Wat is een depressie?

[scampsd]

Goeiemorgen,
Ik besef dat mijn vraag nogal belachelijk kan klinken, maar er is toch iets dat ik niet begrijp:
Als men onderzoek doet naar depressie, wordt altijd gevraagd naar negatieve gedachten en gevoelens, zoals "Voel je je minderwaardig?", "wil je zelfmoord plegen?", ...
Zo ben ik tot de conclusie gekomen dat een depressie een teveel is aan negatieve gedachten en gevoelens.
Daardoor heb ik mij ook altijd veilig gevoeld tegenover depressies: ik ben namelijk niet in staat tot grote gevoelens, noch positief, noch negatief, bv:
- positief: als een meisje zich verliefd gedroeg tegenover mij en de gevoelens waren wederzijds, dan vond ik dat zo onvoorstelbaar dat ik niet eens in staat was om iets met die gevoelens te doen.
- negatief: toen ik een 20-tal jaren geleden zelfmoordneigingen had, had ik de kloten niet om door te snijden.
Verder heb ik weleens geëxperimenteerd met anti-depressiva en daar werd ik altijd zo moe van, dus: geen gevoelens betekent geen depressie.

Echter, een paar maanden geleden heb ik foto's gezien van lichaamsenergie bij verschillende gevoelens: een gele tot rode kleur gaf de aanwezigheid aan van lichaamsenergie, terwijl zwart de afwezigheid aangaf.
Bij woede was veel geel en rood te zien op verschillende plaatsen in het lichaam, ook bij verliefdheid, bij angst, ...
Bij depressie zag alles er echter zwart uit, waardoor je zou gaan denken dat depressie geen teveel is aan negatieve energie, maar een simpele afwezigheid van welke energie dan ook.

Daardoor ben ik nu wel gaan twijfelen: ik heb altijd gedacht dat mijn emotionele zwakte een bescherming zou zijn tegen depressies, maar misschien is het er wel juist de oorzaak van.

Heeft iemand daar enig idee over?
Bedankt

[volhoudertje]

Het is de vraag wat je onder ‘emotionele zwakte’ verstaat.
Van de twee voorbeelden die je noemt vind ik het juist heel positief dat je zelfmoordneigingen had, maar niet de moed om jezelf van het leven te beroven.
Antidepressiva worden vaak gebruikt om bepaalde gevoelens af te vlakken, of liever gezegd, de pieken en dalen er uit te halen.
Daardoor wordt het leven voor de patiënt draaglijker,
maar ik geloof niet dat de conclusie juist is dat het ‘ontbreken’ van emoties duidt op de afwezigheid van een depressie.

[Psycholoog Dea]

De diagnose depressie is een beschrijving van gedrag. Het komt erop neer dat als je een x aantal symptomen hebt, je kunt zeggen dat je last hebt van depressie (zoek maar eens op 'DSM depressie').

Het veranderd echter verder niets aan hoe jij je voelt of waar het vandaan komt. Het is een manier om aan te geven van welke dingen iemand last kan hebben en zo het contact tussen hulpverleners makkelijker te maken. Het is dus niet zo dat als je een depressie hebt, dat dit een soort ding op zich is die je symptomen veroorzaakt.

Wat ik dus bedoel te zeggen is dat jij bent wie je bent. Er zijn ongetwijfeld namen te geven voor de dingen die jij ervaart/doet, dat geldt voor iedereen. Welke naam dit echter precies is, maakt verder niet zo heel veel uit in mijn optiek. Jij blijft wie je bent of je dit nu diagnose A of diagnose B noemt. En in die zin ben je altijd immuun voor allerlei diagnoses, omdat deze alleen maar beschrijven wat er toch al aan de hand is, verder doen ze niets.

[Janneke]

Goeiemorgen,
Ik besef dat mijn vraag nogal belachelijk kan klinken, maar er is toch iets dat ik niet begrijp

...heel veel mensne zijn hartstikke te kakken gezet, omdat ze een vraag stelden, maar mijn onerwijzersbloed roept als vanouds: "Domme vragen bestaan niet!!" (E vergeet ook niet: juist genieen stellen vragen, die allerlei andere mensen dus nog nooit hebben gesteld.... )

Als men onderzoek doet naar depressie, wordt altijd gevraagd naar negatieve gedachten en gevoelens, zoals "Voel je je minderwaardig?", "wil je zelfmoord plegen?", ...
Zo ben ik tot de conclusie gekomen dat een depressie een teveel is aan negatieve gedachten en gevoelens.

...er zijn verschillende definities (de meeste gebruikte, maar niet de beste definitie van depressie staat in de dsm) - en gaat daar idd over, dus dat klopt.

Daardoor heb ik mij ook altijd veilig gevoeld tegenover depressies: ik ben namelijk niet in staat tot grote gevoelens, noch positief, noch negatief, bv:
- positief: als een meisje zich verliefd gedroeg tegenover mij en de gevoelens waren wederzijds, dan vond ik dat zo onvoorstelbaar dat ik niet eens in staat was om iets met die gevoelens te doen.
- negatief: toen ik een 20-tal jaren geleden zelfmoordneigingen had, had ik de kloten niet om door te snijden.

Op zich is het wel fijn, dat je niet wanhopiig wordt van je ellende, maar al dat afgevlakte gedoe lijkt me toch ook niet fijn....

Verder heb ik weleens geëxperimenteerd met anti-depressiva en daar werd ik altijd zo moe van

Ja: van extra serotonine (het therapeidoel van een ssri) kun je als een blok in slaap vallen.

dus: geen gevoelens betekent geen depressie.

..die is wel heel erg kort door de bocht.
Pak je de dsm erbij, dan gaat deze stelling wellicht op (maar dat is niet de beste definitie van depressie).
....verder zou het uiteraard ook zo kunnen zijn, dat jij (of wie dan ook) een "meester" is in nare gevoelens afvlakken.
(Heftige emotionele pijn kun je "weg-blokken", en dat gaat doorgaans ten koste van een boel energie en levensvreugde en wat al niet - maar de ellende is wel weg.)
Of je die toestand van "ik heb mijn ellende weg.ge.blok.t" depressie kunt noemen, wordt nogal een speculatieve discussie (er zijn argumenten pro en contra te verzinne.).

Echter, een paar maanden geleden heb ik foto's gezien van lichaamsenergie bij verschillende gevoelens: een gele tot rode kleur gaf de aanwezigheid aan van lichaamsenergie, terwijl zwart de afwezigheid aangaf.
Bij woede was veel geel en rood te zien op verschillende plaatsen in het lichaam, ook bij verliefdheid, bij angst, ...
Bij depressie zag alles er echter zwart uit, waardoor je zou gaan denken dat depressie geen teveel is aan negatieve energie, maar een simpele afwezigheid van welke energie dan ook.

In termen van deze waarnemingen is het dus zo, dat "wie depressie fis, een zwart beeld geeft" en dat "wie boos is, een rood met geel beeld laat zien".
Die waarneming wil ik best egeloven, daar gaat het niet om.
Maar hoezo was in dit gebeuren "zwart" hetzelfde als "afwezig"? Hoezo zou "zwart" niet simpelweg een heel ander soort energie zijn...?
(''Geen energie'' vind ik klinken als dood.)

Daardoor ben ik nu wel gaan twijfelen: ik heb altijd gedacht dat mijn emotionele zwakte een bescherming zou zijn tegen depressies, maar misschien is het er wel juist de oorzaak van.

Heeft iemand daar enig idee over?
Bedankt

Gesteld, dat jij je nare emoties wegblokt - ik weet niet, of je dat per se als zwakte zou moeten zien.
Ik ben geneigd, het te zien als een overlevingsmechansime.
De nare mensen, die er voor verantwoordelijk zijn, dat je overlevingsmechanismen nodig hebt, zijn er dol op, om een en ander als zwakte aan te merken -
en ik PAS ERVOOR, om in dat "oordeel" mee te gaan!
(De incestvrouw, die jarenlag haar emoties in weet te houden om haar moeder te sparen vind ik veel sterker dan die hele incestpleger...)

Denkbaar, dat je door het wegblokken idd geen heftige ellende ervaart (wat op zich iets goeds heeft).
Maar als gezegd: het resultaat is doorgaans een vrij "grijs" leven...! Geen dalen, maar ook geen pieken, geen vreugde, geen plezier, geen noem - maar - op... En die saaiheid, daar zouden sommigen depessief van kunen worden.
En ook datgene wat jou heeft genoodzaakt, om van alles weg te blokken is in staat om jouw leven te vergallen - en met wat hulp en mazzel en doorzettingsvermogen kun je dat de nek omdraaien! Geen noodzaak meer tot saaie grijsheid, geen depressie, gewoon een fijn leven!