Hallo allemaal,
Ik wil het volgende eens aan u voorleggen, want ik begin echt aan mezelf te twijfelen.
Al meer dan een jaar gedraagt mijn man zich vreemd. Het ene moment is het mijn man en staan we te lachen/ gek te doen en knuffelen en ineens slaat dit om naar chagrijnig, ik mag hem dan niet meer aanraken en hij kijkt me aan met een blik waar de meeste mensen bang van worden. Het is dan ineens een heel andere persoonlijkheid.
Gisteren bijvoorbeeld hij roept me: mop kijk eens, heeft hij een teek, omdat ik het niet goed zie vraag ik hem gewoon even uit het licht te gaan om het beter te zien en wat er dan volgt: hij gaat volledig uit zijn dak, verdraait mijn woorden, dat ik tegen hem zeg dat hij moet opdonderen uit het licht en "begin je weer" en dat ik normaal tegen hem moet praten.... Ook tegen de honden (3 American Staffords)kan hij zonder reden uit zijn dak gaan, die zich dan achter mij verschuilen. Hij is dan wel agressief maar heeft nog nooit 1 hand naar ons opgelicht.
Dit is nu al maanden aan de gang en weet eerlijk gezegd niet meer hoe ik hierop moet reageren, normaal blijf ik rustig en laat hem uitrazen. Hij wil niet met me naar de dokter om dit voor te leggen en zegt het ligt aan jou niet aan mij, ik ben gewoon mezelf, maar dit is echt niet mijn man! Ik heb geprobeerd: oke dan als het aan mij ligt dan wil ik naar een dokter om hierover te praten en te veranderen, echter dan zegt hij er mankeert niets aan jou dus dat hoeft niet en loopt weg of er niets aan de hand is en doet daarna ook weer gewoon!
Ik probeer dus met hem te praten en tot hem door te dringen echter zonder resultaat. Normaal is het een schat van een man, een harde werker, zeer vriendelijk en behulpzaam, gezellig samen naar de markt, boodschappen doen, kokkerellen op zondag, in de tuin samen aan het werk, met de honden wandelen etc... Nu is het een chagrijn, valt niet mee te praten zeer dwars, ligt het hele weekend steeds in bed (hoofdpijn)doet s'avonds zijn mond niet meer open en wil niets meer samen in en rond het huis doen, op visite of ook maar samen iets zoals normaal de gewoonte is ondernemen.
Mijn man is diabetes patiënt en hij is al in geen 2 jaar meer bij zijn internist geweest, ik kan afspraken maken wat ik wil, hij gaat gewoon niet. Soms controleert hij zijn suikerspiegel die is gelukkig wel goed, hij heeft dan ook zelden of nooit een hypo of is hyper. De laatste keer dat hij dit heeft gehad is 4 jaar geleden.
Wij wonen op het platteland en mijn vriendinnen en familie wonen allemaal in Amsterdam en Almere en omdat ik van hem (medisch) afhankelijk ben, ik mag niet meer autorijden, ik heb Dystrofie en de ziekte van Graves die niet onder controle te krijgen is en ik hierdoor steeds een hart heb die op tilt slaat, zit ik dan ook aan huis gebonden en behalve op dinsdag na zijn werk boodschappen doen kom ik nu al een jaar het huis niet meer uit.
Mijn karakter kan zeer veel hebben en ik ben geen opgever, maar ik begin nu dan ook zelf ongedurig en geïrriteerd te raken, dit ook door de Graves en begin ik mijn eindpunt te bereiken.
Ik weet 100% zeker dat er geen ander in het spel is en dat er iets anders (medisch) aan de hand is met hem of ik ben zelf malende aan het worden dat kan natuurlijk ook nog!
Is er iemand hier op het forum die dit gedrag herkent en mij aub hier mee kan helpen?