Hallo iedereen,
ik ben een jongen van 20 en voel me al heel erg lang depressief.
Sinds mijn 12e heb ik last van stemmingswisselingen, iets waarvan ik dacht dat het bij de leeftijd hoorde.
Ik ben 2 jaar lang depressief geweest, ik kon nergens de lol meer van inzien, had paniekaanvallen, dat soort dingen. Ik zou daar toen voor naar de psycholoog gaan maar heb dat niet gedaan, omdat ik toentertijd dacht dat het niet zou helpen.
Soms kon ik er weken weinig last van hebben, maar vaak was het negatieve wel aanwezig. Op mijn 18e ging het weer mis.
Ik was klaar met de middelbare school en had geen echte 'verplichtingen' meer, ik mocht immers zelf kiezen of ik weer naar school ging, waar ik ging werken, etc.
Ik had verwacht dat vanaf dat punt het leven spannend zou worden, 1 groot avontuur, maar dat viel tegen.
Vanaf mijn 15e heb ik steeds meer hobby's en dromen laten vallen, ik werd onzeker en dacht bij alles dat het niet goed genoeg was.
Mijn perfectionisme is nu op zo'n punt, dat ik niets meer doe, omdat het nooit goed genoeg is en nooit een bevredigend gevoel geeft.
Prijzen winnen, verre landen bezoeken, het maakt niet uit, het geeft geen voldoening. Mijn verwachtingen zijn te hoog en ik kan ze niet bijstellen. Voor relaties geldt hetzelfde, in het begin denk ik dat het helemaal heb gevonden en van het een op het andere moment vind ik diegene saai. Hier is echter nooit een reden voor en kan zelfs ook uit het niets weer veranderen, waardoor ik constant een spelletje lijk te spelen met mensen, zonder dat ik dat zelf wil. Ook word ik soms zonder reden boos of erg chagrijnig, iets wat ik ook niet kan uitleggen.
Samengevat voel ik een constante leegte en kan ik niet meer genieten.
Mijn huisarts zegt dat er niets aan de hand is, maar ook mijn omgeving ziet dat ik hulp nodig heb.
Ik vraag me af of mensen er iets in herkennen en wat ik het beste kan doen.