thatlittlerose schreef:Hallo,
Ik loop nu ander half jaar bij een psycholoog die mij probeert te helpen. Dit heeft echter nog niet veel opgeleverd...
Balen hoor...!
Je investeert tijd, het kost geld, je gaat er toch heen in de verwachting dat het zal helpen - maar nope...
thatlittlerose schreef:Ik ben daar toen gekomen omdat ik mezelf sneed en zo in een vrij erge vorm en al gauw kwamen ze er achter dat ik behoorlijk depressief was.
Ik was toen 13. Nu ben ik bijna 15 en nog steeds depressief.
OKee. Rot voor je!!
Maar: je somber/ deressief voelen en jezelf snijden, daar heb je als mens doorgaans je redenen voor.
Zijn die op een of andere manier ter sprake gekomen...?
thatlittlerose schreef:Heb er onlangs zelf alleen maar meer problemen bij gekregen en niemand neemt me serieus. Mijn psycholoog denkt dat het allemaal wel mee valt omdat ik het (inmiddels) wel weet te verbergen...
Ojojojojoj!!!!
In principe is de relatie die je hebt, als client van een psycholoog met die psycholoog een vertrouwensrelatie.
Maar dat ook je psycholoog "vindt dat het meevalt" terwijl het erger wordt...?
Geen beste zaak!!!
thatlittlerose schreef:Er staan mensen achter mij, niemand kan ze zien en ik ook niet altijd maar ik hoor ze wel. Eerst waren het vagen stemmen en begon ik steeds verder door te krijgen dat ik stemmen hoorden en nu hoor ik ze heel vaak. Ook kwam daar op gegeven moment bij dat ik letterlijk dingen zag die er niet waren. Een man die ineens in mijn tuin stond, een jongen in het midden van een treinspoor enzovoort, ik snap waar ze vandaan komen misschien aangezien ik altijd bang ben dat mensen me volgen en zelf behoorlijk suïcidaal geweest ben en een hele goede vriend van mij ook. Ik word hier best wel bang van en zeker op het moment zelf schrik ik daar heel erg van omdat ik me niet kan realiseren dat het niet echt is.
Stemmen horen kan van alles betekenen en "dingen zien" ook. Oude opvatting: je bent psychotisch en hebt stevige pille van de psychiater nodig. Modernere opvatting: mensne die stemmen horen zijn doorgaans getraumatiseerd. (Iets, waar een
goede pycholoog erg vel tegen kan den!)
thatlittlerose schreef:Deze stemmen hebben ook behoorlijk op mijn zelfvertrouwen gewerkt. Ik was altijd heel sociaal en kon goed met mensen omgaan maar door het continue kritiek dat ik kreeg van de een ben ik nu sociaal heel angstig.
Ja, zo doen die krengen dat!!!!
thatlittlerose schreef: Ik durf bijna niet meer naar school en krijg regelmatig paniek aanvallen in sociale situaties.
Naar hoor!
thatlittlerose schreef:De andere maakte het er op een andere manier ook alleen maar erger op met al haar kritiek, als ik voor de spiegel stond of zo. Ik steek nu bijna iedere dag een aantal keer me vinger in mn keel en dat soort dingen. En nu kan ik niet meer terug het is een gewoonte geworden.
Eh - schrap die ene laatste zin uit je woordenboek!!!!
Je kunt wel degelijk terug (alleen, je stemmen en je psychologe vinden iets anders!!!) ook al is het een gewoonte.
thatlittlerose schreef:Langzaam begonnen ze voor mij te denken en ik begon ze steeds meer te geloven en nu denk ik zelf ook zo.
Ja, zo gaan die dingen: dag in dag uit horen "dat je stom bent, lelijk" - dat doet iets met je.
Vooral, als de rest van de mensheid het er maar bij laat zitten!!!
thatlittlerose schreef:Mijn psycholoog denkt dat ik helderziend ben en dat ik daarom stemmen hoor maar zelf geloof ik daar niet zo in.
et zou een optie kunne zijn, maar dit klinkt naar 'stemmen horen' zoals mensne met bakken problemen stemmen horen (maar dat malle mens vindt 'dat het wel meevalt'?!?!?!)
thatlittlerose schreef:Nu vraag ik me dus af, zou ik een keer langs een psychiater moeten?
Nee. Jij moet niets. Of nu ja -
Make up your mind!!! Je eigen verstand, voor zover mogelijk.
Wat wil JIJ...?
Een betere psycholoog lijkt me geen luxe.
Ik denk aan iemand die jou ellende serieus neemt: dat je 2 jaar terug al zo somber was, dat je jezelf sneed, dagelijsk akelig commentaar krijgt, verwaarloosd werd door een malloot die zich psycholoog schijnt te mogen noemen en van pure ellende zichzelf haar eten ontzegt. (Okee, weinig eten KAN een manier zijn, om je emoties niet meer t ehoeven voelen!)
En een geode psychologe kan je manieren leren, om op te gaan met al die bakken stress die je hebt. Kleine stukjes terugveroveren. (Vele kleine stukjes maken uiteraard 1 grote!) Stress af leren bouwen, rust leren maken, de trauma's verwerken.
Dat soort dingen zet zoden aan de dijk!!