Just_me schreef:Zelfs in me slaap laat het verleden me niet met rust
Vreselijk hoor...!
Het klinkt wat omaatjes achtig, maar 'snachts oor je te rusten - je hebt het overdag al zwaar genoeg en balen, als dat dan niet lukt!!!
Over emdr staat oa op wikipedia een leuk artikel:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Eye_moveme ... processing
Ik vond het een hele respectvolle theraie: het zwaarste doe je damen met je peut en niet thuis in je eentje.
Het werkt in op je autonome zenuwstel: het deel waar je geen controle over hebt (daarom wordt het 'autonoom' genoemd) - maar wat tegelijkertijd ook het deel is, dat verantwoordleijk is voor alert zijn op gevaar en angst, vecht/ vlucht reacties etc.
Just_me schreef:Voordat ik werd doorverwezdn naar GGZ liep ik bij de 1e lijns psycholoog. Hij had graag een therapie willen starten met geluiden. Maar hij durfde dit niet aan doordat ik volgens hem meerdere complexe trauma's heb, en dit misschien te zwaar voor mij en voor hem zou zijn.
Goed, dat hij zijn eigen grenzen erkend heeft en jou darmee heeft beschermd!
En sowieso: trauma's verwerken doe je in fasen. De eerste fase heet officieel 'stabiliseren". Ik zeg meestal 'poot'n stevig op de grond'. Het gaat om zaken als 'rust in de tent en veiligheid' - inventariseren wat er op dit moment in je leven speelt en wat je er met een scala aan maatregelen aan zou kunnen doen. Informatie is belangrijk: wat is stress, precies, wat doet het allemaal met je lichaam - wat kan jij "terugdoen". Cognitieve therapie kan in deze fase goede diensten bewijzen (verderop niet meer).
Goed voor jezelf (leren) zorgen is belangrijk - als je overleeft, zorg je niet echt goed voor jezelf, dan zorg je vooral erg goed voor je "masker". (Dat heeft beslist zin, maar achter je masker kan het zijn, dat jijzelf "honger lijdt".)
Zoeken naar 'hulpbronnen' van harte aanbevolen.
Bijv.: bij muziek kom ik tot rust. Wandelen maakt mijn hoofd leeg.
"Ik maak een plank vrij voor mijn lievelingsboeken, lekker onder handbereik".
Als ik me naar voel, schrijf ik in mijn dagboek.
Warme thee van zoethout met goudsbloem beurt me op.
Als ik verdrietig ben, ga ik in mijn schommelstoel zitten.
Als ik cederolie verdamp in zo'n geurlampje, word ik helmaal rustig.
Zachtjes mijn gezicht masseren helpt me ontspannen. Etc.
Ontspanningsoefeningen zijn ook belangrijk, onderzoeken hoe je je stress kunt "afbouwen". Of kunt voorkomen, dat het te hoog oploopt.
Het kan ook expliciet gaan om "hoe bouw ik een beetje een sociaal netwerk op" (liefst een heel stevig netwerk, maar dat kan even duren).
Wat ook hoort bij de eerste fase: de belangrijke vraag naar: hoe werkt macht, wat is manipulatie en hoe kan ik me dat van het lijf leren houden. Google bijv. eens op 'de reddingsdriehoek'. Vraag je therapeut het hemd van het lijf over overlevingsmechanismen en hun functie. (Dat zijn dingen, die je us ooit hebt moeten ontwikkelen, omdat er te weinig steun was voor jou. Je maakt jeelf wijs, "...dat het niet erg is, als ik word overgeslagen". Dat scheelt in de pijn, op dat moment. Maar het nadeel is, dat het op gegeven moment een automatisme wordt, dat jij wordt overgeslagen en dat ander emensen jou bijna als vanzelf ook gaan overslaan....)
Zaken als rottige huisvesting, geldproblemen etc. ook liefst oplossen of in elk geval al een goed begin mee maken. Sommige rotpatronen gaan pas echt weg, als je ten minste fase 2 achter de rug hebt, maar in fase 1 maak je de zaken "hanteerbaar".
Wat ook helpt om zaken hanteerbaar te maken: het onderkennen en alvast wat aanpakken van je overlevingsmechanismen.
De functie van de 1ste fase is, dat je een 'fundament' krijgt - dat stond te schudden of ging kapot door water allemaal fout ging in het verleden.
En: rotverhalen vertellen met "poot'n die in het moeras staan" was wat men tijdenlang deed (tot de 1980er jaren) - en dat heeft geen zin. (Dat maakt 'verwerken' juist loei- en loeizwaar!)
Een stevig 'fundament', poot'n die op de grond staan (en niet in het moeras) is geen luxe.
Ingewikkeld punt: soms heeft iemand heel veel pijn op "ik mag niet goed voor mezelf zorgen (want die nare meneer die mij het leven zuur maakt, wil dat niet)". Beter in fase 1 uitgebreid aandacht aan dit overlevingsmechanisme besteden, dan er verderop bijna je nek over breken!
Als je schrikt oid, gebeuren er grofweg 4 dingen in je lichaam: je lichaam maakt zich klaar om te vechten of te vluchten:
- er gaat veel bloed weg uit je spijsverteringsorganen ("die maaltijd verteren, dat komt later wel, nu eerst de tijger overleven") - dat zijn de vlinders in je buik, die knijpende koude hand, die draaiende maag en/of de misselijkheid
- er gaat bloed weg uit die hersengedeelten, waar je koel, logisch en rationeel denkt. Overleven doe je op instinct. (En helaas: bange mensen zijn in dit opzicht per definitie weinig weerbaar, goed nadenken
is nu lastig. Ik heb jaren geroepen "ik kan niet denken, mijn hersens staan stil".)
- dat bloed gaat naar je spieren inclusief je hart, dat alvast stevig gaat bonken en rondpompen, doorgaans trek je ook je schouders wat op (en daar kun je stijve spieren, spierpijn etc. van krijgen en sommige mensen schrikken erg van dat gebonk)
- je zintuigen "gaan wagenwijd open" (logica: dan kun je optimaal zien, horen, ruiken waar die tijger zich zou bevinden - nuttig. ...maar wat inhoudt, dat je dus in je angst (..wanboffers, die wakker schrikken na een nachtmerrie...) meer en andere dingen hoort en ziet en ruikt dan anders (...zodat mensen helaas soms denken "dat er een inbreker is", terwijl ze een volstrekt normaal geluid horen "van 100 meter verder dan anders").
En er zijn een aantal dingen, die er tegen helpen
hol een rondje, ga kickboksen, kortom "geef je lichaam haar zin"!
Leg daarna een hand heel zachtjes op je voorhoofd - en merk op, of je te ja of te nee rustiger wordt.
Zo nee: nog wat hollen, trappen etc.
Zo ja: adem een paar keer diep naar je buik en "bries" met je lippen terwijl je uitademt (= lippen los).
Trek dan eens een keer je schouders op naar je oren - en laat ze "loszzzz" vallen, al dan niet op een uitademing.
...en als dat goed voelt, "schelden" zoals in "Foei, was me dat schrikken, stelletje driedubbel overgehaalde (etc.etc.etc.)...."
En dan nog weer eens je schouders los draaien, je enkels los draaien - een ontspannigsoefening doen - (het zijn een soort spiraal: idealiter neemt de spanning steeds verder af).
In de 2e fase duik je het oude rotverhaal in. Het eigenlijke verwerken. Let op: verwerken is WERK. Goed voor jezelf zorgen is "verplicht": je werkt stevig aan jezelf, dus voldoende rust, goede voeding, goed slapen, steun in je omgeving - het is allemaal geen luxe. (Je bouwt voort op je basis uit fase 1.)
En pas dan is emdr aan de orde. Tot het voorwerk van emdr hoort, dat je jezelf moet kunnen kalmeren en troosten. (Let wel: jezelf echt kunnen troosten over de ellende - niet het wegstoppen of "relativeren" bij gebrek aan beter.)
Sucses!
