ik weet het eigenlijk niet echt meer

[missdevil]

is dit het?

ik bene en getrouwde jonge vrouw van 24
ik heb 3 kinderen,
ze zijn prachtig en ik ben er trots op
maar tch vraag ik mezelf af is dit het.. is dit hoe mijn leven voor met stellen
zal mijn leven alleen maar draaien om
pampers wassen strijken en eten verzorgen

ik had vroeger een klote jeugd..
kan er helaas niets anders van maken
ik wilde toen der tijd
mijn eigen gezin
ik zou mijn gezin namelijk nooit zo behandelen
als dat ik heb gehad

en nu .. nu heb ik mijn gezin ..
en dan valt het allemaal vies tegen
ik ben net verhuist 200 km van mijn veilige thuishaven waar ik altijd woonde ..
in een bepaald grote stad.
ik had er alles.
nu op dit moment zie ik niets zitten ..
het is alleen die 4 muren van dit huis
ik heb hier verder niemand
ook niet de behoefte om iemand te leren kenne
want ik ben toch maar saai en depresief.
al jaren lang

dus eigenlijk ben ik niets anders gewend.
maar dan nogsteeds de vraag is dit het...
heb nog net niet een kwart van mijn leven erop zitten ..
en ik vind er al jaren niets meer aan !

[tantejan]

Hoi missdevil,

Drie kinderen is een hele verantwoordelijkheid en dan ook nog verhuisd...
Ik kan me voorstellen dat je een beetje tegen de muren op vliegt...

Maar...dit is niet alles, je bent nog heel erg jong weet je en kinderen worden groter en uiteindelijk volwassen, dan kan jij je vleugels uitslaan.

Vergeet niet om nu ook af en toe tijd voor jezelf te nemen.

Deze oude tantejan (twee volwassen kinderen waaraan ik 20 laar geleden de handen vol had, ik kwam nooit ergens...) wenst je heel veel sterkte.

Geef de moed niet op meisje, er komt heus nog meer!

[missdevil]

dankje wel tante jan

het lijkt zo dat er soms geen einde aan komt .
ik heb behoorlijk wat meegemaakt en kan me heel slecht tegen nieuwe situaties..
ik raak daar erg in de stress van ..
en dan zijn 4 kinderen van 4,2 en bijna 3 maanden toch best wel veel ... weet gewoon soms niet meer waar ik moet beginnen .. mijn hoofd zit vol met chaos ..
en weet het gewoon ff niet meer te hendele

[FlowerPower2020]

Hoi Missdevil,

En is er niemand anders die jou kan helpen met de kinderen, moet jij alles in je eentje doen? Dat lijkt mij best wel veel werk. Ik vind één kind al heel erg heftig..

Mijn schoonzus en mijn broer laten wel eens mijn neefje bij mijn moeder en vader logeren. En ook wel eens bij de andere familie. Kan dat bij jou dan niet? Dus dat je één of twee dagen even rust hebt?

Ik weet niet of het mogelijk is in jou situatie, ik probeer alleen maar mee te denken..

[tantejan]

Hoi missdevil,

Ik begrijp nu dat je best wat hulp zou kunnen gebruiken.
Het uitzicht dat ik je gaf over "later" dat is waar, uiteindelijk zijn kinderen maar een paar jaartjes echte handenbinders.
Jouw kinderen zijn nog erg jong en het zijn er drie, dat is best veel voor je.
Ook heb ik inmiddels begrepen dat je zelf het nodige hebt meegemaakt.
Ik vind het knap van je, wat je allemaal doet!
Het zou, Koen zegt het ook al, heel goed zijn als je anderen in zou kunnen schakelen...

Heb je op dit moment ook gesprekken met een hulpverlener?
Praten lijkt me echt nodig voor jou!
Ik weet uit ervaring dat je anders zo in een eigen "piekercirkeltje" kunt belanden.
Straks gaan je kindjes naar school en dan krijg je vanzelf contact met andere moeders maar misschien kan dat nu ook al wel...???

Toen mijn kinderen klein waren ben ik naar een cursus geweest die verzorgd werd door het consultatiebureau. Hoe het nu gaat weet ik natuurlijk niet maar misschien is er nog steeds zoiets? Of bij de thuiszorgorganisatie??? (oef! ik ben echt oud ik ben bijna aan de rollator toe geloof ik )

Kun je 's avonds wel even weg, als je man er is? Of heeft hij werk waardoor hij 's avonds ook weg is?

Ik had toen mijn kinderen klein waren gesprekken met een psycholoog en nu met een psychiater... Er zijn ook tijden geweest dat ik geen hulp nodig had maar toen de kinderen klein waren deed het me echt goed om over van alles en nog wat met die psych. te praten.
Ik heb zelf een rottige jeugd gehad zullen we maar zeggen en ik had het echt nodig om af en toe van een psych, te horen hoe het leven echt in elkaar zit...

In ieder geval leef ik met je mee en wens ik je heel veel sterkte

Groet van tantejan

[missdevil]

hallo iedereen
dank jullie voor het meedenken
mijn familie heb ik ''niets'' aan
die wonen 200 km van mij vandaan
dus het is niet dat ik ze zomaar even kan brengen .


mijn man werkt vaak smiddags van 12 tot kan uitlopen tot 00;00
dus daar heb ik ook niet veel aan .
3 zijn er indd erg heftig en zeker als ze zo zong zijn .
ik heb ook geen zin meer om mijn meds te slikken

verder heb ik hier niet echt iemand die kan helpen .
hulpverlener heb ik nog niet
omdat ik hier net 4 maanden woon .
dus alles ligt nog een beetje op de regel toer.
en aangezien ik dat helemaal alleen mag doen .

zit er denk ik niets anders op ..
vandaag is ook zo'n dag
ik heb giga pijn in mijn rug ik kan er niet veel mee
rusten lukt niet ..
want er zijn er 3 die aandacht vragen
gister avond wilde mijn man een gezellig avondje
dus ik had me er erg op verheugd..
je kent het wel wat kaarsjes
film wat lekkers op tafel en wat te drinken
na 2 uur ben ik boos naar boven gegaan
aangezien ik al 2 uur naar een achterkand van een mobiele telefoon te staren ..
[zucht]

[tantejan]

In ieder geval sterkte gewenst Missdevil!

Groet van tantejan