Gebruikersavatar
Anoniempje1988
Berichten: 70
Lid geworden op: 14 jan 2021 18:15

Re: Dwanggedachte en angsten

Super aardige opmerking!
Melanoisia
Berichten: 2007
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Dwanggedachte en angsten

Wat rot dat er weer iets is gebeurd wat je misschien weer dagenlang bezighoudt. Door je dwangstoornis zijn bepaalde hersenverbindingen zo efficiënt gaan worden dat die hele wirwar van gedachten meteen weer worden geactiveerd zodra er een trigger is. Daardoor voelt het aan alsof het écht gebeurd is dat je iemand hebt verkracht. Maar het zijn je gedachten waardoor je je rot voelt en niet wat er mogelijk gebeurd is.

Welke therapeutische tools heb je om te kijken of jouw gedachten wel realistisch zijn, en nog belangrijker: of die jou wel helpen? Want jij mag kiezen wat je denkt, als jou dat maar helpt he, vergeet dat niet. Sterkte!
Gebruikersavatar
Anoniempje1988
Berichten: 70
Lid geworden op: 14 jan 2021 18:15

Re: Dwanggedachte en angsten

Ik heb cognitieve behandelingen gehad en exposure.
Niks lijkt mij te helpen, en kwa tools heb ik wel diverse gehad maar dit soort situaties lijkt er niks te helpen, de enigste gedachte wat dan door me heen gaan is ze staart je niet voor niks zo aan, daar moet wel een hele goede rede voor zijn.

En de opmerking van memories vind ik wel een beetje raar wat betreft mijn vriendin.
Want wat kan ik er nou aan doen dat ik dit heb? Ik heb hier ook niet voor gekozen, ik zou er zoveel voor over hebben om het niet te hebben.
Maar het lastige blijft, psychiaters en psychologen noemen het dwangstoornis voor zover tot nu, maar voor mij is het realiteit en geen dwangstoornis.
Melanoisia
Berichten: 2007
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Dwanggedachte en angsten

In mijn therapie heb ik geleerd om mijn gedachten te toetsen door te doen alsof het een rechtszaak is. Je kunt schuldig of onschuldig zijn, maar dat is niet altijd precies te zeggen. Veel belangrijker zijn de consequenties.

Neem jouw voorbeeld: ik heb iemand wel/niet verkracht. Kun je bewijzen dat het zo is? Kun je bewijzen dat het niet zo is? Welke rol speelt mijn zelfbeeld hierin? Ben ik zelf wel objectief genoeg om te bepalen of ik schuldig ben of niet?
Kun je nu zeggen dat je schuldig/onschuldig bent? Helpt dat voor je gevoel?

Als dat niet helpt, omdat je je onschuld bijv. niet geloofwaardig genoeg vindt en meer de neiging hebt om jezelf toch schuldig te vinden, dan moet je op zoek gaan naar verzachtende omstandigheden.
Bijv.: Ik heb geen bewijs dat ik wel of niet iemand verkracht heb, maar ik weet in ieder geval wel dat ik mezelf niet was op dat moment want ik heb er geen actieve herinnering aan, dat ik enorm veel spijt zou hebben als het toch gebeurd was, dat ik graag mijn best doe om lief te zijn voor mezelf en andere mensen.
Kortom: focus je wat meer op de goede dingen die je bent en doet voor jezelf en andere, om meer met jezelf in het reine te komen.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Dwanggedachte en angsten

Anoniempje1988 schreef: 06 mar 2022 17:40 Ik heb cognitieve behandelingen gehad en exposure.
Niks lijkt mij te helpen, en kwa tools heb ik wel diverse gehad maar dit soort situaties lijkt er niks te helpen, de enigste gedachte wat dan door me heen gaan is ze staart je niet voor niks zo aan, daar moet wel een hele goede rede voor zijn.

En de opmerking van memories vind ik wel een beetje raar wat betreft mijn vriendin.
Want wat kan ik er nou aan doen dat ik dit heb? Ik heb hier ook niet voor gekozen, ik zou er zoveel voor over hebben om het niet te hebben.
Maar het lastige blijft, psychiaters en psychologen noemen het dwangstoornis voor zover tot nu, maar voor mij is het realiteit en geen dwangstoornis.
Je hebt er niet voor gekozen en je kan er niets aan doen. Dat klopt. Maar wat ik ermee wil aangeven is dat het voor je omgeving, en dus je partner, mogelijk ook zwaar is en wellicht nog vermoeiender of zwaarder. Dat maakt een opmerking niet raar, maar realistisch. Daarom hoop ik voor jou, voor jullie allebei en mogelijk andere betrokkenen, dat het gauw beter zal gaan.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Anoniempje1988
Berichten: 70
Lid geworden op: 14 jan 2021 18:15

Re: Dwanggedachte en angsten

Hallo, daar was ik weer.

Ik wil de gene die mijn topic volgen en beantwoorden laten weten hoe het gaat en graag ook een mening horen.

Als eerst zal ik beginnen dat ik voor me dwang een intake heb gehad bij het amc in amsterdam.
Ze hebben met mijn nieuwe psychiater contact gehad en het amc wilde dat er een persoonlijkheid onderzoek afgenomen zou worden.
Ik heb ook een Farmacogenetisch onderzoek laten afnemen omdat de medicatie die ik slikte gewoon voor mijn gevoel niet werkte.
Uit onderzoek is dus gebleken dat ik “ ultra rapid metabolizer “ ben en dus bijna direct de stoffen van de medicijnen afbreekt.
Door nu een hogere dosering te geven dan de maximale dosering is mijn bloedspiegel nu goed en zou de medicijnen zijn werk nu goed moeten doen.
Ik slik Clomipramine voor de mensen die willen weten welk medicijn ik gebruik.

Oke goed, toen zijn ze begonnen aan me persoonlijkheids onderzoek, diversen opdrachten moest ik doen, heel veel testjes, mijn ouders moesten een keer naar hun toen komen, ook mijn vriendin, onderzoek duurde ongeveer 10 sessies van anderhalf uur.
Ik dacht op een gegeven moment dat ik wel nog iets anders moet hebben dan alleen maar dwangstoornis, maar nee uit onderzoek is gebleken ik heb geen andere stoornissen!
Ergens heel blij natuurlijk, maar ook ergens heel dubbel want waarom voel ik me dan toch zo slecht?
Aankomende week moet ik weer langs komen en gaan we de uitslag bespreken van het onderzoek en misschien hoor ik dan wel of ik ergens zwakke punten heb.

Momenteel gaat het wel redelijk met mij, ik heb het idee dat de medicijn wel aan is geslagen, ik ben niet meer de man die alleen maar op de bank lig en wil slapen, ik ben veel ondernemender geworden en doe graag leuke dingen met mijn vriendin en dochter.
Alleen leuke dingen die ik doe wil ik buiten ons dorp doen, want hier waar ik woon ben ik nog steeds wel bang dat ik herkent word door de “slachtoffer” van mijn verhaal.
Nu kan ik wel het iets makkelijker naast me neer leggen als ik aangekeken word, maar in bepaalde situaties raak ik nog best van slag af.
Maar ik kan nu ook denken, kijk nou eens HOEVAAK je denkt dat je aangekeken word en er over je gesproken word? Misschien al wel 500 keer meegemaakt?
En toch kan ik het niet helemaal naast mij neer leggen helaas!!
Overdag als ik aan het werk ben denk ik gelukkig niet echt meer na van ik kom in de gevangenis terecht of TBS.
Eigelijk komen dit soort gedachtes alleen nog maar voor als ik een situatie mee maak dat ik aangekeken word.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Dwanggedachte en angsten

Anoniempje1988 schreef: 25 sep 2022 16:12 Hallo, daar was ik weer.

Ik wil de gene die mijn topic volgen en beantwoorden laten weten hoe het gaat en graag ook een mening horen.

Als eerst zal ik beginnen dat ik voor me dwang een intake heb gehad bij het amc in amsterdam.
Ze hebben met mijn nieuwe psychiater contact gehad en het amc wilde dat er een persoonlijkheid onderzoek afgenomen zou worden.
Ik heb ook een Farmacogenetisch onderzoek laten afnemen omdat de medicatie die ik slikte gewoon voor mijn gevoel niet werkte.
Uit onderzoek is dus gebleken dat ik “ ultra rapid metabolizer “ ben en dus bijna direct de stoffen van de medicijnen afbreekt.
Door nu een hogere dosering te geven dan de maximale dosering is mijn bloedspiegel nu goed en zou de medicijnen zijn werk nu goed moeten doen.
Ik slik Clomipramine voor de mensen die willen weten welk medicijn ik gebruik.

Oke goed, toen zijn ze begonnen aan me persoonlijkheids onderzoek, diversen opdrachten moest ik doen, heel veel testjes, mijn ouders moesten een keer naar hun toen komen, ook mijn vriendin, onderzoek duurde ongeveer 10 sessies van anderhalf uur.
Ik dacht op een gegeven moment dat ik wel nog iets anders moet hebben dan alleen maar dwangstoornis, maar nee uit onderzoek is gebleken ik heb geen andere stoornissen!
Ergens heel blij natuurlijk, maar ook ergens heel dubbel want waarom voel ik me dan toch zo slecht?
Aankomende week moet ik weer langs komen en gaan we de uitslag bespreken van het onderzoek en misschien hoor ik dan wel of ik ergens zwakke punten heb.

Momenteel gaat het wel redelijk met mij, ik heb het idee dat de medicijn wel aan is geslagen, ik ben niet meer de man die alleen maar op de bank lig en wil slapen, ik ben veel ondernemender geworden en doe graag leuke dingen met mijn vriendin en dochter.
Alleen leuke dingen die ik doe wil ik buiten ons dorp doen, want hier waar ik woon ben ik nog steeds wel bang dat ik herkent word door de “slachtoffer” van mijn verhaal.
Nu kan ik wel het iets makkelijker naast me neer leggen als ik aangekeken word, maar in bepaalde situaties raak ik nog best van slag af.
Maar ik kan nu ook denken, kijk nou eens HOEVAAK je denkt dat je aangekeken word en er over je gesproken word? Misschien al wel 500 keer meegemaakt?
En toch kan ik het niet helemaal naast mij neer leggen helaas!!
Overdag als ik aan het werk ben denk ik gelukkig niet echt meer na van ik kom in de gevangenis terecht of TBS.
Eigelijk komen dit soort gedachtes alleen nog maar voor als ik een situatie mee maak dat ik aangekeken word.
Wat fijn dat we iets van je horen! Ook hallo van mijn kant. Er zijn dus zeker al wat veranderingen en verbeteringen. Ik ben blij voor je! Er zijn dus al stappen gemaakt en je hebt er ook al wat aan gehad. Ergens moet dat ondanks alles ook opluchting geven denk ik. Je bent eigenlijk langzaamaan steeds een beetje meer doorgelicht en ze zijn er dus achter gekomen dat je lichaam medicatie te snel afbreekt. Wat goed dat ze er dan achter gekomen zijn dat het kan helpen als ze het nog wat verhogen en dat je wat resultaat merkt.

Je meteen compleet goed voelen gaat lang niet altijd. Regelmatig gaat dat met hobbels. Maar het lijkt in ieder geval op een goede manier uit te pakken. Ook al vraag je je nog allerlei dingen af en lukt het je nog niet alles naast je neer te leggen en los te laten. Het is al een beetje verbetert. Je gedachten, die je zo in je greep hielden, zijn minder. Je bent actiever geworden en je hebt meer oog voor dochter en vriendin.

Blijf vooral naar de hulpverlening gaan. Want ondanks twijfels, zie je ook resultaten. En blijf vooral hier schrijven. :knuffel:
Mag ook in andere gedeelten van het forum.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15116
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Dwanggedachte en angsten

Wat fijn om te lezen dat er verbeteringen zijn, fijn dat je dat even komt melden. 045.gif
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
112019
Berichten: 290
Lid geworden op: 02 jan 2019 00:11

Re: Dwanggedachte en angsten

Een beetje late reactie maar fijn om te horen @Anoniempje1988. :D
Hoi ik ben een jongeman tussen 24 en 33 jaar die vaak stress, spanning, frustratie en eenzaamheid ervaart. Ik werk niet. Ik ben in het verleden gediagnosteert met een A.S.S. hoewel ik niet veel herken.
Gebruikersavatar
Anoniempje1988
Berichten: 70
Lid geworden op: 14 jan 2021 18:15

Re: Dwanggedachte en angsten

Hallo allemaal,

Voor ongeveer 80 procent als ik het even moet aan geven gaat het eigelijk wel goed met me!

Wat ik me zelf afgelopen tijd afvraag is, waarom geloof ik vrijwel altijd mijn gedachtes? Als ik bijvoorbeeld nu zou denken mijn vriendin, zal ze vreemd gaan op dit moment? (Voorbeeld he denk ik niet) als ik er dan lang genoeg over na denk geloof ik gewoon mijn gedachtes.
Ondanks dat het goed gaat geloof ik nog steeds dat ik iets verschrikkelijks gedaan heb toen, omkeren in mijn hoofd lukt gewoon niet.
Waar of wat zou dit aan kunnen liggen? Waarom geloof ik steeds mijn gedachtes als het om slechte dingen gaat?
Melanoisia
Berichten: 2007
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Dwanggedachte en angsten

Omdat je het antwoord niet kunt weten en dan maar afgaat op je gevoel. De negatieve gedachten roept heftigere emoties op dan de positieve, waardoor jij gaat denken dat die negatieve dan wel waar moeten zijn.
Gebruikersavatar
112019
Berichten: 290
Lid geworden op: 02 jan 2019 00:11

Re: Dwanggedachte en angsten

Fijn dat het weer veel beter gaat @Anoniempje88

Ik heb het ook en het gaat beter als ik de controle los laat. We maken constant verhalen die zouden kunnen gebeuren of denken gebeurd te zijn met dwang. Ik moest loslaten anders zou ik mijn leven laten beheersen door dingen die niet uitkomen. En als het wel uitkomt waar ik mee zit? Dan zie ik wel weer.
Ik leef dag voor dag. Misschien heb je er iets aan. Is makkelijk gezegd dan gedaan. Nu gaat het weer goed maar ik val na 3 maanden weer terug in ocd triggers enzo.
Hoi ik ben een jongeman tussen 24 en 33 jaar die vaak stress, spanning, frustratie en eenzaamheid ervaart. Ik werk niet. Ik ben in het verleden gediagnosteert met een A.S.S. hoewel ik niet veel herken.
Gebruikersavatar
Anoniempje1988
Berichten: 70
Lid geworden op: 14 jan 2021 18:15

Re: Dwanggedachte en angsten

Ja gelukkig is het een stuk rustiger in mijn hoofd, vooral het stukje van mensen die naar me kijken, ik probeer altijd zo min mogelijk op te letten of ik bekeken word, en gebeurd het toch laat ik het op 1 of ander manier sneller los als voorheen.

Waar ik wel nog moeite mee heb is bijvoorbeeld (gebeurd echt) als ik mijn dochter op haal van de BSO, er werkt daar een dame, meerdere dames uiteraard maar bij 1 van hun heb ik op een 1 of andere manier geen goed gevoel bij waar van ik dan denk misschien is zei mijn slachtoffer wel, dat zijn nog wel punten waar ik tegen aan loop.
Die dame heeft nooit iets geks gezegd, alleen zag ik der wel dus een keertje wat zeggen tegen collegas waarna er meerdere keken en dat heeft mij misschien dit gevoel gegeven.
Dit is wel een puntje waar ik moeilijk mee om kan gaan, steeds weer als ik haar zie.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Dwanggedachte en angsten

Anoniempje1988 schreef: 20 mar 2023 20:57 Ja gelukkig is het een stuk rustiger in mijn hoofd, vooral het stukje van mensen die naar me kijken, ik probeer altijd zo min mogelijk op te letten of ik bekeken word, en gebeurd het toch laat ik het op 1 of ander manier sneller los als voorheen.

Waar ik wel nog moeite mee heb is bijvoorbeeld (gebeurd echt) als ik mijn dochter op haal van de BSO, er werkt daar een dame, meerdere dames uiteraard maar bij 1 van hun heb ik op een 1 of andere manier geen goed gevoel bij waar van ik dan denk misschien is zei mijn slachtoffer wel, dat zijn nog wel punten waar ik tegen aan loop.
Die dame heeft nooit iets geks gezegd, alleen zag ik der wel dus een keertje wat zeggen tegen collegas waarna er meerdere keken en dat heeft mij misschien dit gevoel gegeven.
Dit is wel een puntje waar ik moeilijk mee om kan gaan, steeds weer als ik haar zie.
Gesprekken die zij met andere collega's voert hoeven niet over jou te gaan. Ze hebben een druk leven, het onderwijs, de BSO en aanverwanten zijn heel erg leuk om in en mee te werken maar vergen ook veel motivatie en overleg. Probeer om voor jezelf op een rijtje te krijgen dat ze meer aan hun hoofd hebben dan ouders die hun kind ophalen. En bedenk voor jezelf hoe onrealistisch of realistisch iets is. Je bent goed bezig. Houd dat vast en werk aan dit punt!! 045.gif
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Anoniempje1988
Berichten: 70
Lid geworden op: 14 jan 2021 18:15

Re: Dwanggedachte en angsten

Hallo allemaal!

Voor de mensen die mijn topic helemaal gevolgd hebben of terug lezen zullen zien dat mijn dwangstoornis (ze zeggen dwangstoornis) ik zelf durf daar nog niet aan toe te geven, maar dat deze klachten zijn gekomen doordat mijn vriendin 5 jaar geleden zwanger is geworden.

Mijn leven staat niet stil, ik lijd nog steeds aan de gedachte dat ik iemand iets vreselijks gedaan heb, vrouwen die kijken krijg ik steeds weer kriebels van, elke dag is er wel een vrouw die kijkt, en dan bijvoorbeeld daarna gelijk begint te praten tegen haar vriend of vriendin, endan denk ik gelijk zie je nou? Ze zegt nu waarschijnlijk dat ze me herkent als haar dader ( ik denk dat ik in een hele dronken bui een vrouw mee de bosjes in heb gesleurd en haar heb aangerand of erger, dit zou overgens wel in 1 minuut tijd gebeurd moeten zijn, voor mijn idee kan dit!)

Het goede nieuws is, onze dochter gaat er een kleine broertje of zusje bij krijgen!!
Ik probeer zo normaal mogelijk te leven, maar lijden doe ik ook enorm!
Nu mijn vrouw weer zwanger is, voel ik het toch weer lichtjes erger worden!
Wat moet en kan ik hier aan doen!?
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Dwanggedachte en angsten

Allereerst: Gefeliciteerd met het aankomende vaderschap! applaus.gif

Voorderest zou ik je graag willen adviseren even onze conversatie in je topic (en die van anderen) eventjes terug te lezen.
En het kan nóóit kwaad om gevoelens ook te uitten bij een hulpverlener. Juist omdat je nu in een nieuwe fase komt. En juist omdat er angstgevoelens naar boven kunnen komen. Immers... naast dat je van je af schrijft hier zijn hulpverleners daar ook voor. Nog steeds!
Houd je haaks en ook het positieve vast!!
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Obsessief gedrag/gedachten en verslavingsgedrag”