Gebruikersavatar
Hallo
Berichten: 7
Lid geworden op: 05 sep 2017 16:00

Heftige emoties, iedere dag

Hoi allemaal,

Terwijl ik dit schrijf voel ik me erg leeg en alleen, mijn vader is thuis, maar hij zegt nooit iets. Meestal praat ik met mijn moeder, die steeds vaker zegt: 'Nu even niet, lieverd.' Vannacht huilde ik en kwam ze naar boven, ze zei kwaad dat ik een kalmerend pilletje in moest nemen en dat ze me níét meer wilde horen. Het lijkt erop dat ze mijn buien zat is. Ik durfde niet verder te huilen.

Waar kan ik beginnen... Ik voel me waardeloos. En lelijk. Als ik in de spiegel kijk, kan ik mezelf wel iets aandoen, zo'n hekel heb ik aan mijn eigen gezicht. Ik ben altijd al onzeker geweest, en de laatste weken wordt het steeds erger. Nu zit ik op een punt dat ik nauwelijks nog naar buiten durf, ook niet in mijn lievelingsjurk. Ik schaam me gewoon voor mijn wezen. Het vervelende is, dat ik iedere dag naar buiten moet: ik heb een hondje en dat wil wandelen. Daarbij kom je natuurlijk andere hondenbezitters tegen en die willen met je praten... Ik denk dan alleen: Weg, ik wil wég!
Ook terwijl ik dit schrijf schaam ik me, ik ben bang wat de mensen die dit bericht lezen wel niet denken.

Ik voel me de mislukkeling van de familie. Mijn broer en zussen zijn allemaal hartstikke sociaal en intelligent en hebben hun school afgemaakt. Ik zoek andere mensen nauwelijks op (sociale angsten!) en ben met school gestopt op mijn vijftiende. Ik heb wel een paar vriendinnen, maar ik merk dat ik sociaal contact heel onprettig vind. Ik zit liever alleen dan dat ik steeds mijn best moet doen om leuk en vrolijk te zijn. Zelfs praten met mijn ouders vergt veel van mij.

Maar dan is er nog mijn hoofd, mijn grootste vijand die ik gewoon meedraag op mijn romp.
Dat hoofd maakt overal een probleem van. Alles wordt uitvergroot, alle muggen worden gigantische olifanten en ik word er he-le-maal gek van. Ik heb totaal geen controle over mijn hoofd, wat één keer heeft geleid tot een poging om mezelf te snijden en veel vaker tot zo'n wanhoop dat ik aan mijn haren trok en mezelf sloeg. Er komt geen einde aan het drama. Ik ben er helemaal beurs van. De hitte buiten helpt ook niet mee, het is alsof die mijn hoofd verder doet overkoken.

Dus ik huil, ik huil heel veel en heb minstens één keer per week een dag dat ik alleen maar in bed lig. Mijn moeder wil niet met mij praten (en ik begin haar steeds minder te vertrouwen), maar gelukkig is er de moeder van een vriendin die wel mijn gehuil kan verduren. Afgelopen week heb ik die moeder helemaal overstelpt met wanhopige berichtjes als: 'Ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik wil niet meer ademen.'
Achteraf voel ik me dan ontzettend schuldig en een vreselijke dramatrut. Maar ik kan er echt niets aan doen.

Ik heb erge last van PMS, zelfs de kleinste symptomen komen bij mij voor. Op die dagen zijn mijn gedachten heel duister, denk ik vaak serieus aan zelfmoord - en wanneer die dagen voorbij zijn, is er niets aan de hand. Niets! Opeens kan ik dan weer lachen en alle olifanten tot muggen relativeren.
Maar ook nu er geen sprake is van PMS voel ik me heel rot, en vermoed ik deels dat mijn hormonen de boosdoener zijn. De emotionele buien lijken uit het niets te komen, en ik heb er geen controle over. Over niets heb ik dat: niet over mijn hoofd, niet over mijn lijf. Ik voel me hartstikke naar.
Een paar weken terug namen de hormonen me helemaal over. Ik braakte 's ochtends, voelde me duizelig, de hele dag door misselijk, had een gezwollen buik en wilde alleen maar slapen. Hoe hard ik er ook tegen vocht, het haalde niets uit. Uiteindelijk is het vanzelf weggegaan, hoewel ik nog steeds af en toe 's ochtends boven de wc-pot hang.

Wat moet ik nou toch doen? Ik ben zeventien, en ik ben zo bezorgd over mijn toekomst. Hoe kun je de wereld aan als je zo labiel bent? Ook nu wil ik alleen in bed liggen en mijn verschrikkelijke hoofd negeren. Mijn puppy moet maar in de tuin plassen.

Je hoeft niet met geweldige adviezen te komen, ik wilde dit even van me afschrijven. Fijn dat je tot dit punt hebt gelezen!

Groetjes van mij
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: Heftige emoties, iedere dag

Hoi Hallo,

Welkom op het forum. :knuffel:

Hopelijk kan jij hier jezelf voelen en alle ellende uitten of spuien. Want dat mag en het kan.

Ik wens je al het beste toe.
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
Hallo
Berichten: 7
Lid geworden op: 05 sep 2017 16:00

Re: Heftige emoties, iedere dag

Dank je wel! :tongue:
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: Heftige emoties, iedere dag

koen0069 schreef: 26 jul 2018 20:21 Hoi Hallo,

Welkom op het forum. :knuffel:

Hopelijk kan jij hier jezelf voelen en alle ellende uitten of spuien. Want dat mag en het kan.

Ik wens je al het beste toe.
Hoi Hallo ik zie dat je al langer op dit forum zit. Dat had ik mij niet beseft. Ik wil toch wel wat dieper ingaan op je verhaal, als je dat goed vind.
Het vervelende is, dat ik iedere dag naar buiten moet: ik heb een hondje en dat wil wandelen. Daarbij kom je natuurlijk andere hondenbezitters tegen en die willen met je praten... Ik denk dan alleen: Weg, ik wil wég!
Ik denk dat het wel goed is om naar buiten toe te gaan en met het hondje wandelen. Je hebt toch de verantwoordelijkheid voor de hond (ik neem aan dat die van jou is). Hoewel je dat eng vind als mensen met je willen praten, maar je kan ook "hoi" zeggen en doorlopen. Je hoeft niet met die mensen te praten of aardig doen. Je hoeft niet eens "hoi" te zeggen. Je mag doen wat je zelf wilt. Laat hen hun eigen gedachten hebben en jij de jouwe. Wandelen met de hond is naast het wandelen op zich ook goed. Door het wandelen zie je nieuwe omgevingen, doe je nieuwe indrukken op en kan je ook even loskomen van alle ellende (thuis). Bewegen zorgt ervoor dat je niet steeds hoeft te denken. Ik wandel in de wintermaanden ook met regelmaat van werk naar huis toe omdat ik dan even de drukte achter mij kan laten van werk, kan luisteren naar muziek en mijn gedachte rustig kan houden. Ik zou het proberen om regelmatig te fietsen of te wandelen. Je zou het nog creatiever kunnen maken door bijv. op google maps (of ergens anders) routes uit te kiezen die je kan wandelen zodat je even loskomt van de ellende.
Dus ik huil, ik huil heel veel en heb minstens één keer per week een dag dat ik alleen maar in bed lig. Mijn moeder wil niet met mij praten (en ik begin haar steeds minder te vertrouwen), maar gelukkig is er de moeder van een vriendin die wel mijn gehuil kan verduren. Afgelopen week heb ik die moeder helemaal overstelpt met wanhopige berichtjes als: 'Ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik wil niet meer ademen.'
Achteraf voel ik me dan ontzettend schuldig en een vreselijke dramatrut. Maar ik kan er echt niets aan doen.
Ik vind dat je wat hard over jezelf oordeelt. Ik vnd niet dat je een vreselijke dramatrut bent ofzoiets. Zulke gedachten moeten eruit, en het is al vreselijk genoeg dat je eigen moeder niet met je wilt praten, laat staan je vader. Zulke mensen zou je moeten vertrouwen.
Wat moet ik nou toch doen? Ik ben zeventien, en ik ben zo bezorgd over mijn toekomst. Hoe kun je de wereld aan als je zo labiel bent? Ook nu wil ik alleen in bed liggen en mijn verschrikkelijke hoofd negeren. Mijn puppy moet maar in de tuin plassen.
In ieder geval stoppen met inkleuren over de toekomst of te veel nadenken over het verleden. Probeer met de dag te leven en in het nu. Dat lijkt mij ook wel lastig, maar het kan wel. Wat er over een week gebeurt zie je wel weer. Wat er over een jaar gebeurt heb je geen vat op, wat er van je wordt over vijf jaar.. er is nog van alles mogelijk.

Ik zou proberen om met de puppy en te wandelen/fietsen of om tijdens het uitlaten te luisteren naar muziek.
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: Heftige emoties, iedere dag

EN nog ter toevoeging. Ik denk niet dat bewegen al je problemen oplost. Maar het is in ieder geval beter dan niets doen of nog meer op bed te liggen.
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
Hallo
Berichten: 7
Lid geworden op: 05 sep 2017 16:00

Re: Heftige emoties, iedere dag

Dank je wel koen0069 voor je reacties.

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”