veel te vertellen

[jeroent]

Hallo, Mijn naam is jeroen.

Mijn probleem (als je het zo wil noemen) Is dat ik heel vaak gigantisch veel te vertellen heb, maar nooit de woorden kan vinden om duidelijk te maken wat.

Ik loop hier al lange tijd mee rond en weet niet of ik er hulp voor moet zoeken of wat ik ermee aan moet.

Groet, Jeroen

[volhoudertje]

Mijn probleem (als je het zo wil noemen) Is dat ik heel vaak gigantisch veel te vertellen heb, maar nooit de woorden kan vinden om duidelijk te maken wat.

Het berichtje dat je op dit forum hebt geplaatst laat anders niets aan duidelijkheid te wensen over, Jeroen.

[jeroent]

Het is lastig uit te leggen, want ik kan prima gesprekken voeren, maar dan wil ik het ergens over hebben of iets anders zeggen en dan weet ik het gewoon niet.

Snap het zelf ook niet goed want soms kan ik hele gesprekken hebben met iemand, en het andere moment is het alsof ik een blackout heb en niks meer kan zeggen.

[volhoudertje]

Het is lastig uit te leggen, want ik kan prima gesprekken voeren, maar dan wil ik het ergens over hebben of iets anders zeggen en dan weet ik het gewoon niet.

Laten we het eens van een andere kant belichten. Het is de normaalste zaak van de wereld dat een gesprek ergens stilvalt. Wat voor gevoel levert het je op als de conversatie aan jouw kant in eens stokt?

Aan welke criteria moet een gesprek volgens jou voldoen? Mogen er stiltes vallen? Moet jouw inbreng in een gesprek net zo groot zijn als dat van je gesprekspartner?

En wat nog véel belangrijker is: zeggen mensen wel eens tegen jou "hee, je zegt helemaal niets meer terug, heb jij soms je tong ingeslikt?" Volgens mij niet.

[jeroent]

Ik krijg wel vaak te horen dat ik te weinig zeg, en stiltes vallen altijd in een gesprek. Soms langer dan eigenlijk hoort.

[volhoudertje]

Soms langer dan eigenlijk hoort.

Langer dan eigenlijk hoort? Ach wat interessant! Heeft iemand ooit regels opgesteld over de lengte van stiltes in een gesprek? Volgens mij bestaan die namelijk niet. Het probleem zit dus bij de ander en niet bij jou. Laat je door een ander niets wijs maken.

Misschien helpt het om af en toe eens te zeggen dat je even niet niets meer te vertellen hebt. In de meeste gevallen zal je gezelschap dat niet zo’n punt vinden. Hoe oud ben je trouwens, als ik vragen mag?

[jeroent]

Dat mag zeker, ik ben 18 jaar jong.

[volhoudertje]

Ik zou me er niet zo heel erg druk om maken, Jeroen. Het is helemaal niet zo erg als er af en toe eens stiltes vallen in een gesprek. Dat kan vaak zelfs heel verfrissend zijn. Sommige mensen zijn echte babbelaars en lijken uren gespreksstof te hebben, maar dat is niets anders dan een trucje. Die trucjes zijn heel eenvoudig om te leren.

Stel af en toe eens een belangstellende vraag, hoe het met de moeder, de oma, de hond of de kat van je gesprekspartner is. Begin over een onderwerp dat in het nieuws is. Vertel iets over de laatste film die je gezien hebt, het laatste boek dat gelezen hebt, of een tv programma wat je gezien hebt. Kies een onderwerp dat betrekking heeft op de tijd van het jaar.

Het zijn echt niet meer dan trucjes, Jeroen.

[YutaYuneYunesson]

Hallo Jeroent

Ik denk dat jij vaker last hebt van woordvindingsproblemen.
Wat zou kunnen helpen is om veel te schrijven (bv een dagboek bijhouden) of (misschien klinkt dit een beetje gek) gesprekken te voeren met jezelf.
Als je veel oefent met formuleren en de juiste woorden gebruiken, wordt het wat makkelijker om snel op de juiste woorden te komen.
Een black-out kan komen door angst, ben je vaak van te voren al bang dat er stiltes gaan vallen misschien?
Als dat het geval is werkt het denk ik het beste om niet bang te zijn voor stiltes, wat ik mijzelf ooit heb gezegd is: een stilte ligt aan beide, niet enkel aan één iemand, beide weten even niet wat te vertellen
Wat ook kan helpen is jezelf de ruimte geven, door bijvoorbeeld aan te geven dat je even niet op de woorden komt of even niet weet waar je moet beginnen.