Een "vriend" van me, ken hem nu een goed jaar, leerde hem kennen in een hobbyclub, vertoont beetje apart gedrag.
In het begin deden we vele dingen samen, kreeg er vele telefoontjes van per dag. Stond heel vaak aan mijn deur,....en dan ineens: niets meer. Ik belde eens, geen antwoord. Mailtjes werden ook niet beantwoord. Ineens drie maanden later belde die alsof het gisteren was. Ik vroeg even wat er was gebeurd. Hij zei: jij kijkt naar die bepaalde quiz en ik heb een hekel aan mensen die naar die quiz kijken. Ik zeg: dat heeft toch niets met jou persoonlijk te maken. Hij zei: nou, als ik zo'n dingen opmerk bij mensen moet je me gewoon even gerust laten.
Heb dan gedacht: wat een vreemd mens, maar ergens was ik ook blij dat we weer contact hadden. Na een tweetal maanden deed zich opnieuw dat spelletje voor. Geen contact meer, geen antwoord op sms, mail, telefoon,.... En een zestal weken later kreeg ik telefoon: hey, alles goed? Ik vroeg: wat was het probleem? Hij zei: ik was niet boos op je hoor, maar je praatte de laatste keer een uur lang over je verlangen naar een reis naar Zuid-Afrika en ik vind dat het stomste land dat er bestaat. Ik zeg: waarom heb je me dat gewoon niet gezegd toen? Hij zei: dat moest even bezinken en pas achteraf besefte ik de ernst hiervan.
Ik ben toen wel zo stom geweest om dit door de vingers te zien. Opnieuw tijdje contact en dan weer ineens niets. Vorige donderdag belde hij heel onverwachts. Ik heb toen getwijfeld om op te nemen, maar ik heb het gedaan. Ik heb hem laten vertellen en alles leek weer het oude. Toen ik vroeg wat er dit keer scheelde, zei hij: ja dat restaurant waar we de laatste keer gaan eten zijn. Ik vond de lasagne er te duur voor wat het was. Het was nota bene zijn keuze om daar te gaan eten. Ik kan er zelf goedkopere en betere maken, zei hij.
Ik heb toen het telefoontje snel beëindigd omdat ik er mij niet lekker bij voel. Hij heeft buiten mij nog één vriend met wie hij op dezelfde manier omgaat. Voor de rest heel veel kortdurende vriendschappen en relaties.
Ik voel me niet lekker mee bij het contact. Elke keer opnieuw wil ik een manier zoeken om die persoon te helpen, maar wat zeg je tegen iemand die zelf de manier, duur en wijze van contact bepaalt en je behandelt alsof je even in bruikleen te nemen bent?