Hallo,
Ik heb last van dissociatie en soms heb ik een soort van herbelevingen, waardoor ik daarna spontaan in de foetushouding ga liggen en zelfs borstvoeding lijkt te drinken! Wie weet wat er dan eigenlijk op zón moment gebeurd? Er staat veel geschreven op internet over regressietherapie en wat dat inhoudt, maar niet als het spontaan gebeurd thuis. Ik blijf er maar steeds aan denken en zou het graag willen weten.
-
roosjeroosje
-
Minerva
- Berichten: 17643
- Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
- Locatie: Breda
- Contacteer: Website Twitter
Re: spontane regressie?
Ik denk inderdaad dat het een afweermechanisme is. Dissociatie en spontane regressie zijn beide manieren om niet de rauwe werkelijkheid te voelen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Afweermechanisme
http://nl.wikipedia.org/wiki/Afweermechanisme
Inzicht als Uitweg..
Re: spontane regressie?
Hoi Roosjeroosje,
dissociatie is meestal, omdat "de rauwe werkelijkheid" te onveilig is. Denkbaar heb je op dat moment geen andere mogelijkheden om jezelf veiligheid te geven.
Alleen: dissociatie en herbelevingen zijn op zich min of meer verwante thema's - beiden komen nogal eens voor bij mensne met heftige trauma's - maar het is niet hetzelfde.
(Als een herbeleving nogal rauw is, is dissocieren wel prettig, als je geen andere middelen tot je beschikking hebt.)
Dat je min of meer spontaan in de foetushouding gata liggen: groor gelijk. Dat is gewoon een reflex: een volwassen mens die schrikt, doet de schouders omhoog, de armen voor de borst, trekt de knieen op (nu ja, niet als je staat, dan hoor je te blijven staan) - daarmee beschermt het reflex je kwetsbare buikorganen. (En gesteld, dat je door e herbeleving zo staat te trillen, dat blijven staan niet meer lukt, dan is liggen en dus de foetushouding geen gekke optie. Uiteraard: bij sommige gevaren moet je benen maken - of zelfs anno 201 aanvallen.)
Dat melk lijken te drinken is wel apart, ja....
Enne: voor het geval je j eherkent in 'stevig trauma': neem de "regels" van traumaverwerking in acht! Ga geen regressie doen, voor je de fase van 'stabilisatie' (poot'n op de grond) goed in de vingers hebt. Als je jezelf zo goed kunt kalmeren, troosten - en verdedigen (van assertiviteit tot karate), dat je geen dissociatie meer nodig hebt - dan heeft reressie wellicht zin.
Eerder geeft het vooral heel veel 'nieuwe', pijnlijke ervaringen en emoties - en is het nog maar de vraag, of je er wat mee opschiet.
Herbelevingen op zich zijn niet genezend. Herbelevingen in een veilige omgeving, als je zelf "stevig op de 'poot'n staat" en alle emoties volledig kunt ontladen - dat kan zin hebben.
dissociatie is meestal, omdat "de rauwe werkelijkheid" te onveilig is. Denkbaar heb je op dat moment geen andere mogelijkheden om jezelf veiligheid te geven.
Alleen: dissociatie en herbelevingen zijn op zich min of meer verwante thema's - beiden komen nogal eens voor bij mensne met heftige trauma's - maar het is niet hetzelfde.
(Als een herbeleving nogal rauw is, is dissocieren wel prettig, als je geen andere middelen tot je beschikking hebt.)
Dat je min of meer spontaan in de foetushouding gata liggen: groor gelijk. Dat is gewoon een reflex: een volwassen mens die schrikt, doet de schouders omhoog, de armen voor de borst, trekt de knieen op (nu ja, niet als je staat, dan hoor je te blijven staan) - daarmee beschermt het reflex je kwetsbare buikorganen. (En gesteld, dat je door e herbeleving zo staat te trillen, dat blijven staan niet meer lukt, dan is liggen en dus de foetushouding geen gekke optie. Uiteraard: bij sommige gevaren moet je benen maken - of zelfs anno 201 aanvallen.)
Dat melk lijken te drinken is wel apart, ja....
Enne: voor het geval je j eherkent in 'stevig trauma': neem de "regels" van traumaverwerking in acht! Ga geen regressie doen, voor je de fase van 'stabilisatie' (poot'n op de grond) goed in de vingers hebt. Als je jezelf zo goed kunt kalmeren, troosten - en verdedigen (van assertiviteit tot karate), dat je geen dissociatie meer nodig hebt - dan heeft reressie wellicht zin.
Eerder geeft het vooral heel veel 'nieuwe', pijnlijke ervaringen en emoties - en is het nog maar de vraag, of je er wat mee opschiet.
Herbelevingen op zich zijn niet genezend. Herbelevingen in een veilige omgeving, als je zelf "stevig op de 'poot'n staat" en alle emoties volledig kunt ontladen - dat kan zin hebben.
-
roosjeroosje
Re: spontane regressie?
Zou het dan wel zin hebben om emdr te doen?
-
Minerva
- Berichten: 17643
- Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
- Locatie: Breda
- Contacteer: Website Twitter
Re: spontane regressie?
Ja ik denk het wel.. in EMDR herbeleef je het trauma en gaan de scherpe randjes er van af en wordt het minder traumatisch.
Inzicht als Uitweg..
-
roosjeroosje
Re: spontane regressie?
Waarschijnlijk gaan ze EMDR doen, sinds kort kom ik in een praktijk voor gesprekken en nu willen ze nog extra traumabegeleiding met mij doen.
Re: spontane regressie?
Eh - ik ben verklaard fan van emdr, dus 
geneigd te zeggen, dat dat zin heeft, als jij je herkent in stevig trauma.
Emdr is niet hetzelfde als 'regressie' - een van de onderdelen is juist, dat je in emdr te allen tijde -deels- in het hier en nu blijft.
Of nu ja, tijdens de beroemde oogbewegingen (of ander 'links rechts' werk) is de opdracht aan de client "laat gebeuren wat er gebeurt" (...en kunnen er dus oude, pijnlijke zaken bovenkomen, dat is ook de bedoeling) - maar de kunst is, de boel te laten komen terwijl een deel van jou nog wel weet, dat je bij je peut in de kamer zit.
En iedere minuut (..soms korter, soms langer, net hoe het uitkomt en aanvoelt, voor jullie allebei) kom je terug uit de nare beelden, uitademen, evt. losschudden, nabespreken.
Je duikt er zogezegd wel in, maar telkens kort - en liever niet 'kopje onder'.
En mbt. de stabilisatie/ "poot'n op de grond" fase: ten eerste kom je dus 'al langer' bij deze psychologen over de vloer, dus als ze een knip voor de neus waard zijn, hebben ze dit in de smiezen gehouden. En emdr heeft een serie oefeningen om dat doel, die fase relatief snel te kunnen doorlopen of wat je zelf al bereikt hebt, te verstevigen.
(Bijv. 'ga met je aandacht, naar een plek waar het goed is, waar je je rustig/ veilig/ ontspannen voelt - en dan 'links rechts' werk.)
geneigd te zeggen, dat dat zin heeft, als jij je herkent in stevig trauma.Emdr is niet hetzelfde als 'regressie' - een van de onderdelen is juist, dat je in emdr te allen tijde -deels- in het hier en nu blijft.
Of nu ja, tijdens de beroemde oogbewegingen (of ander 'links rechts' werk) is de opdracht aan de client "laat gebeuren wat er gebeurt" (...en kunnen er dus oude, pijnlijke zaken bovenkomen, dat is ook de bedoeling) - maar de kunst is, de boel te laten komen terwijl een deel van jou nog wel weet, dat je bij je peut in de kamer zit.
En iedere minuut (..soms korter, soms langer, net hoe het uitkomt en aanvoelt, voor jullie allebei) kom je terug uit de nare beelden, uitademen, evt. losschudden, nabespreken.
Je duikt er zogezegd wel in, maar telkens kort - en liever niet 'kopje onder'.
En mbt. de stabilisatie/ "poot'n op de grond" fase: ten eerste kom je dus 'al langer' bij deze psychologen over de vloer, dus als ze een knip voor de neus waard zijn, hebben ze dit in de smiezen gehouden. En emdr heeft een serie oefeningen om dat doel, die fase relatief snel te kunnen doorlopen of wat je zelf al bereikt hebt, te verstevigen.
(Bijv. 'ga met je aandacht, naar een plek waar het goed is, waar je je rustig/ veilig/ ontspannen voelt - en dan 'links rechts' werk.)