Lotgenoten?

[ementee]

Updatetetje:

In rustiger vaarwater terechtgekomen, het piekeren is gestopt.

Er is wel iets dat ik me afvraag: tegenwoordig heb ik vaak de indruk dat ik 'een gevoel' heb, en dat kan allerhande zijn, zonder dat ik het herken. Dat ik dus niet weet wat ik voel.

Is dat herkenbaar voor iemand?

Misschien van AD? Maar dan denk ik dat je toch zou moeten herkennen wat je voelt, bv vlak, waar ik ook dat niet herken. Ik voel me net een autist soms.

Met psych leer ik terug te keren naar buikgevoel ipv ratio. Ik heb dat jaaaaaren niet gekund, dat buikgevoel. Misschien herken ik gewoon dat buikgevoel niet?

Heel raar allemaal, en niet fijn. Moeilijk uit te leggen ook.

Enig inzicht is welkom!

[Dromen1983]

Wat goed dat het rustiger is.

Misschien heb je hier iets aan? : www.focusing.org
Staan wel wat interessante artikels op, waar ik wel iets aan heb ivm gevoelens enz. Misschien kan je er ook iets mee?

[ementee]

Hey.

Dromen, bedankt voor de link.

Het 'onbekende' is overgegaan is verdriet, veel verdriet, over mijn vader. Ik heb gisteren en vandaag gehuild, dat is evenveel als in alle vorige jaren samen.

Ik denk dat ik aan het verwerken ben, dat de therapie erin hakt, dat ik terug leer voelen en ik dat voelen ook niet meer kan tegenhouden.

Het is zwaar, lastig, verwarrend en ik ben het beu, maar we moeten erdoor. Laten we hopen dat er een einde komt aan deze tunnel..

[katleen]

rouwen om een geliefd persoon kan gepaard gaan met enorm verdriet. zoveel verdriet dat je er letterlijk ziek en uitgeput van geraakt. en huilen kan hierin een beetje verlichting geven.
je hebt tenslotte dit verlies jaren lang weg gedrongen en genegeerd. en tja , nu komt er dat allemaal uit he. heftig en hard en fel.
je omschrijft het als een tunnel waardoor je heen `moet`.
maar probeer het eens te bekijken als een tunnel vol hangend met `foto`s van gebeurtenissen , van ervaringen , van herinneringen. tuurlijk zijn er heel pijnlijke bij zoals de dag dat je vader veel te vroeg stierf. en alle momenten waarbij jij je groot moest houden om de boel draaiende te houden.
maar er zijn ook momenten die je iets leerde , die je iets meegaven dat je nu nog steeds meedraagt. misschien een manier van reageren op je eigen kinderen , een manier of een bepaalde zin/woorden die je vader ook tegen jou zei. mooie warme waardevolle dingen die jij op jouw manier kan doorgeven aan jouw kinderen.
geef dat verdriet nu maar de ruimte ; het heeft jaren lang opgesloten gezeten in een engte.

[Memories]

Rouwen heeft tijd nodig. Het kan ook zomaar ineens heviger worden. Dat is zwaar. Ik wens je veel sterkte.

[ementee]

Bedankt voor de reacties.

Ik heb (en ik weet het, dat is eigenlijk niet verstandig, maar ik wil zo graag alles weten erover, om het te snappen) intussen wel wat artikels gelezen over uitgestelde rouw en zo. Ik herken heel veel in wat men erover schrijft.

Kan dat dan aan de oorsprong van een depressie liggen? Onrechtstreeks wel, vermoed ik dan, door de immense druk die je jezelf oplegt door de emoties te verdringen?

Indien ik dan nu werkelijk in het rouwproces zit, kan ik enkel hopen dat ik het deze keer wel 'goed' doe én dat het niet té lang zo heftig blijft. Ik wil rust in het hoofd, liefst voor langere, constantere tijd.

[Memories]

Kan dat dan aan de oorsprong van een depressie liggen? Onrechtstreeks wel, vermoed ik dan, door de immense druk die je jezelf oplegt door de emoties te verdringen?

Dat is een mogelijkheid. Ik denk dat het niet altijd met zekerheid te zeggen is, daarom ben ik heel voorzichtig met het antwoord. Maar het is niet uitgesloten dat het daar wellicht (deels) mee te maken zou kunnen liggen.

[Memories]

Sorry, het woordje liggen is natuurlijk hebben.

[Janneke]

Hey.

Dromen, bedankt voor de link.

Het 'onbekende' is overgegaan is verdriet, veel verdriet, over mijn vader. Ik heb gisteren en vandaag gehuild, dat is evenveel als in alle vorige jaren samen.

Ik denk dat ik aan het verwerken ben, dat de therapie erin hakt, dat ik terug leer voelen en ik dat voelen ook niet meer kan tegenhouden.

Het is zwaar, lastig, verwarrend en ik ben het beu, maar we moeten erdoor. Laten we hopen dat er een einde komt aan deze tunnel..

Hoi Ementee,
first things first: gecondoleerd met je vader!

En mogelijk geldt ook voor jou: nu je kunt huilen, kun je ook getroost worden....?

Maar ook: Wauw! Je bent een stap verder, nu weet je waar aan te werken. Dat scheelt!
Deze fase IS idd heftig, hopelijk weet jij en weet je peut alles wat je moet weten over jezelf steunen, kalmeren, steun zoeken en goed voor je zelf zorgen - en voor jezelf laten zorgen.

En op zich: een depressie kan door veel zaken worden veroorzaakt, maar dit is een mogelijke oorzaak. (Of: het verlies zelf en datgene wat maakte dat je je rouw hebt moeten uitstellen. Er zijn begrafenissen waar de kinderen niet worden gecondoleerd, maar te horen krijgen dat ze voor hun moeder moeten zorgen. ...)

[ementee]

Update:

Weer enkele weken goed, dan weer al enkele dagen minder goed, doch niet extreem ernstig. De dalen zijn dus minder frequent en minder diep, zoals men al vaak heeft gezegd. Maar ze blijven wel nog zeer geregeld komen, hetgeen allesbehalve fijn is.

Ik moet nu hard denken aan de zin van Gorki: "Het leven is hard, en dan ga je dood, in wezen is het simpel.". Zo denk ik er nu over, de laatste dagen.

[Dromen1983]

Sterkte!

[ementee]

Goeiemorgen, beste forummers. Tijd voor een update.

De feestdagen vrij goed doorgekomen. De vakantie gebruikt om even op adem te komen, want ik was wat te hard aan het lopen, waar ik nog maar kan joggen (beter dan strompelen, dat dan weet wel ).

Ik merk dat ik steeds beter word. Ik heb nog zeker slechte periodes, periodes waarin ik me niet goed voel, onzeker, angst voor de toekomst, futloos en ongeinteresseerd. Maar!: de intensiteit van die dagen wordt steeds minder. Ik leer er ook mee omgaan.

Ik merk ook dat de therapie onbewust bepaalde denkwijzen en vooral reacties in het denken verandert. Ik ga anders om met sommige zaken.

Ik ga nooit een optimist worden, daarvoor is mijn visie op de mensheid te realistisch, maar ik had 6 maanden geleden nooit gedacht dat ik terug naar dit niveau van normaliteit zou komen. Is het top? Neen. Is het nog heel erg diep? Neen, en dat is top.

Kortom: volhouden, langzaam kruip je wel uit de put. Maar geen vel te vroeg verkopen, dat besef ik, ik ben er nog lang niet.

[FlowerPower2020]

Hoi Ementee,

Fijn dat het iets beter gaat

[ementee]

Update voor de geinteresseerden.

Zware week achter de rug tgv wijziging in werk waardoor ik volledig insta voor eigen inkomsten. De impact daarvan zwaar onderschat, de onzekerheid heel hard gevoeld, veel stress en slecht inslapen.

Langzaam het piekeren wat kunnen doen dalen, al is dat relatief. Angst dat dit me gaat terugslaan, keihard. Al is dit mssch een normaal gevoel bij zo een grote stap.

[ementee]

En dan gaat het weer hard naar beneden. Zwaarste dip in enkele maanden. Zorgelijk, ga ik ooit genezen?
Mag je hier vloeken? Zo ja: k*t! Vanavond naar psych, lijkt me nipt op tijd.

[tantejan]

Beste Ementee,
Dit is de eerste keer dat ik iets voor jou schrijf en ik ben maar zo vrij.. want ik denk dat ik hier wel iets over kan zeggen.
Je schreef over veranderingen op je werk en zoiets kan een dip veroorzaken.
Door de stress en het slechte slapen kun je, als je daar eenmaal gevoelig voor bent snel weer je depressieve gevoelens terug krijgen.
Ik hoop dat je een goed gesprek bij je psych gehad hebt. Het is helemaal niet gezegd dat het nu weer echt slechter met je gaat. Herstellen van een depressie is een weg met kuilen.
Hopelijk heb ik me een beetje goed uitgedrukt. Ik wens je heel veel sterkte! [045]

Groet van tantejan

[ementee]

Dank, tantejan, voor je reactie.

Je hebt het volledig bij het rechte eind, denk ik. Het is weer iets rustiger hier ook in het hoofd Met dank ook aan de psycholoog.

Nu vooral last van geregelde oprispingen van onbehaaglijkheid.

[Dromen1983]