Hallo,
Vorig jaar maart hebben Ik en mijn toenmalig partner samen een huis gekocht. Nadat we 12,5 jaar met zijn 5en in een klein starterswoning hebben gewoond. Vorig jaar begin oktober kom ik op een dag thuis en vertelde ze doodleuk dat ze niet meer met mij verder wou. De grond zakte onder mijn voeten vandaan, kwam achter dat ik al jarenlang overspannen was en dit was de laatste zetje. Ik trok het niet meer. Mijn leven was verwoest. Had ook al jaren haar signalen altijd negeerd om minder te gaan werken. Bijv 4 dagen in de week. Nee, werken was belangrijk. Heb ongeveer 3 weken nog doorgewerkt maar trok het niet meer. Ik stond huilend op en ging huilend naar bed.
Situatie thuis werd steeds meer ondraaglijker. Ging van kwaad naar erger omdat ik een reden zocht waarom de relatie verbroken was. Ik dacht dat ze een ander had. Maar ze vertelde mij dat ze hoopte dat de spanning minder werd omdat we groter gingen wonen. Maar de spanning bleef en mijn overspannen gedrag ook waardoor ze het niet meer trok. Momenteel vindt ze het prima zo omdat ze nu uit kan gaan.en lekker kan genieten van haar zogenaamd vrijgezelle leven.
Ben toen 2 weken bij een maat van mij gaan inwonen waarna ik 3 maand in een vakantiewoning zat. Momenteel huur ik een appartement. En zitten we nog steeds met de koopwoning. Momenteel ruilen we om het weekend van woning zodat ik de kinderen heb omdat het appartement maar 1 slaapkamer heeft. Ik kan moeilijk met deze situatie omgaan. Ik mis mijn gezin en kan haar moeilijk met rust laten. Zij wordt soms helemaal gek van mijn controle gedrag. Ik voel me zeer eenzaam als ik alleen daar ben in het appartement of als zij terug komt en ik moet terug naar mijn appartement ben ik kapot van verdriet. Hoe kan ik hier mee omgaan. Huis verkopen willen we ook niet hoewel het de ene keer is dat zij iets anders wil kopen maar dan weer niet.
Zij zegt dat ze momenteel wel klaar is met alles. Maar dat heeft ze vaker gezegd. Wie kan mij handvaten aanreiken.. ?