Eh, tja och, dat is te zeggen, iedereen is natuurlijk weer anders, maar ik heb begrepen, dat sommige delen bijvoorbeeld altijd een beschadig meisje van 3 dat bang is, blijven.Lioness schreef:een vraagje, als iemand DIS/MPS heeft, worden de andere persoonlijkheden dan ook altijd ouder met dezelfde snelheid van ouder worden als andere mensen?
Lijkt me van niet. De meeste mensen herinneren zich misschien 1 of 2 beeden van voor dat ze plm. 3 jaar zijn er verder niets. (Freud dacht, dat dat verdringng was, nu wordt gesteld, dat ons zenuwstel gewoon nog niet af is.)Lioness schreef:en beginnen die persoonlijkheden altijd op leeftijd 0?
Wat je laatste vraag betreft kom ik terug op het laatste deel van mijn antwoord op je eerste vraag.Lioness schreef:@Black Rose
blijven alle alters dan altijd dezelfde leeftijd? of kunnen er ook alters zijn die wel ouder worden?
In het geval van mijn vriendien worden ze niet ouder, maar net zoals ik vernoemde kan ze ook niet op elke alter een leeftijd plakken. Wel is duidelijk van sommige alters dat ze nog kinderen zijn.
"Leeftijd" is ook een relatief begrip, in die zin dat wij (niet-alters) weten hoe oud we zijn doordat we onze geboortedatum kennen en elk jaar onze verjaardag vieren.
Doch denk ik dat iedereen wel eens het gevoel heeft dat ie veel ouder/jonger is dan de werkelijke leeftijd en dit weleens schommelt.
Ik heb het hier dan over mensen zonder alters
ik las namelijk ook dat bij sommige mensen de 'kern'persoonlijkheid vervangen kan worden door een alter, als die eerste persoonlijkheid dan wel ouder kan worden maar de nieuwe niet zou diegene altijd even oud blijven toch?
Tijdens het dissociëren kan een alter gedeeltelijk/volledig de kernpersoonlijkheid overnemen.
Doch, wanneer een alter voor een lange periode de controle overneemt dan merkt de omgeving dat wel duidelijk en wordt er met medicatie eventueel samengaand met een opname terug rust gebracht bij de patiënt zodanig dat de kernpersoon opnieuw aan het roer van het schip staat.
en nu denk ik ook opeens, wordt een persoonlijkheid wel echt ouder of is dat afhankelijk van hoeveel ervaring ze in het leven opdoen?
Zoals je schrijft : niet bewezen...tommy9119 schreef:Het verschilt per persoon inderdaad.. Sommige hebben 'alters' die ouder worden, sommige niet. Qua leeftijd denk ik echter dat ze zeer vaak tot altijd ouder zijn dan 0.
Overigens grappig dat hier verteld wordt dat MPS tijdens jeugdtrauma's ontstaat, terwijl al lang en breed bekend (bekend, niet perse (volledig) bewezen) dat MPS in het grootste deel van de gevallen pas bij de therapeut ontstaat. En dat er therapeuten zijn die 100 (bij wijze van spreken) gevallen per jaar krijgen en andere die er nooit een hebben gehad.
Als ik jullie was zal ik verder maar niet op mijn tweede alinea ingaan of in ieder geval niet in dit topic. Het is enkel en alleen om een ander standpunt te laten zien dat minstens net zo aannemelijk is.
Als ik jou was zou ik ook niet gaan gissen of googlelen naar antwoorden op een vraag waar je niet rechtstreeks mee geconfronteerd wordt ; of om me beter uit te drukken woorden als "grappig" gebruiken en stellingen formuleren die je voor waarheid neemt als je het nooit van dichtbij meegemaakt hebt.tommy9119 schreef:Het verschilt per persoon inderdaad.. Sommige hebben 'alters' die ouder worden, sommige niet.Qua leeftijd denk ik echter dat ze zeer vaak tot altijd ouder zijn dan 0.
Overigens grappig dat hier verteld wordt dat MPS tijdens jeugdtrauma's ontstaat, terwijl al lang en breed bekend (bekend, niet perse (volledig) bewezen) dat MPS in het grootste deel van de gevallen pas bij de therapeut ontstaat. En dat er therapeuten zijn die 100 (bij wijze van spreken) gevallen per jaar krijgen en andere die er nooit een hebben gehad.
Als ik jullie was zal ik verder maar niet op mijn tweede alinea ingaan of in ieder geval niet in dit topic. Het is enkel en alleen om een ander standpunt te laten zien dat minstens net zo aannemelijk is.
Tja - daar zeg je nou eens wat.Lioness schreef:en nu denk ik ook opeens, wordt een persoonlijkheid wel echt ouder of is dat afhankelijk van hoeveel ervaring ze in het leven opdoen?
Lioness schreef: ik las namelijk ook dat bij sommige mensen de 'kern'persoonlijkheid vervangen kan worden door een alter, als die eerste persoonlijkheid dan wel ouder kan worden maar de nieuwe niet zou diegene altijd even oud blijven toch?[/quote[]
Lijkt me van a tot z af te hangen van de situatie.
Als voor de "schijnbaar normale persoonlijkheid" de situate te moeilijk, te bedreigend wordt, roep je een alter op, dat is het idee.
Wat kan betekenen dat de "schijnbaar normale persoonlijkheid" ook niet zo veel groeit en rijpt (want die 'duikt onder' omdat het allemaal zo moeilijk is).
Ik heb het over de oorzaak, niet het proces zelf of het gevolg. Als ik zeker wil weten wat de oorzaak is zou ik het wel echt moeten treffen om maar net bij een psycholoog te zitten die zijn (vermoedelijk) DIS client voor het eerst ontvangt.Black Rose schreef:Als ik jou was zou ik ook niet gaan gissen of googlelen naar antwoorden op een vraag waar je niet rechtstreeks mee geconfronteerd wordt ; of om me beter uit te drukken woorden als "grappig" gebruiken en stellingen formuleren die je voor waarheid neemt als je het nooit van dichtbij meegemaakt hebt.tommy9119 schreef:Het verschilt per persoon inderdaad.. Sommige hebben 'alters' die ouder worden, sommige niet.Qua leeftijd denk ik echter dat ze zeer vaak tot altijd ouder zijn dan 0.
Overigens grappig dat hier verteld wordt dat MPS tijdens jeugdtrauma's ontstaat, terwijl al lang en breed bekend (bekend, niet perse (volledig) bewezen) dat MPS in het grootste deel van de gevallen pas bij de therapeut ontstaat. En dat er therapeuten zijn die 100 (bij wijze van spreken) gevallen per jaar krijgen en andere die er nooit een hebben gehad.
Als ik jullie was zal ik verder maar niet op mijn tweede alinea ingaan of in ieder geval niet in dit topic. Het is enkel en alleen om een ander standpunt te laten zien dat minstens net zo aannemelijk is.
Een beetje respect voor mensen die leiden aan MPS zou me niet misplaatst lijken.
Moest jij weten van waar mijn vriendin komt en waar ze nu staat -ondanks dat ze nog dagelijks stemmen hoort en dagelijks vecht om een evenwicht te kunnen behouden in haar persoonlijkheid-.
Velen zouden het haar niet nadoen.
Maar je eerste alinea zegt al genoeg : "Qua leeftijd denk ik echter dat ze zeer vaak tot altijd ouder zijn dan 0." : Inderdaad ooit al eens een alter tegengekomen die nog niet geboren was???
Sorry, maar dan zou je beter eens een tijdje als vrijwillger gaan werken in een psychiatrisch centrum tussen mensen met MPS.
Hopelijk houd je die tijd ook je mening voor jezelf tot je bijgeleerd hebt.
Overigens komt MPS niet zoveel voor...
Dus moesten er zoveel therapeuten zijn die MPS zouden veroorzaken bij patiënten, dan zou er ten eerste al veel meer over geweten zijn, ten tweede zouden er veel meer mensen rondlopen met MPS.
Ze zitten steeds ergens op de achtergrond.Lioness schreef:weet iemand ook wat er gebeurd met de persoonlijkheden die niet de controle hebben? hoe voelt dat? werken hun zintuigen nog? hebben ze het gevoel ergens anders te zijn?
Wel ik had het ook over de oorzaak, verder in mijn reactie misschien wat afgeweken.tommy9119 schreef:Ik heb het over de oorzaak, niet het proces zelf of het gevolg. Als ik zeker wil weten wat de oorzaak is zou ik het wel echt moeten treffen om maar net bij een psycholoog te zitten die zijn (vermoedelijk) DIS client voor het eerst ontvangt.Black Rose schreef:Als ik jou was zou ik ook niet gaan gissen of googlelen naar antwoorden op een vraag waar je niet rechtstreeks mee geconfronteerd wordt ; of om me beter uit te drukken woorden als "grappig" gebruiken en stellingen formuleren die je voor waarheid neemt als je het nooit van dichtbij meegemaakt hebt.tommy9119 schreef:Het verschilt per persoon inderdaad.. Sommige hebben 'alters' die ouder worden, sommige niet.Qua leeftijd denk ik echter dat ze zeer vaak tot altijd ouder zijn dan 0.
Overigens grappig dat hier verteld wordt dat MPS tijdens jeugdtrauma's ontstaat, terwijl al lang en breed bekend (bekend, niet perse (volledig) bewezen) dat MPS in het grootste deel van de gevallen pas bij de therapeut ontstaat. En dat er therapeuten zijn die 100 (bij wijze van spreken) gevallen per jaar krijgen en andere die er nooit een hebben gehad.
Als ik jullie was zal ik verder maar niet op mijn tweede alinea ingaan of in ieder geval niet in dit topic. Het is enkel en alleen om een ander standpunt te laten zien dat minstens net zo aannemelijk is.
Een beetje respect voor mensen die leiden aan MPS zou me niet misplaatst lijken.
Moest jij weten van waar mijn vriendin komt en waar ze nu staat -ondanks dat ze nog dagelijks stemmen hoort en dagelijks vecht om een evenwicht te kunnen behouden in haar persoonlijkheid-.
Velen zouden het haar niet nadoen.
Maar je eerste alinea zegt al genoeg : "Qua leeftijd denk ik echter dat ze zeer vaak tot altijd ouder zijn dan 0." : Inderdaad ooit al eens een alter tegengekomen die nog niet geboren was???
Sorry, maar dan zou je beter eens een tijdje als vrijwillger gaan werken in een psychiatrisch centrum tussen mensen met MPS.
Hopelijk houd je die tijd ook je mening voor jezelf tot je bijgeleerd hebt.
Overigens komt MPS niet zoveel voor...
Dus moesten er zoveel therapeuten zijn die MPS zouden veroorzaken bij patiënten, dan zou er ten eerste al veel meer over geweten zijn, ten tweede zouden er veel meer mensen rondlopen met MPS.
Niemand van jullie is bij zo'n eerste sessie (en de daaropvolgende) geweest, gok ik, dus dan mogen jullie er ook geen mening over hebben. Zeg jij?
Ik basseer mijn stelling op minstens 6 verschillende boeken die ik hierover gelezen heb. Meerdere emails met een psychiater en 'life coach' en aardig wat artikkelen. Het is dus niet enkel Googlen en gissen, maar iets waar ik al anderhalf jaar over lees en discussieer. Dit wil niet zeggen dat ik gelijk heb, maar het is toch zeker wel wat onderbouwder dan enkel gissen en Googlen.
Overigens vraag ik me echt af waar jullie het toch steeds vandaan halen dat ik respectloos zou zijn, graag zou ik hierover een PB ontvangen met wat uitleg over wat er precies respectloos zou zijn, zodat ik het zelf ook kan begrijpen. Aangezien dit het enige forum is waar uberhaupt beweerd wordt dat ik mijn posts respectloos zijn. Niets mis mee, maar het is toch opvallend en dus vraag ik me af waarom precies .
Mijn gebied van interesse ligt redelijk ver uit elkaar, van oosterse geneeswijze tot psychologie tot NLP etc etc. Ik ga om de zoveel weken naar de bieb en leen een aantal boeken waarvan ik denk dat ze interessant zijn. Of ik download ze van het internet.Black Rose schreef: Mag ik dan ook vragen waarom je daar boeken over leest?
Interesse over MPS of over psychologie in het algemeen?
Is het om voor jezelf iets bij te leren of is het jouw de bedoeling om zelf stellingen te maken en een beetje controvertieel uit de hoek te komen?
Een vraag die ik gewoon stel, omdat net zoals je zelf aangaf het de eerste keer niet is dat men jouw reactie's respectloos vindt en ik graag zou weten welke bedoelingen hierachter zitten.
Ah, op die manier. Dan was het inderdaad niet de meest tactische woordkeuze.Wat me daar het meest in stoort is dat je het "grappig" vindt dat hier verteld wordt dat MPS tijdens jeugdtrauma's ontstaan.
Daarmee trek jij die stelling in het belachelijke, niet echt grappig voor de mensen voor wie het echt zo is.
Dit is dus nogal respectloos. Vooral dat grappig in 1 adem met jeugdtrauma en MPS. (Lache, joh!!)tommy9119 schreef: Overigens grappig dat hier verteld wordt dat MPS tijdens jeugdtrauma's ontstaat, terwijl al lang en breed bekend (bekend, niet perse (volledig) bewezen) dat MPS in het grootste deel van de gevallen pas bij de therapeut ontstaat. En dat er therapeuten zijn die 100 (bij wijze van spreken) gevallen per jaar krijgen en andere die er nooit een hebben gehad.
Je leest het verkeerd. Ik vind het 'grappig' dat het zo uitgelegd wordt, gezien de achtergrond van de meeste hier. Op andere forums neemt het merendeel weer een heel ander standpunt aan en viel me gewoon op. "Grappig" is gewoon een term die ik vaak gebruik. En in dit geval dus sowieso niets te maken heeft met jeugdtrauma's of MPS, maar met hoe er hierover gepraat wordt en het ontbreken van een (mogelijke) oorzaak.Janneke schreef:Dit is dus nogal respectloos. Vooral dat grappig in 1 adem met jeugdtrauma en MPS. (Lache, joh!!)tommy9119 schreef: Overigens grappig dat hier verteld wordt dat MPS tijdens jeugdtrauma's ontstaat, terwijl al lang en breed bekend (bekend, niet perse (volledig) bewezen) dat MPS in het grootste deel van de gevallen pas bij de therapeut ontstaat. En dat er therapeuten zijn die 100 (bij wijze van spreken) gevallen per jaar krijgen en andere die er nooit een hebben gehad.
Het gaat niet eens zozeer over integerheid, als jij als psycholoog heilig erin geloofd dat mensen met jeugdtrauma's een grote kans hebben dat ze MPS krijgen/hebben, dan speel je daar onbewust en vaak onbedoeld al op in. Daarbij komt nog het hele gestalt therapie verhaal waar nog steeds mensen waarde aan hechten over meerdere dingen als het 'innerlijk kind' dat zijn emoties moet uitten en dergelijke. Je kunt niet volledig uitsluiten dat dat er iets mee te maken heeft..(Ja, er bestaan idd peuten die niet interger zijn, dat klopt. En die vinden het heerlijk, om iemand een moeilijke stoornis aan te praten. Ten minste financieel misbruik, maar ook misbruik van vertrouwen - en meineed.)
Wel, ik kan je zeggen dat ik al jaren terug begonnen ben met informatie op te zoeken over MPS en dergelijke.tommy9119 schreef: Op andere forums neemt het merendeel weer een heel ander standpunt aan en viel me gewoon op.
Dan moet je mij eens uitleggen hoe je iemand meerdere persoonlijkheden kan aanpraten...?tommy9119 schreef:Mijn standpunt is enkel dat MPS veelal door toedoen van de psycholoog komt. Of een client nu wel of niet een traumatisch verleden heeft gehad staat daar los van, hoewel het voor zover ik weet inderdaad vaak zo is.
Het is dus niet het verleden dat ze (volgens die theorie) aangepraat krijgen maar de meerdere persoonlijkheden .