Om wat duidelijkheid te geven hoe ik me voel :
- Ik heb zelf het gevoel een dikke 0 te zijn op alle vlakken en als je dan ook nog is te horen krijgt dat je 2 linkerhanden hebt, zakt je zelfvertrouwen volledig onder.
- Ik kom nog amper buiten enkel wanneer het hoeft.
- Als ik ga werken, zitten de mensen constant maar op mijn kap en waarom? Omdat ik zo dom ben dat ik er toch op reageer.
En ga ik alle dagen dik tegen men zin werken en alles wat ik daar moet doen is me teveel.
- Voel me totaal niet goed in men vel.
-Zoals eerder al aangegeven ben ik het zwarte schaap van alles wat er mis loopt.
- Vrienden? Welke vrienden.
- Met iedereen ruzie en waarom? Omdat ik een eigen mening heb over sommige zaken en als ik die aan andere mensen vertel geven ze mij gelijk, verkondig ik die boodschap dan aan de persoon waarvan ik dus die mening heb, verstaat hij dit totaal anders en is het ruzie. Dan neem ik de schuld maar op mezelf waarom weet ik dus ook niet, omdat ik vindt niks misdaan te hebben, en dan verontschuldig ik mij een tijdje later tegen die persoon / personen en dan nog negeren ze mij. Ik heb mijn excussens aangeboden, ik blijf er niet als een klein kind achterlopen als zij niks zeggen.
- Voel mij totaal niet welkom hier thuis bij men ouders en dit van kinds af al. Fijn gevoel dat wel.
- Heb al meermaals aan zelfdoding gedacht. Zelfs aan euthansie. Maar spijtig genoeg staan de artsen hier dus niet achter en zou je aan bepaalde voorwaarden moeten voldoen en zouden er ook 2 of 3 andere artsen hun mening hierover moeten geven en hun goedkeuring.
- Alle smsjes die ik mijn broer in vertrouwen stuur of die ik op facebook plaatsen kwam hij bij men ouders laten lezen.
Met gevolg constant ruzie hierover. Daarvoor moet je als broer 39j geworden zijn en smsjes die gestuurd worden, niet in vetrouwen nemen. Daarmee zijn vriendin en hij krijgen noch telefoon of smsjes vanmij in de toekomst. Als hij het toch niet in vertrouwen kan nemen. Daardoor en doorwat er allemaal in het verleden is gebeurd met andere mensen heb ik tevens geen enkel vertrouwen in de mensheid en heb ik een laag of beter gezegd totaal geen eigen zelfbeeld meer van mezelf.
Ik ben een tijdje opgenomen in een psychiatrische afdeling maar door een slechte relatie met die psychiater aldaar heb ik na 3 weken terug ontslag genomen. Daags erna ben ik naar mijn huisarts geweest voor de medicatie die ik daar kreeg bij hem op voorschrift te krijgen. Dat deed hij niet omdat ik volgens hem toch niet depressief ben.
Wat denken jullie na alles hierboven gelezen te hebben? Volgens een test dat ik heb gedaan op internet zou ik het wel zijn.