Hey
Mijn naam is Jayco, 19 jaar en ben al jaren depressief, sinds kort durf ik er pas over te praten, ik ga naar een psycholoog, maar ze zeft zelf dat haar hulp niet veel lijkt bij te dragen.
Ik heb het idee dat ik voor niemand er toe doe, aldus mijn eigen overtuiging. Mensen laten mij zo makkelijk in de steek. Alsof ik niets ben, mijn ouders blijven me overtuigen dat ik het echt waard ben? Waarom gebeurt het dan toch keer op keer dat mensen me laten zitten?
Zo leven is niet leuk door alleen maar het negatieve te zien, positieviteit kan het verre weg van bijhouden...