Een tijd lang een fascinatie over het bewustzijn!
Filosoferen en wetenschappelijke verklaringen zoeken over geest is interessant, maar het wekte ook kleine irritaties op omdat er nergens een volledige bevredigde verklaring over het bewustzijn te lezen is.
Wat ik erg boeiend vindt, maar vooral heel ingewikkeld is de vraagstelling waarom een lichaam die uit materie(stof bestaat) een bewustzijn kan genereren.
Wel kan ik verschillende gedachte op los laten gaan.
Voorbeeld.
Het 1e perspoonsperspectief bewustzijn is uiterst privé en voor het individu alleen zijn of haar ervaring. Het enige wat ik kan weten vanuit mijn eigen beleving is dat ik alleen mijn eigen bewustzijn voor mijzelf kan ervaren maar nooit mijn bewustzijn in iemand anders kan ervaren!
Maar vanuit deze gedachte kan ik wel een hoop zaken in ieder geval voor mijzelf oplossen.
Omdat mijn geest mijzelf overstijgt kan ik er langzaam ook achter komen, dat ik niet alles weet wat ik echt kan weten. Veel dingen die ik weet zijn zeer beperkt, bovendien belemmer ik mijzelf om constant die zelfde hopeloze vraag te stellen: Hebben anderen ook een bewuste ervaring?
Dat kan ik alleen weten door middel een psychologische truck uit te voeren om te bekijken of mijn eigen geest almacht is of in dit geval super bijzonder.
Met de jaren mee kan ik vertellen dat het alleen maar gedachte illusies zijn die zogenaamd een verklaring weerleggen, dat mijn geest het enige wat er bestaat en dat andere geesten niet bestaan!
Onzin, natuurlijk: Want andere geesten bestaan ook!
Maar ook, inderdaad.
Er is maar een enkel bewustzijn maar iedereen kan een gesloten ontvanger zijn van het bewustzijn, maar dan binnen zich zelf.
Als al mijn gedachte weg zijn dan is er slecht bewustzijn zonder Ego. Mijn bewustzijn bestaat zelf wel, maar ik kom er snel achter dat alle verlichtende gedachten over mijn eigen geest een zelfgedachte is die ik alleen zelf kan bedenken.
Net zoals het bedenken dat er geen andere geesten bestaan, speelt deze zich louter af in mijn gedachte die de wereld zelf niet kan raken!
Innerlijk logisch en consistent bestaat bij gradatie alleen als er ook gedachten zijn die het bewustzijn kan voelen.
Dat klopt!
Maar gaan deze logische innerlijke gedachte weg dan ben ik geheel 'Ik' loos en zweef ik compleet in een eindeloos bewustzijn zonder gedachtes: Alles is bewustzijn en dit bewustzijn speelt zich of in de externe wereld, ik zelf ben de ontvanger van het bewustzijn het zelf!
Alles is bewustzijn en compleet samen eenheid, dus ook iemand anders zijn bewustzijn die ik zelf niet kan ervaren.
Het zogenaamde dualisme is een fictie.
Een andere gedachte die ik heb is over de vrije wil!
Zelfs de vrije wil moet ik echter wegzetten als een subjectieve ervaring. Als mijn brein volledig onder determinisme is onderhevig dan nog kan ik een eigen vrije keus maken in welke opzichte ik mijn leven bewust inricht.
Het zogenoemde probleem van de vrije wil is, is dat als ik mijn hersenen onder een fmri scan zal leggen elke activiteit slechts een voor activiteit zal zijn. Als ik de keus maak om mijn arm omhoog te zwaaien dan zijn het mijn hersenen die eerder een activiteit laten zien precies op het moment zonder dat ik er zelf bewust van ben: Deze actie 'arm om hoog zwaaien' heb ik zelf niet bewust gemaakt maar is slechts het programma in de hersenen.
De vrije wil is dus een illusie, of toch niet?
Maar als ik het bewustzijn zal lokaliseren en bewijs vinden dat het in het brein aanwezig is. Dan zal deze speciale regio 'bewustzijn' in de de scan moeten oplichten.
Mijn ervaring van de vrije wil is slechts een ervaring. Alle activiteiten waarvan elk bewust activiteit onbewust eerder in de hersenen zal geactiveerd worden ervaart mijn bewustzijn het hele gebeuren van mijn arm zwaaien als iets levendigs echt.
Ik maak die keus juist wel zelf!
Bewustzijn gaat door alle hersenactiviteiten heen.
Nog complexer elke activiteit die geactiveerd zal kunnen worden [bijvoorbeeld het zien van de kleur rood] is tevens ter gelijke tijd een bewustzijn activiteit.
De vrije wil staat los van het bewustzijn.
Maar het bewustzijn zelf roept het subjectieve gevoel in mij op dat ik een vrije wil heb.
De vrije wil als zich zelf staand ding, is onzinnig omdat het allang bewezen is dat de mens geen echt onafhankelijke vrije wil heeft.
Maar in zekere zin heeft de mens wel een vrije wil omdat het een subjectieve ervaring van de geest zelf is.
Maar tot nu toe, is er geen enkele redenen om deze hypothese te objectiveren.
Steker nog!
Wetenschappers zijn al heel lang bezig om het bewustzijn te zoeken in de hersenen.
De wetenschap kan dieper graven maar het bewustzijn lokaliseren is momenteel onmogelijk, misschien is het zelfs onmogelijk om het te bewijzen waar het bewustzijn zich in de hersenen bevind.
Toch is er bewustzijn.
Het mysterie zal niet zo makkelijk opgelost kunnen worden, tenzij bewustzijn een iets fundamenteels is.
Mijn overtuiging moet zijn dat er sprake is van idealisme of het idee dat alles bewustzijn is maar nergens bewustzijn te vinden is.
De gehele realiteit is de realiteit en daarom is er bewustzijn.
Bewustzijn is net zoiets als achterhalen hoe je een object zoals een boom of een huis als echt kan omschrijven!
Want omschrijven van de realiteit gebeurd via taal en is slechts een middel om te communiceren.
Taal zit tussen alles in maar raakt nooit de grenzen van de realiteit of het bewustzijn, laat staan dat het er buiten valt.
Want is er überhaupt wel een externe realiteit?
In mijn geval bestaat er niet zoals iets wat daar buiten valt. Het enige wat daarbuiten valt is het 'ding: Bewustzijn' wat zich voorstelt dat er een buitenwereld is.
Bovendien bestaat er geen wereld binnen een wereld tenzij het je gedachten of verbeeldingen zijn.
De gehele werkelijk speelt zich louter af in ons bewustzijn!
Tot zo ver ben ik zelf gekomen.
Met mijn eigen experimentele gedachten.
Of dit klopt, nou ja om eerlijk te zijn: Dat denk ik niet.
Maar wat ik wel kan weten is dat mijn mijn bewustzijn wel degelijk bestaat, en dat ik echter nooit kan weten of er een externe realiteit bestaat.