Gebruikersavatar
RozeRegenBoogOlifant
Berichten: 17
Lid geworden op: 31 aug 2022 23:19

Bewustzijn: en de verhoudingen tussen tussen lichaam en geest.

Een tijd lang een fascinatie over het bewustzijn!


Filosoferen en wetenschappelijke verklaringen zoeken over geest is interessant, maar het wekte ook kleine irritaties op omdat er nergens een volledige bevredigde verklaring over het bewustzijn te lezen is.


Wat ik erg boeiend vindt, maar vooral heel ingewikkeld is de vraagstelling waarom een lichaam die uit materie(stof bestaat) een bewustzijn kan genereren.


Wel kan ik verschillende gedachte op los laten gaan.

Voorbeeld.

Het 1e perspoonsperspectief bewustzijn is uiterst privé en voor het individu alleen zijn of haar ervaring. Het enige wat ik kan weten vanuit mijn eigen beleving is dat ik alleen mijn eigen bewustzijn voor mijzelf kan ervaren maar nooit mijn bewustzijn in iemand anders kan ervaren!

Maar vanuit deze gedachte kan ik wel een hoop zaken in ieder geval voor mijzelf oplossen.

Omdat mijn geest mijzelf overstijgt kan ik er langzaam ook achter komen, dat ik niet alles weet wat ik echt kan weten. Veel dingen die ik weet zijn zeer beperkt, bovendien belemmer ik mijzelf om constant die zelfde hopeloze vraag te stellen: Hebben anderen ook een bewuste ervaring?

Dat kan ik alleen weten door middel een psychologische truck uit te voeren om te bekijken of mijn eigen geest almacht is of in dit geval super bijzonder.
Met de jaren mee kan ik vertellen dat het alleen maar gedachte illusies zijn die zogenaamd een verklaring weerleggen, dat mijn geest het enige wat er bestaat en dat andere geesten niet bestaan!

Onzin, natuurlijk: Want andere geesten bestaan ook!

Maar ook, inderdaad.
Er is maar een enkel bewustzijn maar iedereen kan een gesloten ontvanger zijn van het bewustzijn, maar dan binnen zich zelf.

Als al mijn gedachte weg zijn dan is er slecht bewustzijn zonder Ego. Mijn bewustzijn bestaat zelf wel, maar ik kom er snel achter dat alle verlichtende gedachten over mijn eigen geest een zelfgedachte is die ik alleen zelf kan bedenken.

Net zoals het bedenken dat er geen andere geesten bestaan, speelt deze zich louter af in mijn gedachte die de wereld zelf niet kan raken!

Innerlijk logisch en consistent bestaat bij gradatie alleen als er ook gedachten zijn die het bewustzijn kan voelen.
Dat klopt!

Maar gaan deze logische innerlijke gedachte weg dan ben ik geheel 'Ik' loos en zweef ik compleet in een eindeloos bewustzijn zonder gedachtes: Alles is bewustzijn en dit bewustzijn speelt zich of in de externe wereld, ik zelf ben de ontvanger van het bewustzijn het zelf!

Alles is bewustzijn en compleet samen eenheid, dus ook iemand anders zijn bewustzijn die ik zelf niet kan ervaren.

Het zogenaamde dualisme is een fictie.



Een andere gedachte die ik heb is over de vrije wil!

Zelfs de vrije wil moet ik echter wegzetten als een subjectieve ervaring. Als mijn brein volledig onder determinisme is onderhevig dan nog kan ik een eigen vrije keus maken in welke opzichte ik mijn leven bewust inricht.

Het zogenoemde probleem van de vrije wil is, is dat als ik mijn hersenen onder een fmri scan zal leggen elke activiteit slechts een voor activiteit zal zijn. Als ik de keus maak om mijn arm omhoog te zwaaien dan zijn het mijn hersenen die eerder een activiteit laten zien precies op het moment zonder dat ik er zelf bewust van ben: Deze actie 'arm om hoog zwaaien' heb ik zelf niet bewust gemaakt maar is slechts het programma in de hersenen.

De vrije wil is dus een illusie, of toch niet?

Maar als ik het bewustzijn zal lokaliseren en bewijs vinden dat het in het brein aanwezig is. Dan zal deze speciale regio 'bewustzijn' in de de scan moeten oplichten.

Mijn ervaring van de vrije wil is slechts een ervaring. Alle activiteiten waarvan elk bewust activiteit onbewust eerder in de hersenen zal geactiveerd worden ervaart mijn bewustzijn het hele gebeuren van mijn arm zwaaien als iets levendigs echt.

Ik maak die keus juist wel zelf!

Bewustzijn gaat door alle hersenactiviteiten heen.
Nog complexer elke activiteit die geactiveerd zal kunnen worden [bijvoorbeeld het zien van de kleur rood] is tevens ter gelijke tijd een bewustzijn activiteit.

De vrije wil staat los van het bewustzijn.
Maar het bewustzijn zelf roept het subjectieve gevoel in mij op dat ik een vrije wil heb.
De vrije wil als zich zelf staand ding, is onzinnig omdat het allang bewezen is dat de mens geen echt onafhankelijke vrije wil heeft.
Maar in zekere zin heeft de mens wel een vrije wil omdat het een subjectieve ervaring van de geest zelf is.


Maar tot nu toe, is er geen enkele redenen om deze hypothese te objectiveren.
Steker nog!
Wetenschappers zijn al heel lang bezig om het bewustzijn te zoeken in de hersenen.

De wetenschap kan dieper graven maar het bewustzijn lokaliseren is momenteel onmogelijk, misschien is het zelfs onmogelijk om het te bewijzen waar het bewustzijn zich in de hersenen bevind.

Toch is er bewustzijn.

Het mysterie zal niet zo makkelijk opgelost kunnen worden, tenzij bewustzijn een iets fundamenteels is.

Mijn overtuiging moet zijn dat er sprake is van idealisme of het idee dat alles bewustzijn is maar nergens bewustzijn te vinden is.
De gehele realiteit is de realiteit en daarom is er bewustzijn.
Bewustzijn is net zoiets als achterhalen hoe je een object zoals een boom of een huis als echt kan omschrijven!
Want omschrijven van de realiteit gebeurd via taal en is slechts een middel om te communiceren.

Taal zit tussen alles in maar raakt nooit de grenzen van de realiteit of het bewustzijn, laat staan dat het er buiten valt.

Want is er überhaupt wel een externe realiteit?
In mijn geval bestaat er niet zoals iets wat daar buiten valt. Het enige wat daarbuiten valt is het 'ding: Bewustzijn' wat zich voorstelt dat er een buitenwereld is.

Bovendien bestaat er geen wereld binnen een wereld tenzij het je gedachten of verbeeldingen zijn.

De gehele werkelijk speelt zich louter af in ons bewustzijn!

Tot zo ver ben ik zelf gekomen.
Met mijn eigen experimentele gedachten.

Of dit klopt, nou ja om eerlijk te zijn: Dat denk ik niet.

Maar wat ik wel kan weten is dat mijn mijn bewustzijn wel degelijk bestaat, en dat ik echter nooit kan weten of er een externe realiteit bestaat.
Wanhoop is maakbaar.
Maakbaarheid is wanhoop.

Als alles maakbaarheid was dan kon de ruimte niet versierd worden.
Maak van maakbaarheid een slagroomtaart.
Wanhoop maar, alles is zelf maakbaar
Gebruikersavatar
RozeRegenBoogOlifant
Berichten: 17
Lid geworden op: 31 aug 2022 23:19

Re: Bewustzijn: en de verhoudingen tussen tussen lichaam en geest.

Een heel klein stukje kennis over de hersenen, het idee dat neurale activiteiten bewustzijn kunnen genereren.

Daar is misschien ooit of hellemaal niet een oplossing voor.

Maar er zijn heel wat problemen te ontdekken binnenin het lichaam zelf. Wat te bedenken over geslachtsdrift en daar bij behorende sociale menselijke wetten.

De mens zelf heeft het al super lastig als hij/zij er hellemaal alleen voor komt te staan. En als ik al merk hoeveel mensen alleen al in Nederland precies op de zelfde moment de zelfde gedrag vertonen, wellicht in andere gedragsuitingen.

Neem nou, feesten of grote evenementen waar iedereen de zelfde ding doet.
Dansen en er op los feesten omringt door eigen soortgenoten die van de zelfde feest houden.

Een ultieme Hardcore/gabber fanaat die vlotte of sportieve kleding draag zoals trainingspakken, Nike Air max, en vlotte spijkerbrokken of casual kledij compleet met symbolen en teksten er op zul je niet gouw treffen in barok versierde concert waar een uitvoering de 5e of 9e symfonie van Beethoven word gecomponeerd.


Het zelfde geld iemand die een concert van Beethoven bezoekt het nooit zal wagen om in een Australian pak rond te lopen.

Gek genoeg, gebeurd dat nooit.

Maar overal, zelfs in de winkels of gewoon op straat vertoont iedereen in zekere mate globaal gezien het zelfde gedrag.
Het is wel afhankelijk waar men zich bevind, maar elke omgeving heeft zijn eigen specifieke voorkeur welk gedrag noodzaak zal zijn.

Wat er met andere mensen binnenhuis gebeurd kan ik nooit weten.

Wat ik wel weet is een simpel vooroordeel hebben of de aanname hebben. Maar daar schiet ik niks mee op!

In welk opzichte is iemand totaal anders dan iemand anders. Zijn mensen wel uniek of is alles onderhevig aan sociale maar vooral praktische opgelegde wetten om tot elkaar te komen en elkaar nooit uit het oog te verliezen.

Waaruit bestaat grotendeels de psychologie?
Heeft een psycholoog wel genoeg werk te verrichten als we met zijn alle niet zo afhankelijk waren van de ander. Of dat we nooit problemen met de ander ondervinden dit omdat we weinig met de ander van doen hebben: Gewoon omdat we ons zelf echt zijn!

De mentale en psychische problemen zijn ook sociale problemen. Of in die trant van problemen, mentaal leed zoals eenzaamheid, psychisch ongemak veroorzaakt door de ander en door het zelf die problemen ondervind met de ander.

grotendeels van het mentale leed en psychisch ongemak heeft te maken met het feit dat we mensen, mensen zijn.
Roedeldiertjes of kuddediertjes, dus!

Een hypochonder is als de dood om een vreselijke ziekte op te lopen maar vooral met de angst dat hij of zij dierbaren moet gaan missen. Iemand met Emetofobie heeft de ondragelijke angst om over te geven maar ter gelijke tijd vind die persoon het de afschuwelijke nachtmerrie die er bestaat om over te geven in het openbaar, vooral als er andere mensen toe kijken.

Vele problemen zijn ook terug te brengen naar sociale problemen of situaties waar de ander bij betrokken is.
Angst is voor de dood, betekend ook bang om iemand te verliezen of afscheid te moeten nemen van een dierbare.


En dit alles is weer terug te brengen naar het darwinistisch perspectief die geheel willoos geïnterpreteerd kan worden. Als een wezen bijvoorbeeld afhankelijk is van een ander wezen zoals moede en vader. Kan het ooit zelfstandig op zich zelf staande zijn als een individu met bijzondere geestelijke eigenschappen?

Hoe verder ik op de materie in ga, hoe eerder ik geneigd ben om alles terug te brengen naar de wetten van Harde Biologie.
En is de realiteit dan wel betekenisvol.
Omdat deze enkel bestaat uit zulke wezens!

Als alles bewustzijn is, dan moet er toch iets bijzonders zijn: Niet dit domme gedoe waar alles en iedereen onderhevig is aan biologisch determinisme.

Om alles weer het volle geestenrijk in zijn goddelijk glorie terug te brengen is slecht een ding nodig.
Als de hele wereld, en vooral levende wezens met hersenen, misschien zelfs planten of stenen in zo'n betekenisloze, banale en vooral ontoerekeningsvatbare realiteit moet bestaan: Dan moet alles vanuit schrik maar bewustzijn hebben enkel omdat alles zo waardeloos is dat het op deze waardeloosheid niet kan leunen.

Het zal zonder bewustzijn compleet uit elkaar vallen, heb ik het idee.

Bewustzijn is feitelijk het ademhalen van het leven zelf.
Wanhoop is maakbaar.
Maakbaarheid is wanhoop.

Als alles maakbaarheid was dan kon de ruimte niet versierd worden.
Maak van maakbaarheid een slagroomtaart.
Wanhoop maar, alles is zelf maakbaar
Gebruikersavatar
RozeRegenBoogOlifant
Berichten: 17
Lid geworden op: 31 aug 2022 23:19

Re: Bewustzijn: en de verhoudingen tussen tussen lichaam en geest.

Sorry,

Ik bezie een paar typ foutjes in mij geschreven stukken.

Kan, gebeuren. :(
Wanhoop is maakbaar.
Maakbaarheid is wanhoop.

Als alles maakbaarheid was dan kon de ruimte niet versierd worden.
Maak van maakbaarheid een slagroomtaart.
Wanhoop maar, alles is zelf maakbaar
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Bewustzijn: en de verhoudingen tussen tussen lichaam en geest.

RozeRegenBoogOlifant schreef: 02 sep 2022 01:38 Sorry, Ik bezie een paar typ foutjes in mij geschreven stukken. Kan, gebeuren. :(
Dat kan inderdaad gebeuren, dat is ook niet erg, want het is in grote lijnen duidelijk wat de rode draad van je gedachten is.

Het zijn interessante gedachten die je hier formuleert, sommige uitspraken laten zich lezen als aforismen. Over de vraag of vrije wil bestaat wordt al eeuwenlang gefilosofeerd, vanaf de Oude Grieken tot aan het heden. Het gaat er om hoe je het begrip 'vrije wil' definieert, maar ik neig er toe om je vraag 'de vrije wil is dus een illusie, of toch niet?' bevestigend te beantwoorden. Logisch geredeneerd kun je alleen maar tot de slotsom komen dat werkelijke vrije wil onhaalbaar is.

Als je sommige van je overdenkingen over het bestaan van 'externe realiteit' nader bekijkt en isoleert, waarbij ik het risico neem ze buiten de context te citeren, sluipen er naar mijn idee wat onzuiverheden in.
Maar wat ik wel kan weten is dat mijn mijn bewustzijn wel degelijk bestaat, en dat ik echter nooit kan weten of er een externe realiteit bestaat.
Is het niet veel eenvoudiger? De 'externe realiteit' is op diverse manieren meetbaar. De realitiet is niet alleen een zintuigelijke ervaring, je kunt ook meetapparatuur gebruiken om het bestaan van verschillende natuurkundige wetmatigheden aan te tonen. Logisch geredeneerd, niet alleen binnen de grenzen van je eigen bewustzijn, maar ook in die van je medemensen, die zoals jij aangeeft, via taal communiceren, is het volkomen acceptabel om er vanuit te gaan dat er dus een 'externe realiteit' bestaat.
Je zou dat een alom geaccepteerde sociale en intermenselijke realiteit kunnen noemen, dat is het kader waarbinnen wij mensen met elkaar moeten communiceren.

Interessante materie, dat is het zondermeer. Je kunt er eindeloos over bomen.

Soms kom je tot bijna poëtische gedachtes: Bewustzijn is feitelijk het ademhalen van het leven zelf. Dat vnd ik heel fraai gezegd.

Vaak tref je ook de spijker op de kop: grotendeels van het mentale leed en psychisch ongemak heeft te maken met het feit dat we mensen, mensen zijn.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
RozeRegenBoogOlifant
Berichten: 17
Lid geworden op: 31 aug 2022 23:19

Re: Bewustzijn: en de verhoudingen tussen tussen lichaam en geest.

Het is een simpele variant van mijn eigen gedachten.

Maar de externe realiteit bestaat voor mij in zeker zin wel.
Echter zijn er ook vele componenten afhankelijk van eigen waarneming waar ik zelf niet uit kan ontsnappen.

Daarom weet ik het niet zeker of de werkelijkheid en andere geesten bestaan.

Zolang ik mijzelf niet binnenste buiten kan keren om te kijken wie en wat waar werkelijk kan zijn, dan bekruipt mij soms de volslagen onzinnigheid.

Het is Eén rioollering, dat pure solipsisme.

Maar als we het hele plaatje mee nemen hoe de werkelijkheid en feite echt is, dan moeten er wel honderden zo wel niet eindeloos veel a4tjes vol worden gekladderd met eindeloze wiezeweuzel en gesniffel over kennis die we kunnen gebruiken om een werkelijkheid in elkaar te bouwen.

Echter is dat niet mijn ding om dat te doen.

Wetenschappelijk feiten en onderzoeken laat ik liever over aan wetenschappers.

De werkelijkheid zit zeer complex maar ook fantastisch in elkaar.
Zelf zo ingewikkeld en complex dat wetenschappers eindeloos onderzoeken moeten doen en dingen zullen herontdekken.
Het leven is een speelplaats voor mensen die creatief, wijs of intelligent zijn.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
En wirwar aan chaotische donderwolken die eindeloos de bloemen in de wijde kunnen laten bloeien.
En bliksemslag die slechts de plus en de min is, zijn overduidelijke de wonderschone kronen.
Een rivier, zo eindeloos waar water tot het einde van de horizon verdwijnt!
In het flits een eeuwig kale ruimte waar materie als lego zal spelen.
Dit alles compleet in een sausje van de bewuste geest!

Alles treint door op de het de rails.
En kedeng van de trein laat het leven in mijn lijf stromen.
Een weide zo groot, waar de trein eindeloos op de donderwolk zal rijden.
Plotseling!
Stopt alles.
dood is in getreden.
Een droomloze slaap, die toch de droom bleek te zijn.
Leef als een bloem op de eindeloze weide.
De rivier zal stromen.

En het universum gaat langzaam met je mee.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Ik ben kunstenaar en geen wetenschapper.

Ik heb genoeg mensen gezien en mogen ervaren.
Een beetje mens weet ook hoe de mens in elkaar steekt.
We zijn niet alleen onze lichamen met daarin alle organen die prima hun werkjes doen.
De mens heeft een zinnig bestaan nodig, en dat is wat ik ook als levende ervaring mag ervaren.
Het mens zijn is het leven zelf omarmen.
Waar leven is, is licht.
En onze bewuste geest is alleen maar licht.



Wat betreft twijfelen over ander geesten of over de realiteit.

Wedde dat een dit soort gesprekken ook in de kroeg gevoerd kunnen worden.
Eindeloos en beschonken brabbelen over het feit dat het gehele universum in onze geesten zit.
Het is erg egoïstisch, maar ter gelijke tijd behoorlijk lachwekkend.

Maar ik moet oppassen dat ik dit soort theorieën niet ga toepassen op mijn eigen leven.
Ik wordt daar namelijk heel eenzaam, bang, verdrietig en woedend van.

Het is toch veel fijner om te geloven dat alles echt lijkt [ook al weten we het niet zeker] .
Op die manier heeft het leven zin en doet er alles toe, dus ook de dingen die niet zo prettig zijn.
Wanhoop is maakbaar.
Maakbaarheid is wanhoop.

Als alles maakbaarheid was dan kon de ruimte niet versierd worden.
Maak van maakbaarheid een slagroomtaart.
Wanhoop maar, alles is zelf maakbaar
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Bewustzijn: en de verhoudingen tussen tussen lichaam en geest.

Dit vind ik een bijzonder mooie geachte die je hier uitspreekt.
Ik heb genoeg mensen gezien en mogen ervaren.
Een beetje mens weet ook hoe de mens in elkaar steekt.
We zijn niet alleen onze lichamen met daarin alle organen die prima hun werkjes doen.
De mens heeft een zinnig bestaan nodig, en dat is wat ik ook als levende ervaring mag ervaren.
Het mens zijn is het leven zelf omarmen.
Waar leven is, is licht.
En onze bewuste geest is alleen maar licht.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
RozeRegenBoogOlifant
Berichten: 17
Lid geworden op: 31 aug 2022 23:19

Re: Bewustzijn: en de verhoudingen tussen tussen lichaam en geest.

Volhoudertje schreef:
Dit vind ik een bijzonder mooie geachte die je hier uitspreekt.
Om deze vrije gedachten te mogen hebben, daar is wel wat tijd overheen gegaan.
Het is niet makkelijk de obstakels van het leven zelf te overwinnen.

Het leven is normaal wandelen achter een suikerspinkarretje waar ook verse groent op bediend wordt.
De keus is aan jouw, stop je met wandelen en eet je de suiker spin.
Of, wandel je verder en eet je tussen door wat groentes om aan de benodigde vitamines te komen.

Maar pas op!
Het pad heeft vele hindernissen die voor sommige fataal kunnen aflopen.

Het leven kan bedroevend en grillig van aard zijn.

In het verleden heb ik veel lopen huilen, helaas is dit vervangen door woede en agressie.
Ik ben toch ergens een verkeerde afslag ingelopen!


Waarom moet ik toch altijd die lekkere gekleurde regenboog suikerspin eten in plaats van het leven als volwaardig te accepteren.
Het is niet erg om te falen en het keihard uit te schreeuwen "Dat ik het even niet meer kan!, stop"

Gelukkig heb ik wel in de gaten dat ik langzaam volwassen wordt en heel rustig mijn puberale jaren kan vergeven.
Het alsmaar twijfelen aan mijnzelf en mijn fysieke lichaam kost echt heel veel energie.

Ik ben er uiteindelijk achter gekomen dat het leven maakbaar is en ik de weg zal kunnen kiezen.
Maar er hellemaal alleen voor staan is wel wat lastiger, ik moet hulp accepteren en verder leven met het feit dat er ook behulpzame mensen zijn die mij op weg kunnen helpen.

Het eigenwijze of die plaat voor mijn kop moet ik op sommige vlakken leren los laten. Ik moet accepteren dat mensen geen kwade bedoelingen hebben.


Ik kan de gehele mensenwereld heel negatief inzien waardoor de wereld net lijkt op een primatenbos waar iedereen elkaar het leven zuur maakt.

Ik denk soms aan deze uitbrakselen!

"Mensen die er een zooitje van maken, of gevaarlijke agenten die het leven van mij willen bepalen.
Een apenkooi met daarin een berg negativiteit die als berg modder in combinatie met ontlasting maar blijft groeien.
Een hele poppenkraam vol volslagen nietsnutten die aan marionetten touwtjes dansen.
En dit alles woekert maar en woekert maar, in alle gaten en kieren van deze liever moeder aarde"

Maar als ik gewoon lekker in mijn vel zit denk daar heel anders over.
Het zijn slechts mijn gedachte.

Het is gelukkig vaak het tegenovergestelde.
De meeste mensen hebben goede bedoelingen en geen kwaad in hen zin.
Het is maar in welke perspectief ik het kan plaatsen en hoe mijn humeur is op dat moment.
Meestal moet mijzelf een denkbeeldige schop onder mijn kont geven.



Ik kan een keus maken welke kant ik kies.
Maar mijn onderbuikgevoelens neemt soms mijn verstand over en zal mijn leven behoorlijk overhoop willen gooien.
Daar moet ik voor waken.
Ik krijg 3x in de week ambulante hulp, hen brengen mij op het recht pad op dat moment.

Het kost energie om aardig te zijn voor iemand anders en vertrouwen te hebben in de ander.
Net zoals zelfliefde en zorgen voor je zelf, moet je ook genoeg goede energie stoppen in de ander.

Het enige nadeel is, is dat ik niet toegang heb tot iemand anders zijn geestelijke wereld. Maar met een dosis goede communicatie en het beheersen van gedrag kom ik er wel.

Het is aanpassen en goed nadenken.
Ik denk eerlijk gezegd dat lief zijn voor een ander minder energie kost dan je zelf onderhouden heb ik het idee.
Iemand kan een spiegel zijn en advies geven hoe het anders en beter kan, ter, wel ik in dat moment in een apocalyps leef waar demonen mijn leven verzuren met een hen uitspuwende zwavelbraakzuur.
Ergens op een pokdalige Hel planeet waar verrotte eierenregen valt.

De mens is gewoon de mens, en kan nooit een vijand zijn.
De mens wordt vijandig gemaakt, door het zelf met zijn eigen gedachtes!

Dus zo liefdesvol en gelukzaligheid is het zelf niet!

Zelfliefde kun je weer krijgen door middel omringt te worden door liefdesvolle levende wezens.

Ik heb niets te klagen.
Maar dat komt omdat ik alles in volle glorie bewustzijn heb.

De mens heeft bewustzijn en dat is maar goed ook. We kunnen ons sturen en onze gedachtes uit wisselen naar de ander.
De rest mag in alle kleuren, smaken, gevoelens bewonderd worden!

Het leven kan prachtig zijn, maar meestal is het echt zwaar!
Wanhoop is maakbaar.
Maakbaarheid is wanhoop.

Als alles maakbaarheid was dan kon de ruimte niet versierd worden.
Maak van maakbaarheid een slagroomtaart.
Wanhoop maar, alles is zelf maakbaar
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Bewustzijn: en de verhoudingen tussen tussen lichaam en geest.

In het verleden heb ik veel lopen huilen, helaas is dit vervangen door woede en agressie.
Ik ben toch ergens een verkeerde afslag ingelopen!


Waarom moet ik toch altijd die lekkere gekleurde regenboog suikerspin eten in plaats van het leven als volwaardig te accepteren.
Het is niet erg om te falen en het keihard uit te schreeuwen "Dat ik het even niet meer kan!, stop"

Gelukkig heb ik wel in de gaten dat ik langzaam volwassen wordt en heel rustig mijn puberale jaren kan vergeven.
Het alsmaar twijfelen aan mijnzelf en mijn fysieke lichaam kost echt heel veel energie.

Ik ben er uiteindelijk achter gekomen dat het leven maakbaar is en ik de weg zal kunnen kiezen.
Maar er hellemaal alleen voor staan is wel wat lastiger, ik moet hulp accepteren en verder leven met het feit dat er ook behulpzame mensen zijn die mij op weg kunnen helpen.

Het eigenwijze of die plaat voor mijn kop moet ik op sommige vlakken leren los laten. Ik moet accepteren dat mensen geen kwade bedoelingen hebben.
Dat zijn belangrijke inzichten wat je schrijft. Ondanks alles heb ik nog altijd het geloof dat er goede mensen zijn. Sterker nog daar heb ik gelukkig ook al veel van mogen meemaken. In het leven zal je teleurstellingen ervaren. Maar het is ook belangrijk om vooral te kijken naar wat er goed gaat en wat je kan bereiken. Suikerspinnen hoef je niet volledig los te laten. Probeer er een balans in te vinden. Teveel suiker is niet goed, te min suiker ook niet. Daarin kan je misschien een middenweg vinden.
Ik kan de gehele mensenwereld heel negatief inzien waardoor de wereld net lijkt op een primatenbos waar iedereen elkaar het leven zuur maakt.

Ik denk soms aan deze uitbrakselen!

"Mensen die er een zooitje van maken, of gevaarlijke agenten die het leven van mij willen bepalen.
Een apenkooi met daarin een berg negativiteit die als berg modder in combinatie met ontlasting maar blijft groeien.
Een hele poppenkraam vol volslagen nietsnutten die aan marionetten touwtjes dansen.
En dit alles woekert maar en woekert maar, in alle gaten en kieren van deze liever moeder aarde"

Maar als ik gewoon lekker in mijn vel zit denk daar heel anders over.
Het zijn slechts mijn gedachte.

Het is gelukkig vaak het tegenovergestelde.
De meeste mensen hebben goede bedoelingen en geen kwaad in hen zin.
Het is maar in welke perspectief ik het kan plaatsen en hoe mijn humeur is op dat moment.
Meestal moet mijzelf een denkbeeldige schop onder mijn kont geven.
Primaten willen een fijn leefgebied. Net als jij, neem ik aan.
Ik krijg 3x in de week ambulante hulp, hen brengen mij op het recht pad op dat moment.

Het kost energie om aardig te zijn voor iemand anders en vertrouwen te hebben in de ander.
Net zoals zelfliefde en zorgen voor je zelf, moet je ook genoeg goede energie stoppen in de ander.

Het enige nadeel is, is dat ik niet toegang heb tot iemand anders zijn geestelijke wereld. Maar met een dosis goede communicatie en het beheersen van gedrag kom ik er wel.
Goed dat je ambulante hulpverlening hebt en daarmee stappen zet. Als je leert vertrouwen te hebben in de ander, word aardig zijn beetje bij beetje eenvoudiger. En als je aardig bent voor de ander, kan vertrouwen groeien. Met communicatie kom je wel tot de binnenwereld van de ander. Als je jezelf ook gunt om in je eigen binnenwereld te komen, te leren voelen en te vertrouwen, help je jezelf ook nog eens. Soms word de omgeving dan ook vriendelijker. Belangrijk; eerst beetje bij beetje voor jezelf zorgen. Hoe beter je voor een ander kan zorgen. Langzaamaan gaat dat samen.
Ik denk eerlijk gezegd dat lief zijn voor een ander minder energie kost dan je zelf onderhouden heb ik het idee.
Iemand kan een spiegel zijn en advies geven hoe het anders en beter kan, ter, wel ik in dat moment in een apocalyps leef waar demonen mijn leven verzuren met een hen uitspuwende zwavelbraakzuur.
Ergens op een pokdalige Hel planeet waar verrotte eierenregen valt.
Maar als je jezelf leert onderhouden en het leert bijhouden, dan kan je de ander lief hebben en jezelf lief hebben en kost het uiteindelijk beide dezelfde soort van energie.

Ik hoop dat de Hel weer een beetje Hemel word voor jou. ;-)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Spiritualiteit”