Hallo allemaal,
via Google ben ik terecht gekomen op deze site. Dit is me eerste berichte hier hihi
waar ik dus mee zit ;
Ik ben een meisje van 17 jaar oud. Mijn problemen begonnen al sinds heel kleins af aan, heb voor een klein kind veel dingen meegemaakt en moeten zien.. Toen ik eenmaal naar de middelbare school ging ben ik problemen gaan opzoeken waardoor alles groter en erger werd. Maarja.. kan dat jammer genoeg niet terug draaien en niks aan veranderen, maar hoe ouder ik wordt hoe groter me problemen worden. ;
Ik ben van me 15e tot me 16e naar Turkije gestuurd alleen ben ik dankzij familie daar die er niet mee eens waren een jaar daarna terug gestuurd naar Nederland. me 16e was ik dus weer in Nederland.
Ik ben op mijn 16e weggelopen van huis. Ik werd mishandeld, strak gehouden en er waren zelfs plannen als uithuwelijking.
Ik leerde me vriend kennen voordat ik was weggelopen, de avond toen ik geslagen werd ben ik weggelopen en ben ik naar hem toe gegaan. bijna 9 maanden geleden ben ik weg van huis.
Ik heb nu stress van alle kanten, instanties die niet mee werken, familie dat loopt te zeiken, school gaat slecht, kan geen werk vinden en het gaat heel slecht tussen mij en me vriend.
Ik heb nog steeds geen eigen plekje en instanties hier doen er heel erg langzaam over... Weet er misschien iemand nog waar ik snel aan een plekje zou kunnen komen??
Me familie begint wel wat te begrijpen dat ik weg blijf maar mijn vriend is Surinaams en dus accepteren ze hem niet. Nu beginnen ze daar constant over terwijl ik niks liever heb dan dat ze hem lief hebben.
Me school gaat slecht nou heb ik van de leerplicht ambtenaar een vrijstelling gekregen en mag ik werken. Ik moet een fulltime baan vinden maar dat gaat ook zo lastig heb niks gehoord meer van de plekken waar ik gesolliciteerd heb...
nou wat me het meest pijn doet,
Het gaat zo slecht tussen mijn vriend en mij. Hij is voor mij me grootste steun en is er altijd voor me. Hij wil me bij alles helpen en gaat zeker voor me door het vuur, hetzelfde zou ik voor hem doen. Hij heeft me op een goede manier verandert. Het elke dag blowen, drinken buiten op straat chillen doe ik niet meer, en daar ben ik hem heel dankbaar voor want is natuurlijk niet goed. Maar hij heeft veel (onbewust) van me afgepakt. Voor hemhad ik veel vrienden en vriendinnen. Misschien waren het niet de beste mensen in de zin van drug/ alcohol maar ze stonden wel voor me klaar. Heb nu met moeite 3 vriendinnen aan hem kunnen voorstellen. Eerst mocht hij ze niet en nu mag hij er 1 gelukkig sowieso, de andere mocht hij ook maar dan hoort hij weer dit en dan weer dat over ze (waarvan de helft niet klopt). Ook probeert hij me ouders/ broer enz. slecht te praten. Langzaam eigenlijk alles van me af te pakken merk ik wel, en wat ik wel weet is dat hij sommige dingen gewoon uit bescherming doet omdat hij niet wilt dat ik nog meer pijn krijg. Maar wat ook zo is we hebben elke dag ruzie, kan me geen dag herinneren dat hij me niet laat huilen. We doen ook helemaal niks, we zitten alleen thuis en hij is constant aan het gamen. Ik loop gewoon op me teentjes bij hem. Ook mag ik geen legging ofzo aan, doe het wel en hij zegt niks meer. Vroeger flipte hij er geleik om, maar nu laat hij me 1 of 2 dagen en als ik de 3e dag nog een legging aan heb wordt hij erg boos. Ik ben de laatste tijd vaak een weekend of week bij een vriendin gaan slapen, maarja dit is dus de reden dat ik een plekje voor mezelf nodig heb. ik ben bang dat het elk moment mis kan gaan en heb geen plekje verder waar ik lang kan blijven. Ik hou wel van hem en krijg vaak advies zo van ga bij hem weg. Maar dat wil ik helemaal niet ik wil dat het goed komt en dat we beide veranderen maar ik weet niet hoe...
Sorry voor me lange verhaal maar voelt ff fijn moest het even kwijt !
Alvast bedankt allemaal!