Goedemorgen,
Een jaar of 12 geleden is er ,door een psycholoog, bij mij een gegeneraliseerde angststoornis vastgesteld.
Dit is in mijn jeugd ontstaan en het uit zich in overmatig piekeren op allerlei gebieden maar in het bijzonder over de gezondheid van mijn kat. En nu piekert iedereen weleens, maar het neemt bij mij hele nare vormen aan.
Daarbij komt, die kat is heel belangrijk voor mij, zeker nadat zijn broertje in 2017 op een vervelende manier is overleden.
Mijn over bezorgdheid gaat heel ver, zover dat ik er lichamelijke klachten van heb, geen moment rust ervaar, regelmatig depressieve klachten heb en wanneer ik een avond weg moet voor een etentje of feestje, dit liever niet doe. Want als ik niet thuis ben kan ik ook niet in de gaten houden hoe het met mijn kat is. Ik denk dan: "voor hetzelfde geld word hij ziek als ik er niet ben en gaat hij daardoor misschien dood. Dat zou ik mijzelf niet vergeven. En als ik hem in de gaten kan houden kan ik er nog iets aan doen" Dus laat staan dat op vakantie gaan voor mij een heel slecht idee is. Op vakantie gaan is voor mij geen ontspannende gebeurtenis.
In het dagelijks leven hou ik hem dus erg in de gaten. Als hij ook maar even anders mauwt, ineens ergens ligt waar hij nooit ligt of hij even iets minder eet of drinkt, dan schiet ik al in de paniek en bel ik met de dierenarts. Het is bijna obsessief. Nou ja....bijna....het IS obsessief maar ik kan het niet veranderen. Gisteravond ben ik met hem naar de dierenarts geweest omdat ik dacht dat hij iets had en daar was de kat weer heel gestresst door. Hij is nu nog steeds van slag, waardoor ik weer een schuldgevoel van hier tot Tokyo heb (omdat het tenslotte mijn angsten zijn waardoor hij naar de dierenarts moest).
Mijn overmatige over bezorgdheid, angsten en gepieker trekken een zware wissel op mijn dag. Want ook heb ik voor elkaar dat ik mijzelf ervan heb overtuigd dat de kat gezond is, dan presteer ik het om voor mijzelf scenario's te bedenken van wat er allemaal nog meer zou kunnen gebeuren (inclusief de beelden die ik daarbij dan heb) Ik beleef eigenlijk in mijn hoofd al hele nare dingen terwijl ze waarschijnlijk nooit zullen gaan gebeuren (inderdaad, de mens lijdt het meest......)
Nu staan er voor volgend jaar februari en april vakanties gepland (want mijn vriend wil graag reizen), maar daar kijk ik niet naar uit. Zal je net zien, ben ik weg.....gebeurt er wat met de kat, overlijd hij en heb ik hem in de steek gelaten omdat ik er niet was. (heel vermoeiend)
Ik zou zo graag wat losser, angstenvrij in het leven staan. Minder piekeren, vertrouwen hebben dat dingen wel goed komen. Zien wat er gebeurt en er dan pas naar handelen. (let's cross that bridge when we come to it), maar het lukt mij niet. Ik heb gemediteerd, cognitieve therapie gehad, EMDR etc. maar het helpt niet echt. Ja, heeeel even en dan komt het weer.
Mijn vraag: wie heeft hier ervaring mee, herkent wat ik schrijf en zijn er onder jullie die mij tips kunnen geven?