Hey hey,
Ik ben nu volop bezig met mijn laatste studiejaar en dit gaat tot nu toe niet zonder slag of stoten. Eigenlijk lijkt de situatie alleen maar erger te worden. Het is een combinatie van dingen die nu bij elkaar komen en ik sta echt op het randje om gewoon te stoppen met de opleiding wat natuurlijk heel erg zonde zou zijn.
In het laatste jaar van mijn opleiding zitten in totaal 7 groepen. Al deze groepen moeten samen één congres organiseren en vanuit school is er een groep gevormd om dit te doen. Dat betekent dat één uit iedere groep zich met de organisatie bezig gaat houden en de rest gaat per groep een workshop organiseren. Ik ben één van de studenten die zich met de organisatie bezighoudt.
Omdat ik van mezelf weet dat ik soms te rustig ben en mij in een groep vaak afzijdig houd, heb ik mezelf opgegeven om voorzitter te zijn van deze groep (heet de stuurgroep). Ik heb meteen ook tegen iedereen verteld dat ik wil leren assertiever te zijn en dat het dus niet meteen van een leien dakje zal gaan.
Daarnaast heb ik de verantwoordelijkheid om contact te houden met mijn klas (die een workshop organiseert) en te zorgen dat het tussen mijn klas en de stuurgroep allemaal soepel gaat. Naar mijn mening doe ik dat hartstikke goed. Ik stuur regelmatig mailtjes, ben bij vergaderingen van hen aanwezig als ik zelf geen vergadering van de stuurgroep heb en vraag continu of alles duidelijk is en of er vragen zijn.
Twee weken geleden ging het ineens helemaal mis. Ik was er een keer niet bij de vergadering van de stuurgroep omdat ik enorme kiespijn had en naar de tandarts moest. Vervolgens werd ik 's avonds gebeld door een andere student die in de stuurgroep zit met de mededeling dat de communicatie met mij en mijn klas niet goed ging.
Mijn klas had geklaagd bij de stuurgroep en heeft geprobeerd achter mijn rug om te informeren hoe de stuurgroep over mij denkt (geen idee waar dat nu weer mee te maken heeft). Ik werd hier heel erg boos over omdat ik wel degelijk veel contact houd maar ik krijg gewoon geen enkele reactie terug van mijn klas. Dus de fout ligt niet bij mij.
Ik heb meteen een lijst gemaakt met alle contactmomenten, waar ik het over gehad heb en welke reactie ik gehad heb (vaak geen) en die doorgestuurd naar de stuurgroep. Vervolgens heb ik aangegeven bij mijn klas dat ik het er met hen over wil hebben omdat ik het niet eens ben met hoe dit is gegaan. Ik kreeg van een klasgenoot de letterlijke reactie dat ik dat niet moet doen omdat het ten koste gaat van de sfeer en de gezelligheid. Dus met andere woorden; zij mogen zeggen wat ze willen over mij maar ik mag mezelf niet verdedigen of er op reageren.
Dat was nog niet alles... Vorige week kreeg ik een mailtje van mijn studiebegeleidster dat ze mij wilde spreken. Er werd door haar meteen een datum en tijd in gezet en daar moest ik maar mee akkoord gaan. Aangezien ik al eerder problemen met haar over deze methode heb gehad, ben ik maar akkoord gegaan. Daarnaast was het voor mij ook een mooi moment om het met haar over deze situatie te hebben.
Tijdens het gesprek vroeg ze naar een opdracht van mij. Ik gaf aan dat die bijna klaar was en ze riep ineens 'dat kan helemaal niet'. Toen ging het over mijn stage. Ik ben halverwege het jaar gewisseld van stage en ze zei ineens 'je haalt het niet'. Toen ik vroeg hoe ze daar bij kwam zei ze dat het kwam omdat ik nog geen beoordelingsformulier had ingeleverd. Tja, zeg dat dan gewoon maar ga niet meteen roepen dat ik het niet haal.
Toen ik het over de situatie met de klas wilde hebben, kapte ze mij af. Ze wilde er niets over weten en beëindigde het gesprek met als laatste opmerking dat het waarschijnlijk aan mij ligt.
Ik heb al jaren problemen met haar. In het eerste studiejaar was zij ook mijn studiebegeleidster. Toen ik me een keer voor haar les afmeldde omdat ik een belangrijke afspraak had, haalde ze mij uit een andere les en begon in de deuropening tegen mij te schreeuwen. Ik heb haar toen op haar gedrag aangesproken en gezegd dat ik me dus niet zo laat behandelen. Zij heeft toen wel haar excuses aangeboden maar sindsdien lijkt het alsof ze het op mij voorzien heeft.
Zo haalde ze tijdens een presentatie van mij de stekker uit de beamer waardoor mijn presentatie niet meer te zien was en regelmatig gaf ze rotopmerkingen om mij te 'vernederen'. Daarna heb ik haar twee jaar niet meer gezien tot ik dit jaar haar weer als studiebegeleidster kreeg.
Meteen ging het niet goed. Ze kraakte mijn stage af, snauwde tegen mijn praktijkbegeleidster, keurde mijn plan van aanpak af omdat het te vaag zou zijn, maar keurde vervolgens die van mijn klasgenoot wel goed die exact hetzelfde was als de mijne.
Vervolgens wilde zij mij een keer spreken. Ze plande zomaar een afspraak in zonder te vragen of ik überhaupt wel kon. Ik kon toen niet en heb dat ook aangegeven. Een week later plande ze een nieuwe afspraak in. Weer zonder te vragen of ik wel kon. Ik kon toen wel, maar op de dag van de afspraak overleed de tante van mijn moeder (voor mij een tweede oma). Ik heb dit 's ochtends meteen doorgegeven en ook aangegeven dat ik die dag niet meer bereikbaar zou zijn.
's Avonds luisterde ik mijn voicemail af en bleek dat ze mij gebeld had. Ze beschuldigde mij van onprofessioneel te zijn, dat ik iedere keer afspraken afzei en dat ik geen thuisstudie volgde. Geen enkele medeleven met de situatie. Dit was voor mij de druppel.
Ik heb contact opgenomen met de teamleider van mijn opleiding, de situatie uitgelegd en aangegeven dat ik nog één gesprek wil met mijn studiebegeleidster maar dat ik daarna waarschijnlijk een andere begeleider wil hebben.
Dat gesprek heeft begin januari plaatsgevonden en ik heb op een rustige en normale manier alles verteld wat mij dwarszat en ook dat ik geen vertrouwen meer in haar had als begeleidster. Zij vroeg mij toch om wat vertrouwen en gaf aan dat het anders zou gaan. Ik heb haar alsnog een kans gegeven. Maar nu is dat gesprek van vorige week geweest en ik vraag me af wat ik er nu mee moet doen. Mijn vertrouwen is helemaal weg in haar en ik heb een vermoeden dat ze gaat proberen mij niet af te laten studeren.
En dan is er nog de stuurgroep. Ik heb het gevoel dat zij denken dat ik niets kan. Dit ligt waarschijnlijk voor een groot deel aan mezelf. Ik heb me kwetsbaar opgesteld toen ik aangaf wat ik wilde leren en wat ik niet kon en dat heeft me ook onzeker gemaakt binnen de groep. Maar tegelijkertijd merk ik ook wel dingen die mijn vermoedens enigszins bevestigen.
Zo vroegen ze mij om een blog te schrijven. Ze gaven mij geen ideeën dus ik heb een blog geschreven zoals mij dat goed leek. Toen ik het doorstuurde kreeg ik geen reactie maar tijdens de vergadering (juist degene waar ik niet bij was vanwege mijn tanden) werd het blog ineens aan twee anderen gegeven.
En ook de situatie met mijn klas helpt er natuurlijk niet bij.
Dit levert voor mij heel erg veel stress op. Daar komt als laatste ook nog bij dat ik na mijn afstuderen echt een zwart gat zie. Ik heb heel veel plannen hoor (op mezelf, lekker op vakantie en een leuke baan zoeken), maar vooral die baan daar heb ik geen goed gevoel over. Als ik rondkijk op internet dan heb ik niet het idee dat ik snel aan een baan kan komen en dat zorgt voor veel onzekerheid. Bij mij heeft het het effect dat ik onbewust ook dingen voor mijn studie uitstel (zoals een opdracht).
Alles bij elkaar is voor mij zo stressvol dat ik vorige week echt met de gedachte speelde om mijn studie gewoon op te geven. Ik wil het niet. Ik heb niet voor niets bijna 4 jaar lang heel hard er aan gewerkt. Maar ik kan de stress bijna niet meer aan.
Ik heb nu wel een aanvraag geplaatst voor een vertrouwenspersoon op mijn school om over alles te praten en ook door te nemen wat ik nu moet doen met mijn studiebegeleidster. Ik hoop dat ik snel terecht kan en dat er iets positiefs uit komt. Maar voor nu ben ik echt heel erg gestresst en voel me alles behalve goed.
Groetjes,
Amanda