stond ik op om naar school te gaan en direct een soort van spanning in mijn lichaam met de gedachte 'niet misselijk worden'.
Uiteindelijk word ik misselijk. Enorm vervelend. Heb deze week al enkele keren het klaslokaal moeten verlaten omdat ik het gevoel heb dat mijn maaginhoud naar boven komt.
Ik begin er toch maar aan te denken om terug naar de dokter te gaan want dit is werkelijk onhoudbaar.
Ik kan er amper mee functioneren, ik kan de
Op school ben ik een totaal ander persoon vergeleken met toen ik 'gezond' was door mijn klachten.
Ik denk dat de stress gerelateerd is aan 'niet misselijk te worden'.
Ik merk dat ik veel lucht in de maag heb, boertjes (natuurlijk niet luidop in de klas) laten lijkt het misselijk gevoel te verhelpen, al kan dat ook een soort van paniekreactie zijn. Ademhalingsoefeningen lijken de misselijkheid te verergeren.
Eigenlijk ben je te veel bezig met de gedachte en de vraag of je ook misselijk zal worden. Dan word het een soort obsessie. Een cirkel.
Goed om naar de huisarts te gaan en in ieder geval het gedachtepatroon, te bespreken.
Wellicht dat Pams ongeveer dezelfde gedachte hierover heeft en ik dacht, ik ga het toch opschrijven.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~