Max schreef:'sorry voor de negativiteit'? Je bent openhartig en eerlijk, je durft je gevoelens op tafel te leggen. Petje af alleen maar.
Thx! Probeer altijd eerlijk te zijn, heb ook totaal geen moeite met mij kwetsbaar op te stellen.
Max schreef:
Heb je dat artikel van de Elsevier ook gelezen? Het kan een flinke tijd duren, maar het zal vas onzin zijn te menen dat je je altijd zo'n wrak zal voelen als nu het geval is.
Hoezo onzin?? Het zou zomaar kunnen! Zou ook totaal niet verbaasd zijn als er schade is?! Zou eerder boos zijn!.. boos zijn op m'n artsen!
Max schreef:
Man HOE zou je inmiddels van je burn out hersteld KUNNEN zijn op die manier? Je lijkt die in de wijze waarop je leeft/denkt/voelt alleen nog maar meer te voeden (niet als een verwijt bedoeld)
En dan nog je financiele krapte die voor spanningen en somberheid zorgt, komt er ook nog bij.
Je HEBT het verdomde moeilijk. Dat valt niet te ontkennen, door niemand die je verhaal kent
Ik heb in de afgelopen jaren meermaals wel gehad dat het de goede kant op ging, zo heb ik bij de fysio 3 jaar geleden een fietstest gedaan aan't einde v/h traject. Terwijl ik mij gewoon steeds erg vermoeid voelde. Resultaat: uitmuntend! Thuis nog nagezocht in m'n studieboeken, het klopte. Ging ik wat anders doen aan inspanning, compleet uitgeput. En men had geen idee waarom die verschillen zo groot waren. Dus weg zelfvertrouwen. Ben al zó vaak "flink gevallen" en weer opgestaan.
Maar goed, ik wilde herstellen doordat het ook echt beter met mij ging, niet "herstellen" middels acceptatie.
Max schreef:
Maar PROBEER toch op een bepaalde manier naar een beetje harmonie, een beetje innerlijke rust, en natuurlijk wat nog mooier zou zijn, een beetje vertier, een plezierig soort van afleiding te zoeken.
Ik snap dat je constant zitten te verbijten heel erg goed. Je woede, je opstandige gevoelens vanwege die -voor anderen onzichtbare- last die je met je mee te torsen hebt, fysiek en psychisch. Maar je snapt dat die woede, je nijd, je niet erg zal helpen van je burn out te herstellen.
Dat klopt, van die woede herstel je ook niet. Maar wanneer ik echt boos ben boeit mij dat ook echt niks! Ik wil dan ook echt niks weten van enige positiviteit richting mijzelf en lichaam.
Zo weet ik ook dat woest S'nachts klaarwakker worden (en weten dat je de dag erna een wéér klotendag zult hebben) het beter is niet mijzelf te slaan/stompen niet echt helpt snel ontspannen weer in te slapen. Da's echt een strijd die ik toch vaak voer.
Ik probeer zoveel mogelijk NIET aan de negatieve dingen te denken. Maar als je slecht slaapt waar geen goede redenen voor zijn én je de dagen erna niks kunt doen en je vooral rot voelt, is het errug moeilijk neutraal (dat is het beste wat ik kan) te blijven, en mij niet te richten op negatieve gevoelens.
Zo ook naar buiten gaan is een hele uitdaging! Boodschappen doen en overal mooie mensen te zien.
Dus ik kom niet verder dan echt zóvaak mogelijk met alles oogkleppen op te zetten.
Max schreef:
De therapeut die ik trof deed met mij ook ontspanningsoefeningen, dat was erg heilzaam voor mij. En ik denk zomaar dat jij zoiets ook heel erg goed zou kunnen gebruiken, een techniek om jezelf zo volkomen mogelijk te ontspannen. (geen zweverij mee bedoeld hier). Je medicatie helpt je in slaap te komen, maar jezelf weten te ontspannen, ook overdag, dat lijkt me zomaar van onschatbaar belang om op weg te komen UIT je burn out.
Bij psychotherapie wordt tegenwoordig veelvuldig gebruik gemaakt van mindfulness. Daar zou je misschien eens iets over kunnen lezen, om te kijken of dat iets voor je is, of je er voor voelt zoiets eens uit te proberen... (ik zou het doen!)
Mindfulness jaaaren geleden al uitgeplozen,.. en even geprobeerd. In die tijd hielp het totaaal niet omdat ik VERDER wilde,.. met mindfulness kon dat niet.
Ik heb echt de grootste moeite met de gedachtengang dat dingen goed zijn zoals ze zijn, het gaat er bij mij niet in. Het is ook niet zo dat ik nu veel last heb van spanning oid,.. behalve dan als ik écht kapot ben. Maar dan helpen ontspanningsoefeningen ook niet meer. Vaak geprobeerd, dan helpt enkel kalmerende medicatie.
Bij jou ging dat ongetwijfeld anders! Heb ook wel 's zo'n app gebruikt, en dat hielp alleen een beetje als ik ervoor in de stemming was. Vaker was ik alleen maar erg boos dat ik weer van allerlei toeren moest gaan uithalen omdat dat stomme lijf weer eens last geeft.
Ik heb daar echt een radar voor ontwikkeld, ik kan haarscherp een scheiding maken tot waar het persoon lijk is, en waar lichamelijk. Is het lichamelijk, reageer ik per direct boos. Denk ik niet eens meer overna.
Ik weet 't, ik weet 't.... dat helpt allemaal niet;)
Max schreef:
Jammer dat je je gitaar weg hebt moeten doen. Heel erg jammer. Bezig zijn met musiceren is ook heel erg goed voor je hoofd.[/
Klopt idd! En had ook wel iets stoers! Exact met b.v Guns 'n Roses meespelen (solo) op m'n Gibson Les Paul, en natuurlijk een dikke Marshall
Heb afgelopen jaar er zeker aan gedacht weer zoiets te kopen, maar een audiocomponent ging kapot en maar geïnvesteerd in een echt goede audio installatie. Iets waar ik ook echt van kan genieten.