Gebruikersavatar
tulp55
Berichten: 3
Lid geworden op: 02 sep 2016 09:47

Ik voel mij niet thuis in mijn huis

Ik woon samen met mijn vader en tante in één huis. Mijn vader is kort na mijn geboorte gescheiden met mijn moeder, niet hertrouwd, (terecht) en mijn tante is nog nooit getrouwd geweest en beide hebben niet een heel hoog inkomen, dus vonden ze samen in één huis wonen met mij er bij wel logisch. Mijn pa werkt veel , dus mijn tante kon dan op mij passen.

Ik hou zielsveel van deze mensen, want zij hebben mij opgevoed en hebben veel opgeofferd. Helaas hebben deze twee mensen veel meegemaakt in hun leven. Als ik terug denk aan mijn jeugd zie ik veel ruzie, depressie en stress. Gelukkig zie ik ook leuke dingen, zoals pretparken, wandelingen in de parken en mijn oma waar ik altijd veel kon eten.

In 2008 hebben mijn tante en vader voorgoed afscheid genomen van iedereen waarvan ze weten dat ze een negatieve invloed hebben op ons. Ik merkte dat ze steeds antisocialer werden en op een gegeven moment was het in huis ook niet meer leuk. Er was veel discussie over kleine dingen en als er geen discussie was, waren er altijd gesprekken tussen mijn tante en vader over vroeger en hoe slecht het toen was. Als ik het thuis even niet meer kon volhouden werd ik sacherijnig en begonnen mijn tante en vader mij te vergelijken met mensen van hun werk of mensen die ze nog kenden van vroeger, die ze helemaal niet mochten. Ze vertelden mij dat ik een slecht karakter heb, want ik was zogenaamd lui in hun ogen en ik denk alleen maar aan mijzelf vertelden ze mij. Zelfs nu nog doen ze dat.
Eerlijk gezegd heb ik het thuis nooit echt leuk gevonden. Er waren natuurlijk wel momenten dat ik het heel leuk vond, zoals samen film kijken, gourmetten of naar de bioscoop gaan. Maar elke keer na deze leuke dingen was er wel iets negatiefs. Ik heb nog nooit één dag meegemaakt dat zonder vlekken verliep in hun ogen.

En op dit moment studeer ik en ik kijk uit naar mijn master die ik in Maastricht wil volgen over drie jaar. Ik kijk er naar uit, omdat ik dan op kamers ga wonen. Ver van huis en alle negativiteit, ik verheug mij er zo erg op dat ik gewoon niet kan wachten tot het zo ver is. Mijn vader en tante zijn heel traditioneel en verwachten van mij dat ik pas uit huis ga nadat ik ben getrouwd, maar ik ben dan inmiddels 23 en een volwassene vrouw. Ik kies dan zelf hoe ik ga leven. Contact verbreken met hun wil ik ook niet, maar als ik nog langer thuis moet blijven..... Ik zou dat nooit kunnen volhouden.

Ik wilde dit gewoon kwijt hier, aangezien ik het nergens anders kan doen. Goede vriendinnen van mij weten een deel van wat ik meemaak thuis, maar ook niet alles.
Gebruikersavatar
tulp55
Berichten: 3
Lid geworden op: 02 sep 2016 09:47

Re: Ik voel mij niet thuis in mijn huis

Ik bedoelde''terecht dat hij is gescheiden met mijn moeder''.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Ik voel mij niet thuis in mijn huis

tulp55 schreef:Contact verbreken met hun wil ik ook niet, maar als ik nog langer thuis moet blijven..... Ik zou dat nooit kunnen volhouden.
Het is toch ook helemaal niet nodig om het contact te verbreken? Je kunt je in ieder geval verheugen op het feit dat je op kamers gaat wonen, wat dat betreft is het nog even door de zure appel heen bijten.
* Liebe Macht Frei *

Terug naar “Ouders & gezin”