GreenTea

Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Ik zit nu op mijn kamer, voor de zoveelste keer dat ik me rot voel. Ik heb maar uiteindelijk besloten om wat over mezelf te schrijven.

Ik ben heel mijn leven slechthorend en half doof (één oor werkt niet, andere nog half), vaak zou ik willen dat ik net zo goed kan horen zoals de meeste mensen om me heen.Communiceren vind ik momenteel lastig. Hierdoor lijk ik soms ook traag van begrip, misschien ook als ik goed zou kunnen horen. Mensen kijken ervan op, de blik in hun ogen zeggen dat ik gek ben ofzo denk ik dan.
Omdat ik dus slechthorend ben, moest ik naar een speciale school waar ik bleef tot mijn 10e. Daarna kon ik naar de normale basisschool, en kort hierna begonnen de problemen te onstaan.

Lang geleden werd ik verraden door jongen waarvan ik dacht dat hij mijn beste vriend was. We waren allebei dertien jaar. Hij stal geld van mij en nog van andere mensen die op bezoek kwamen, hierdoor verloor ik langzaam maar zeker vertrouwen in nieuwe vrienden, uiteindelijk vertrouwen in alle mensen, behalve mijn familie.

Ik ben niet niet meer in staat om nieuwe vrienden te maken.
Ik studeer niet meer terwijl leeftijdsgenoten dat nog wel doen. Heeft dit te maken met het feit dat ik niet meer studeer? Komt het omdat ik fulltime werk? Kijken mensen op mij neer? Is het omdat ik mijzelf niet bloot durf te stellen omdat ik me dan kwetsbaar voel?

Ik heb veel foute dingen gedaan in het verleden en was ook betrokken met verkeerde personen, één daarvan had zelfs een schietschijf op zak. De reden dat ik met dit soort mensen omging is voor mij nog onduidelijk, maar ik denk dat het te maken heeft met stoer willen zijn. De spijt die ik heb voor al die dingen die ik heb gedaan is groots.

Ik kijk op mensen neer, bekritiseer ze snel zonder de feiten in order te hebben. Ik vind mezelf beter dan anderen, maar toch kan ik niet omgaan met mensen zoals ik andere mensen dat zie doen. Ik kwets mensen, dat doe ik onbewust, wanneer ik dan hun reactie zie, weet ik dat er iets mis met mij is. Ik wil mensen niet kwetsen.

Tijdens de middelbare school begon ik met blowen, vooral toen ik 17 jaar werd. Onbewust wist ik waarschijnlijk wel dat het niet goed was, maar ik voelde me gewoon beter als ik eenmaal wiet rookte.
Als volgt begon ik vrienden kwijt te raken. Of ik liet ze vallen omdat hun gedrag mij in mijn ogen niet aanstond.

Toen ik negentien werd, wildden mijn ouders verhuizen en hierdoor werd het contact met mijn oude vrienden verbroken ivm afstand. Ik ben toen ook gaan stoppen met blowen.

Nou heb ik drie opleidingen gedaan waarvan géén afgemaakt. Ik wist niet zo goed wat ik wou worden nadat ik klaar was met de middelbare school. Ik kwam er eigenlijk achter tijdens een studie dat ik liever gelijk te werk om mijn eigen geld te verdienen ging ipv dat ik ging studeren.
Na 3 baantjes ben ik nu tevreden met het werk dat ik nu doe.

Ik had een vriendin met wie ik vier jaar lang een relatie had. Ik had haar aangeboden om bij mij te wonen, het huis is van mijn ouders. Nog nooit heb ik me zo slecht gevoeld sinds mijn relatiebreuk (dat was in november 2012). Zij heeft het uitgemaakt kort nadat zij het huis uit moest van mijn vader. Volgens mijn vader vond hij dat haar toon van respect tekort kwam en wellicht ook omdat hij haar niet goed vond voor mij. Had zij het uitgemaakt omdat ze niet meer mocht wonen bij ons? Is het omdat ik geen dingen meer kan ondernemen?
Ik was afhankelijk van haar geworden. Zij was de belangrijkste steun in mijn leven, maar het had andersom moeten zijn. Ik had de man moeten zijn die zij wou dat ik was.

Ik dacht dat ik de liefdesbreuk wel kon verwerken, maar hierdoor kwamen nog meer emoties omhoog en begon het steeds heftiger te worden.

Één ding is zeker, haar win ik nooit meer terug. Ik zou haar achteraf gezien ook niet meer accepteren omdat zij het heeft uitgemaakt, omdat ik niet goed genoeg zou zijn voor haar. Nou heb ik haar ook nooit kunnen vertellen dat ik depressief was, ik kwam er te laat pas achter.

Het enige goede wat ik in mijzelf kan herkennen is dat ik mensen graag help en dat ik een eerlijk persoon ben en dat ik met goede ideeën kan komen maar doordat ik zo ben voel ik me niet per sé beter.

Ik heb vroeger weinig aandacht gekregen van mijn ouders omdat ze beide hard moesten werken, ze kwamen pas thuis rond 19:00. Ze hadden wel een oppas in dienst genomen, maar die personen zijn niet mijn eigen ouders. Ik moest vaak mezelf zien te vermaken. In mijn tienerjaren had ik wel regelmatig contact met mijn oom, waarvan ik wel aantal dingen heb geleerd. Een soort vaderfiguur was hij voor mij, maar toch voelde ik altijd dat ik iets tekort kwam.
De hobbies waar ik mezelf mee bezig hield begonnen ook minder interessant te worden voor mij, ik verwaardeloosde ze zonder te weten waarom precies.

Een achteneef van mij vertelt mij dat depressie niet te zien is bij mij. Ik probeer dan ook altijd mijn best om mijn emoties binnen te houden.

Soms heb ik betere dagen, dan ben ik weer vrolijk soms, maar grotendeels van mijn tijd voel ik me slecht en sluit ik mzelf op in mijn kamer, wordt emotioneel en moet ik gewoon huilen. Ik voel me gevangen in een donkere wereld, de wereld met mensen zie ik als een aquarium, de mensen zijn de vissen.

Dit is het meest pijnlijke periode in mijn leven, ik had nooit gedacht dat ik dit zou meemaken. Vroeger had ik altijd een sociaal leven, maakte makkelijk nieuwe vrienden en was altijd vrolijk en spontaan.

Kan ik mezelf vergeven voor al mijn acties? Kan ik nog van mezelf houden? Kan ik het leren? Ben ik het waard?

Heel soms denk ik er aan of het niet beter zou zijn om mijn leven te stoppen, het voelt nu heel doelloos aan. Wat voor doel in het leven is er nog voor mij om door te gaan? Moet ik mijn eigen doelen stellen om door te kunnen gaan? Wat kan het schelen als er één persoon minder is op deze planeet.

Ik heb onlangs een boek gekocht: 'Denk je sterk' door Fred Sterk en Sjoerd Swaen, ben momenteel niet ver in het boek. Ik reken erop dat dit boek mij op z'n minst een beetje kan helpen zodat ik misschien ooit mijn leven weer van de zonnige kant kan bekijken.

Ik weet niet of ik me uiteindelijk beter ga voelen doordat ik dit schrijf en voor hoelang, maar ondertussen probeer ik er werk van te maken door het boek te lezen.

Groetjes.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Welkom GreenTea. :)

Waar het om gaat in deze tekst is denk ik vooral kunnen vergeven. En dan vooral jezelf vergeven. Je hebt veel meegemaakt. Je maakt nog veel mee. Je hebt een auditieve beperking. Of eigenlijk hoe ik het vaak noem als het om een beperking gaat; een uitdaging. Het accepteren van die beperking is niet gemakkelijk. Je wilde graag stoer zijn maar wat van ik nu lees kan ik alleen maar zeggen dat je van binnen zacht bent. Je hebt een vriendelijk, zachtaardig karakter, maar je moest je voor je gevoel misschien bewijzen naar anderen toe. "Ik heb dan wel een beperking, maar ..." ;) Je hebt waarschijnlijk moeten knokken om dingen te bereiken of het zo te doen dat jij je er prettig bij voelde. Je bent toch wel in het verleden gekwetst ook en zoals je zelf aangeeft je vertrouwen verloren. Eigenlijk niet alleen vertrouwen verloren, maar daardoor ook best wel jezelf. Niet alleen qua wat je graag doet maar er vond ook een "karakterwisseling" plaats. Een wisseling die zowel voor jezelf als voor anderen niet zo fijn is geweest. Heb je al eens grondig met je ouders erover gesproken, over het verleden?

In je tekst lees ik ondanks verdriet toch ook positieve dingen over jezelf. Je vind dat je goed bent in mensen helpen. Dat je met goede ideeën kan komen. En dat je eerlijk persoon bent. Dat lees ik ook wel in je tekst. De eerlijkheid. Je bent door veel dingen gekomen, je hebt veel emoties gevoeld en nog. Je vertelt dat je de hobby's verwaarloosde maar niet goed weet waarom. Het kan komen doordat je zoveel in je leven hebt moeten doorstaan, dat je het gevoel hebt dat je het niet waard bent zoals je ook schrijft. Emoties binnenhouden maakt vaak dat jij je uiteindelijk nog ongelukkiger kan gaan voelen en op die manier uiteindelijk jezelf niet meer bent of kan zijn, doordat je met een masker zo door het leven gaat. En ja, je bent het waard!! (Maar...dat is soms heel moeilijk om te geloven.) Zou je eens kunnen bedenken wat je leuk vindt om te doen? Wat zou je weer op willen pakken, ondanks de beperking?

Je wilt weer van jezelf leren houden. Het is goed om ook eens voor jezelf te gaan. Dingen te doen waar jij energie uit kan halen, wat jij fijn vind, waar jij je prettig bij voelt. Waar jij je kwaliteiten in kwijt kan. Je schrijft of jij je eigen doelen zou moeten stellen om weer door te kunnen gaan. Ja, misschien wel. Want uiteindelijk ben jij belangrijk!! Welke doelen zou je kunnen stellen? Waar zou jij mee aan de slag kunnen gaan? Wat wil je graag? Dat is denk ik belangrijk ook omdat je het regelmatig niet meer ziet zitten ... terwijl je vast een mooie vrouw bent!! Overigens is heel goed dat je zelf al bent begonnen met het lezen van een zelfhulpboek. Dat geeft ook dat je ervoor wilt gaan.

Heel knap dat je je zo open durft te stellen met dit topic en ik hoop dat het jou, ook vooral voor jezelf, gaat helpen :knuffel: .
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
GreenTea

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Ik had dit nog niet gezegd, ik denk dat dit nog veel invloed heeft gehad op mijn geest. Hoe, dat weet ik niet.

Tijdens de middelbare school werd ik valsbeschuldigd van mishandeling. Het was een meisje die mogelijk een vriendin was van een andere meisje met wie ik geen verkering wou. Ik zat ziek thuis toen ik het voor het eerst hoorde, een klasgenote sprak me aan op MSN, ze zei: wat heb jij nou weer gedaan?. Ik had zoiets van: he watte, wat heb ik gedaan. En zo ging het gesprek verder waarvan ik dacht dat er iets niet klopte. De volgende dag ging ik weer naar school en ging uitzoeken wat er eigenlijk aan de hand was. Ik werd zelfs ondervraagd door een leerkracht die een bekenning uit mij wilde halen. De vriendje van dat meisje probeerde steeds een gevecht uit te lokken met mij maar ik wilde niet vechten totdat de zaak opgelost was. Iedereen uit mijn klas kende me goed genoeg om te weten dat ik dat meisje niet heb geslagen of wat dan ook. Ik vecht niet graag met mensen en sla vooral geen meisjes. Soms sta ik er nog van op te kijken dat ik geluk heb gehad dat ik me ziek had gemeld, de zaken zouden heel anders gelopen zijn als ik die dag wel op school aanwezig was.
Omdat er op school veel geroddeld wordt, wist iedereen immers wel dat ik dat meisje niks aangedaan had. Maar binnen in mij is er iets veranderd.

Was ook nog vergeten erbij te melden: ik ben een man, 25 jaar oud. Ik ben nog steeds inwonend bij mijn ouders. Op de één of andere manier voel ik mij om deze reden ook 'minder' dan de rest. Ik zoek naar een appartement voor mezelf, terwijl de meeste mensen al beginnen met uitwonen op kamers. Soms ben ik jaloers en schaam ik me omdat ik nog bij mijn ouders woon.
Erik

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Eerst van harte welkom op het forum.

Dat je nog bij je ouders woont vind ik helemaal niet gek. En dat hoef je ook helemaal niet raar te vinden, zelfs als anderen al wel op kamers gaan of samen wonen. Zie dat niet als een afzwakking.

Ik snap dan dat het moeilijk is om nieuwe vrienden te maken. Heel begrijpelijk.

Een depressie hoeft inderdaad niet altijd te zien zijn. Veel mensen letten op de buitenkant, zien wellicht een hele schiere jongen. Maar het gaat er om wat er binnen afspeelt en 99 van de 100 mensen maken die fout en gaan van de buitenkant uit.

Goed dat je wat kracht probeert te halen uit het boek. Je bent hier ten alle tijden welkom om je verhaal kwijt te kunnen. Je kan van je afschrijven wat je maar wilt. Take care.
Apologize

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Welkom op het forum :knuffel:

Verkeerde vrienden...en dan je beste vriend die je bedroog, pff heftig. En dat te bedenken dat degene van wie je houdt, het uitmaakt. Lijkt me ook erg heftig, voor al als je je al niet zo goed voelt!

''Het enige goede wat ik in mijzelf kan herkennen is dat ik mensen graag help en dat ik een eerlijk persoon ben en dat ik met goede ideeën kan komen maar doordat ik zo ben voel ik me niet per sé beter.''

Mensen helpen en eerlijk zijn, zijn twee belangrijke eigenschappen in deze wereld. Koester ze goed! [045]

Ik wens je nog veel sterkte, en ik sta voor je klaar hé [AAI]
GreenTea

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Ik voelde me al iets beter nadat ik de reacties heb gelezen, het zal een lange reis worden voordat ik mezelf weer positief kan opstellen.

Ik probeer mijn manier van denken bij te stellen door dagelijks op mijn scherm te kijken:

Afbeelding

Het is lastiger dan ik dacht; dit herprogrammeren van mijn 'mind'. Dag na dag blijf ik nog steeds een aantal van de negatieve eigenschappen aanhouden. Stel, ik heb deze kenmerken overgenomen van mijn ouders, is het dan onvermijdelijk dat ik dan ook zo blijf?

Bedankt iedereen.
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Hoewel veel gedrag voortkomt uit aanleg en opvoeding, en van generatie op generatie wordt overgedragen, zijn mensen zich weinig bewust van hun gedrag. Dat je je hier bewust van bent stelt je in staat om de cirkel te doorbreken. Het blijft verre van eenvoudig, maar mogelijk is het zeker. Alleen al door eraan te werken boek je gegarandeerd verbetering. Sterkte en succes!
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Apologize

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Alleen erfelijke eigenschappen kan je niet veranderen. Voor de rest geloof ik dat je alles kan veranderen aan jezelf.

En 'Durf fouten te maken', vind ik een hele goede :)
GreenTea

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Vandaag ondanks dat het zonnetje heeft geschenen voelde ik me weer beroerd. Wanneer ik iemand vriendelijk groet, krijg ik vaak de indruk dat mensen iets lelijks kunnen zien in mijn ogen, ook van mensen die voorbij lopen en recht in mijn ogen kijken. Ze zeggen dat jouw ogen de spiegel van jezelf is, de meeste blikken die ik opvang zijn totaal niet positief ofzo. Ik ben al een tijdje sociaal geïsoleerd denk ik.

's Avonds wezen skaten in het park om afleiding te zoeken, op de bankje liggen en naar de lucht staren, maar dat werkt alleen zolang ik bezig ben. Eenmaal thuis, dan is alles weer zoals het was.

Mischien niet de juiste forum: er is maar 1 persoon met wie ik dit gedeeld heb, maar ik heb de moed moeten verzamelen om het toch maar hier te delen want het begint aan me te vreten.
In mijn jeugd ben ik aangezet tot seks met een jongen, door de jongen zelf. Ik was denk ik tussen 5 en 7 jaar oud en hij is een paar jaar ouder dan ik. Ik wist niet wat het was, dacht dat het net zo gewoon was als buiten spelen met andere kinderen. Het was niet penetreren, maar wel fysiek contact. Hij zegt: zullen we n****n? Ik zo: wat is dat? En vervolgens legt hij het uit en dat werd dan zijn spel. Ik meespelen, nog nooit eerder gedaan. Erectie erbij, is normaal bij een jongen is enkel de gedachte die ik had. Ook had ik dit met een andere jongen gedaan met wie ik samen op school zat, hij was ook beperkt aan z'n gehoor. Ik had totaal geen benul wat het in grote lijnen was. Ik schaam me ziekelijk dat ik het ook nog eens leuk vond.
Niet lang erna had ik porno ontdekt, ik keek graag TV en soms ging ik 's avonds laat stiekem naar beneden om TV te kijken en toen zag ik die beelden.
Later heb ik dit 'spel' ook geprobeerd met een meisje die niet veel jonger dan mij was, en woonde een paar huizen verderop. Zij had er weinig bezwaar mee, en op een dag vroeg ik of ik 'in' haar mocht. Gelukkig heeft ze dat afgewezen en is dat 'spel' sindsdien helemaal afgelopen.

Het duurde niet lang voordat ik deze gebeurtenissen terug ging zoeken in videos die van het internet afgehaald zijn tijdens mijn tienerjaren. Ik zou de doodstraf moeten krijgen. Ik heb gelukkig niet de neiging meer om te surfen voor dit nachtmerrie materiaal, ik heb nichtjes en een neefje waar ik veel om geef en heb tegen mezelf gezegd: als ik hen iets aan doe, als ik ook maar 1 gedachte bij ze krijg, dan verdien ik de dood. Period.

Ik wilde altijd hierover zwijgen vanwege de schaamte, bang dat ik afgestoten zou worden van de samenleving. Jammer genoeg is dat toch al een beetje gebeurd.

Ik vond het altijd leuk om met meiden om te gaan, had altijd wel een verkering hier en daar. Alleen wanneer ik aan het voorval denk raak ik heel erg in de war. Toen ik ouder werd, was ik niet populair onder de meiden, werd altijd uitgelachten, belachelijk gemaakt en wat niet. Mijn laatste ex was dan ook mijn eerste echt vriendin. Mischien dat het met de sociale druk te maken heeft, en nu ik eraan terugdenk: het verleden maakt me kapot, langzaam maar zeker.

Ik had altijd gehoopt dat ik dit gebeuren ooit op een dag zou vergeten, maar alles is nu weer helder geworden. Ik wil teruggaan naar het verleden, en de persoon die dit veroorzaakt heeft uit mijn leven wissen. Het doet me pijn als ik eraan denk waar ik dat meisje aan toe had gezet, hoe zou zij zich voelen? Heeft ze wel een betere leven dan mij?

Hoe is dit te vergeven?
Laatst gewijzigd door volhoudertje op 03 mei 2013 22:50, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: vloeken verwjderd
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

GreenTea schreef:Wanneer ik iemand vriendelijk groet, krijg ik vaak de indruk dat mensen iets lelijks kunnen zien in mijn ogen, ook van mensen die voorbij lopen en recht in mijn ogen kijken. Ze zeggen dat jouw ogen de spiegel van jezelf is, de meeste blikken die ik opvang zijn totaal niet positief
Hoi Green Tea,
ik denk, dat je je eigen ellende/ schaamte etc. weerspeigeld ziet in de ogen van de ander.
(En of die ander meer ziet, dan een ongelukkig mensenkind, ik denk van niet.)

GreenTea schreef:Mischien niet de juiste forum: er is maar 1 persoon met wie ik dit gedeeld heb, maar ik heb de moed moeten verzamelen om het toch maar hier te delen want het begint aan me te vreten.
In mijn jeugd ben ik aangezet tot seks met een jongen, door de jongen zelf. Ik was denk ik tussen 5 en 7 jaar oud en hij is een paar jaar ouder dan ik. Ik wist niet wat het was, dacht dat het net zo gewoon was als buiten spelen met andere kinderen.
Je bent ergens in meegetrokken, buiten je wil om.
GreenTea schreef:Ik had totaal geen benul wat het in grote lijnen was. Ik schaam me ziekelijk dat ik het ook nog eens leuk vond.
Heel veel kindern doen bij zichzelf min of meer sexuele spelletjes of hoe je het precies wilt noemen - en dat voelt idd fijn.
Sexueel contact op jonge leeftijd hoort niet tot de normale gang der dingen, maar in principe hoort sex fijn te zijn.
Het enorme probleem is wel, dat je dus als mens van 6 een enkele 'context' hebt - en dat maakt het allemaal ontzettend glibberig en verwarrend. Zo kun je tegelijktijd nieuwsgierig zijn, de aandacht en intimiteit prettig vinden, de aanrakingen zelf plezieig vinden, maar tegelijkertijd ergens voelen "nee, dit wil ik niet". Ga er maar aan staan als je 6 bent...!!!
Pubers van 16 worstelen hier al mee, teriwjl die in principe wel de leeftijd ervoor hebebnen idealiter bij vrienden terecht kunnen.)
GreenTea schreef: Later heb ik dit 'spel' ook geprobeerd met een meisje die niet veel jonger dan mij was, en woonde een paar huizen verderop. Zij had er weinig bezwaar mee, en op een dag vroeg ik of ik 'in' haar mocht. Gelukkig heeft ze dat afgewezen en is dat 'spel' sindsdien helemaal afgelopen.
Oj...
Heb je nog contact met haar...?
Het klinkt hard, maar als dit aan je vreet, vraag het haar. Haar antwoord kan nauwelijks akeliger zijn, dan wat jij nu allemaal in je hoofd hebt zitten.
(En als ze er schade aan heeft overgehouden - wat heel erg is - ook jij bent ergens in meegetrokken, en bent daardoor beschadigd.)
GreenTea schreef:Ik zou de doodstraf moeten krijgen. Ik heb gelukkig niet de neiging meer om te surfen voor dit nachtmerrie materiaal, ik heb nichtjes en een neefje waar ik veel om geef en heb tegen mezelf gezegd: als ik hen iets aan doe, als ik ook maar 1 gedachte bij ze krijg, dan verdien ik de dood. Period.
:knuffel:
GreenTea schreef:Ik wilde altijd hierover zwijgen vanwege de schaamte, bang dat ik afgestoten zou worden van de samenleving. Jammer genoeg is dat toch al een beetje gebeurd.
Bedenk ook, dat als het om sexueel geweld gaat, de daders zich doorgaans nauwelijks schamen, de slachtoffers des te meer.
GreenTea schreef:Mischien dat het met de sociale druk te maken heeft
Nu IS schaamte en emotie, waar en element in zit van "acceptatie door de groep". (Denk aan uitdrukkingen als "iemand niet onder ogen durven komen" of 'jezelf niet in de spiegel willen zien'....)
Is dat, wat je bedoelt met sociale druk - of iets anders...?
GreenTea schreef:Ik wil teruggaan naar het verleden, en de persoon die dit veroorzaakt heeft uit mijn leven wissen.
Als dit gaat over jouw gevoelens, jouw gdachten: prima doel!!
GreenTea

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Janneke schreef:Nu IS schaamte en emotie, waar en element in zit van "acceptatie door de groep". (Denk aan uitdrukkingen als "iemand niet onder ogen durven komen" of 'jezelf niet in de spiegel willen zien'....)
Is dat, wat je bedoelt met sociale druk - of iets anders...?
Dat iedereen normaal is/hoort te zijn. Wat ik heb meegemaakt is verre van normaal.
Janneke schreef:Heb je nog contact met haar...?
Het klinkt hard, maar als dit aan je vreet, vraag het haar. Haar antwoord kan nauwelijks akeliger zijn, dan wat jij nu allemaal in je hoofd hebt zitten.
(En als ze er schade aan heeft overgehouden - wat heel erg is - ook jij bent ergens in meegetrokken, en bent daardoor beschadigd.)
Nee, ik ben 6 jaar geleden verhuisd. Ons contact is nogal verbroken sinds de middelbare school. Ik heb haar wel aangesproken via facebook, maar ze heeft het bericht nog niet gelezen. Ik wil haar verder niet stalken.
Apologize

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Je kan het jezelf niet kwalijk nemen. Als je zo jong al daar mee in aanmerking komt...ja...dan heb je zeg maar nog niet de hersens om er goed over na te denken. Rot dat je er nu zo mee zit zeg... [AAI]
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Hoi Green Tea,
in je eerdere post schreef je een alinea, waar ik weinig chocolade van kon maken:
GreenTea schreef:Ik vond het altijd leuk om met meiden om te gaan, had altijd wel een verkering hier en daar. Alleen wanneer ik aan het voorval denk raak ik heel erg in de war. Toen ik ouder werd, was ik niet populair onder de meiden, werd altijd uitgelachten, belachelijk gemaakt en wat niet. Mijn laatste ex was dan ook mijn eerste echt vriendin. Mischien dat het met de sociale druk te maken heeft, en nu ik eraan terugdenk: het verleden maakt me kapot, langzaam maar zeker.
Ik vroeg, wat je precies bedoelde met sociale druk. Jij schreef terug:"Dat iedereen normaal is/hoort te zijn."
Iets wat mij doet denken aan de uitspraak (zo niet verzuchting) "Ik ben de populairste jongen van de klas, ik kan me dus heel veel permitteren. Of misschien wel heel erg weinig. (Want als ik niet doe, wat 'ze' verwachten, word ik afgemaakt.")

En ook ben ik het roerend eens met wat je schreef: "Wat ik heb meegemaakt is verre van normaal."
Zo is dat maar net!!

En vwb. contact met dit meisje: groot gelijk, dat je haar niet wilt stalken. Maar oma vraagt zich wel af, of facebook het juiste medium is, om een en ander te bespreken. Het lijkt me wel heel openbaar. (Uiteraard kun je in een berichtje iets zetten over "dat je haar graag een brief zou willen schrijven over iets van vroeger, of je haar postadres mag, evt. per pb".)
GreenTea

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Dank je wel, Apologize.

Janneke, wat ik eigenlijk bedoel is dat ik zoveel mogelijk normaal probeer te zijn zonder dat ik als buitenstaander beschouwd ga worden. Ik maak me waarschijnlijk druk om niks, maar het is gewoon zo.
GreenTea

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Wat betreft het meisje uit het verleden, het was een privebericht dat ik verstuurde dus alleen zij kan het lezen. Mischien is een bezoekje aan het oude adres waar haar ouders mischien nog wonen wel van toepassing.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Hoi Green Tea,

Gevoelens kunnen heel heftig zijn ... (Op allerlei fronten ... dingen kunnen triggeren ... dingen kunnen pijn doen ... dingen kunnen kwetsen ... dingen kunnen je laten twijfelen ...)

En je kan het zo voelen...dat MAG. - Ook als het niet zo is, je kan het wel zo voelen, inderdaad.
Voor jou is dit iets moeilijks. Ook als (later) blijkt dat je je druk maakt om bijvoorbeeld niets.
:knuffel:
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
GreenTea

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

Alweer 6 maanden geleden, ik mis mijn ex heel erg. Ik vind het maar moeilijk te geloven dat ik verder kan zonder haar.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Ik zit in deze spiraal, mogelijk een depressie?

GreenTea schreef:Alweer 6 maanden geleden, ik mis mijn ex heel erg. Ik vind het maar moeilijk te geloven dat ik verder kan zonder haar.
En toch ... ondanks dat je het moeilijk vind, vind je ergens de kracht om vooruit te gaan en door te gaan.

Dat is toch een compliment waard!!!! [AAI]
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”