pearlharbor95 schreef:
De zoektocht raakt langzamerhand op een dwaalspoor, we hebben al vele psychiaters bezocht, maar die kunnen alleen relateren aan een behandeling of medicatie, wat absoluut geen oplossing is.
Hoi PearlHarbour,
...eh, hoezo is behandeling geen oplosing...?
pearlharbor95 schreef:Deze klacht bestaat uit het verliezen van bewustzijn tot een zeer laag niveau, zintuigen etc. worden minder, en reactievermogen.
Het zou een variant op "freeze" kunnen zijn - de vraag is, wanneer/ waarom dit optreedt.
pearlharbor95 schreef:Wel is nu duidelijk dat dit gevolg is van mijn angststoornis, ik heb echt heel veel stres, terwijl ik op dat moment geen duidelijke oorzaak kan bedenken.
Tja - als het idd gaat om stress, dan kan het heel erg goed een "freeze. reactie" zijn.
Dat jij er geen oorzaak voor kan bedenken, geloof ik grif - het grote punt is, dat dat niet nodig is.
Alle heftige angstreacties worden nl. buiten je wil om ("autonoom" in jargon) in gang gezet. De 'schildwacht' die jouw veiligheid bewaakt, is het orgaantje in de hersenen dat amygdala heet. Je amygdala screent alle binnenkomende info (ook uit je ooghoeken, je geurwaarneming, etc.). Er wordt gescreend op de vraag, of de binnekomende info gevaarlijk zou kunnen zijn.
(Vals alarm hoort dus nadrukkelijk tot de mogelijkheden.)
Vindt je amygdala, dat iets gevaarlijk kan zijn, zet ze jouw lichaam in alarm, nog voordat jij met je bewuste geest ook maar weet, wat de amygdala heeft gezien of gehoord etc. (Doel: snelheid winnen. Juist die kwart seconde kan leven of dood betekenen als het over tijgers ofzo gaat.)
Alarmreacties hebben grosso modo 3 thema's: vechten, vluchten of bevriezen ("freeze"). Bij deze laatste zie je het minste, maar het is wel de meest belastende van de 3.
En de betere behandelingen richten zich zogezegd op de amygdala; op het psychologische erf is emdr de meest gangbare techniek.
pearlharbor95 schreef:vaak ben ik s'ochtends erg misselijk en kan ik zelfs hevige hoofdpijn krijgen van de stress.
Ook trillen en zweten, en als ik dan in de middag weer thuis ben, ben ik heel erg vermoeid
Er gebeuren standaard 4 dingen bij iedere stressreactie:
- je spijsvertering gaat 'plat' (die maaltijd verteren, dat komt wel weer eens na het overleven van de tijger) - dat kan oa. misselijkheid geven;
- al je bloed, uitgespaard in je buik, gaat naar je spieren die aangespannen worden en je hart begint te bonken (zodat je een topprestatie kunt leveren - let wel: ook als je niet hard wegholt: dit is vermoeiend!);
- je zintuigen gaan wagenwijd open (zodat je heel veel opneemt uit je omgeving; dat heeft zo zijn nut - maar is ook vermoeiend!)
- echt logisch nadenken lukt ook maar matig, ook daar wordt bloed uitgespaard, dat dus naar je spieren gaat (daarvoor heb j enou je 'autonome zenuwstel': overleven doe je op 'instinct'.)
pearlharbor95 schreef:Ik heb deze stress ook als ik bv. naar feestjes, verjaardagen etc. ga.
Over heel veel dingen ben ik onzeker, dus het heeft ook met zelfvertrouwen te maken.
Rot hoor!
Als je in elk geval snapt, wat er zoal met je gebeurt, dan helpt dat mogelijk.
En het zou een zegen zijn, als je je "triggers" zou kunnen kwijtraken!
Triggers zijn zogezegd "kleine dingen" (voor mij: iemand die een wenkbrauw op een bepaalde manier optrekt) die een grote reactie geven. Bij mij: pal voor mijn moeder onredelijk boos werd, zag ik dus die wenkbrauw gaan. Dus mijn amygdala sloeg dan alarm: "de wenkbrauw van een lief en rustig persoon gaat omhoog" - volgens mijn amygdala kan dat gevaar betekenen, dus ging mijn lijf in alarm.
Ik benoem dat doorgaans als een overijverige amygdala: bij lieve en kalme personen valt het heel erg mee, met dat gevaar.
En het zij herhaald: het is heel gebruikelijk, dat je als mens niet weet, waarom je amygdala alarm slaat.
En een van de redenen dat ik fan ben van emdr: in die behandeling is het dus ook niet nodig, om "de" oorzaak te weten.
Je kunt ook 'gewoon' een serie nare gebeurtenissen nemen als ingang voor een sessie. (1 per sessie, dat wel. Bijv.: naar school moeten, misselijk en wel dat taxibusje in.)
pearlharbor95 schreef:Het is dus eigenlijk een vicieuze cirkel waar ik altijd in heb gezeten, mijn angststoornis, die ik altijd al heb gehad, belemmerd mij nu in alles, met name door die "vage" klacht die ik heb opgelopen.
Ja - en als je je weer vrij zou kunnen bewegen, zou je zelfvertrouwen ook weer toenemen.
pearlharbor95 schreef:Ik ben gewoon ook heel bang om negatief beoordeeld te worden, dus ik doe hevig mijn best om "normaal" en "goed" over te komen.
Die snap ik - maar soms raak je daardoor juist in een kramp.
(Doe je vooral datgene wat jijzelf goed vind, dan kun je desnoods ruzie krijgen, maar je weet van a tot z wat 'goed voelt/ goed is' in zo'n situatie. Wil je bij anderen in de smaak vallen, is het als het tegenzit constant een kwestie van signalen opvangen, die mogelijk goed- of afkeuring zouden kunnen betekenen, ook heel vermoeiend!)
pearlharbor95 schreef:Maar eigenlijk wil ik gewoon weten, what's wrong with me?!
Niets.
Of nu ja, een "gewone", heftige angststoornis.
Anno 2013 goed de nek om te draaien.
Sucses!