ff een droom die op de éen of andere manier maar blÃÂjft doorzeuren van me afschrijven
was vanmorgen, een droom na om vijf uur misschien een kwartier wakker te hebben gelegen. Dan komt er steevast een erg onrustige droom aan. tenzij ik opsta natuurlijk (forget it
)
Drie kinderen staan aan de kant van de weg, in de buurt van een abri.
We gaan de tram in. Dat wil zeggen, de oudste van die kinderen en ik. Moeten je zusjes niet mee?
Ja, maar die willen niet.
Dat kan toch niet? Dat je je zusjes daar laat staan...?
Nee, oke, u heeft misschien wel gelijk, zou kunnen hoor...
Zullen we ze even gaan halen?
Ja, is goed.
De trambestuurder belooft eventjes te zullen wachten
de twee jongere zusjes moeten gedragen worden, ze zijn te klein om te rennen en we hebben een flinke weg te gaan naar de tram
De kleinste laat ik nog even achter, kom jou zo ophalen, blijf maar even hier wachten, wacht ik breng je wel even binnen. Hier is een dierenasiel, zoiets tenminste. We komen zo terug, zeg ik tegen de vrouw die het jongste kind aanneemt en in een ruimte zet bij allemaal jonge puppies. Daar hoort het toch niet thuis" enfin, het moet maar even, we zijn zo weer terug, eerst dit kind naar de tram brengen."
Al dromend droom ik van stompzinnige vooronderstellingen. Dat kind is daar prima op haar plek. Waar kun je als kind beter op je plek zijn dan temidden van allemaal hondenpuppies? Wat weer een stennismakerij van mijn kant.
Het middeloude kind is in de tram, en ik ben terug bij het asiel.
Ik vraag naar het aldaar tijdelijk ondergebrachte kind.
Ze vinden mij maar een moeilijke man merk ik op, allemaal misbaar op niets af wat ik tentoonspreid. En ze hebben misschien gelijk, dat kind zit daar goed.
Toch wil ik mijn zin doordrukken. Ik kom hier om die jongste van die drie zusjes op te halen. Ik wil ze bij mekaar hebben.
waarom dan?
Voel me een verschrikkelijk ijdele kwast... 'inderdaad, waarom wil ik dat' , 'hoezo' , 'what's the point? '
Krijg ineens een kind in mijn armen gestopt en voel me rustig worden, totdat ik bemerk dat het helemaal niet dat zusje is waar ik om kwam...
Dit is haar niet, dit is een ander...
Mijnheer....
Oke, ik doe in uw ogen misschien best moeilijk, maar....dit klopt niet, dit kan niet, U geeft me zomaar een kind mee, vraagt niet eens om mijn identiteitsbewijs, en het is ook nog het verkeerde kind...
Nadenken, nadenken,
Ik heb jullie adres, hier ga ik werk van maken...
Wil ik dat zeggen of hoor ik me dat zeggen?
Hoedanook, het is absurd, zo'n reactie, wat een sukkel, wat een zwaktebod dit, war bemoéi ik me mee, wat een onzin allemaal...
Bovendien die tram halen we sowieso nooit meer, die is al láng al weg natuurlijk...
Word erg chagrijnig wakker (ong 8.30) , en ben dat ergens nog, nu dus om 14.30.
Klotedroom, zwaar klote. Terwijl er niks aan de hand is prive, irl. Alles gewoon niet beter zou kunnen...op dit moment. Oke, dat zal het substraat van zo''n droom dan wel zijn...
Gr. Klaas