Don't know what to do anymore

[MyOwnDream]

Dag in dag uit loop ik zo rond, dag in dag uit.
Ik word bijna overal ontzettend chagrijnig van, en als er ook maar een heel klein beetje iets is wat me niet zint doet het me meteen pijn. M'n beste vriendin is sinds een tijdje bestwel depri en praat nooit meer met me, komt niet meer online, en komt ook bijna nooit meer langs. Mijn andere 2 vrienden zijn opzich wel aardig, maar ik erger me aan ze, zoals ik me altijd aan iedereen erger.
Ik heb een lichte vorm van autisme, pdd-nos heet het, en opzich merk je het niet echt aan me. Maar hierdoor ben ik ontzettend verlegen, heb ik totaal geen sociale vaardigheden, en ben ik heel slecht in contact maken met andere mensen of begrijpen wat sociaal 'normaal' is.
Ik word heel snel boos, maar eigenlijk niet echt boos, het is meer een reactie als omvorming omdat ik eigenlijk bang ben. Ik ben voor veel dingen bang. Vaak denk ik dat iedereen me in de steek laat, een hekel aan me heeft en dat ik helemaal geen vrienden heb, dat ze gewoon net doen alsof ze mijn vrienden zijn om mij later pijn te doen door het niet te zijn.
Ik was een tijdje geleden heel erg depri, en dacht toen vaak aan zelfmoord, maar daar heb ik me vanaf gezet. Mijn gedachten heb ik geprobeerd vrolijk te houden, ik probeerde mezelf er van te overtuigen dat leven wel zin heeft, maar het gevoel dat leven helemaal geen zin heeft bekruipt me telkens weer.
Nog een tijdje verder terug voelde ik me zo verrot dat ik mezelf sneed, en goed ook, zodat er echt bloed te zien was. Als ik dit doe is het wel heel erg, want ik heb een pijn fobie en ben dus ook bang voor pijn, zeker voor zulke pijn.
Nu voel ik me ietsje beter dan een paar weken geleden, ik denk niet zoveel meer aan zelfmoord, maar ik blijf maar denken dat het leven geen zin meer heeft. Ik kan ook geen reden bedenken waarom leven wel zin zou hebben.
Ik mis mijn beste vriendin ook, ik weet dat ze zelf ook depri is, maar ik heb echt het gevoel alsof ze me in de steek laat.
Vroeger ben ik erg gepest en ik vertrouw mensen dan ook totaal niet meer, bijna niemand, en haar vertrouwde ik een beetje. Nu realiseer ik me dat dat stom was, en dat wist ik wel, want ikw eet dat mensen niet te vertrouwen zijn.
Ik voel me snel aangevallen, en probeer mensen ook snel weg te jagen als ze dicht bij me komen, omdat ik veel te bang ben dat ze me pijn gaan doen, want dat doen ze toch wel. Het kleinste ding doet me al pijn. Zoiets als dat ze op school eens bij een andere vriendin gaan zitten, en niet bij mij, zoiets doen mij al pijn, en dan word ik boos.
Gek word ik van mezelf, knettergek.
Ik schrijf veel verhalen en gedichten, daar kan ik mijn gedachten in kwijt en het helpt, maar ze zijn wel heel deprimerend.
Nu weet ik niet precies meer wat ik moet doen,, ik mis m'n beste vriendin, maar eigenlijk ben ik ook heel boos op haar. Ik denk dat zodra ze nu online komt en iets tegen me zegt ik haar toch ga blokkeren, of iets van o zeggen, want ze heeft me pijn gedaan.
Ik wilde dat ik niet zo was. En dit is nog niet eens de helft van mijn verhaal, de helft van wat ik zou kunnen typen.

xx MyOwnDream

[Neves]

Hoi, wel een heel verhaal zeg.
Zelf lees ik niet veel meer, maar dit soort dingen dan weer wel.

Zo te horen kan je wel wat extra aandacht gebruiken lijkt me. Emoties zijn er denk ik om je te beschermen. Boos zijn is leuk als je goed
wordt opgevangen. Je zal wel gemerkt hebben dat dat meer niet dan wel is.

Ik ken veel mensen die gewoon zeggen dat ze een rotbui hebben en dan ook nog eens een redelijk normaal gesprek kunnen beginnen.
Overigens kan ik ook de keren niet tellen dat ik verkeerde 'dingen' gezegd heb tegen jan en alleman. 1 Ding weet ik wel; er zijn maar
weinig mensen die heeeel lang boos blijven...

Groetjes