Zomaar een stuk uit mijn dagboek:
Op het moment dat ik dit schrijf voel ik mij onrustig. En meestal is dat niet zo’n goed teken. De laatste keer dat ik me zo voelde duurde het niet lang of ik belandde in een diep dal.
Wat ik dan precies voel? Kan het niet goed uitleggen? Onrust in mijn hoofd. De behoefte om te praten; om dingen op een rijtje te krijgen.
Waardoor ik me zo voel? Eerlijk? Op het moment voel ik me écht rot over de dingen die ik niet kan bespreken. Met niemand. Ik voel me vreselijk. Ik voel me dik. De hele dag al voel ik mijn buik. Alsof het in de weg zit. Alsof het steeds groter wordt. De weegschaal geeft het ook aan hoor: ben in 3 weken tijd 5 kilo aangekomen. Als dit zo doorgaat…?
Ik heb besloten dat ik een gesprek wil met mijn huisarts. Ik wil dit bespreken. Ik denk namelijk dat het een gevolg is van het gebruik van de antidepressiva. Wat me verder heel erg tegen staat aan deze medicatie, is dat je pas 13 uur na inname weer mag auto rijden. Op het werk is dat geregeld hoor, dus dat is het probleem niet. Maar wat betekent dit voor mij persoonlijk? Vrijwel nooit meer ’s avonds met mijn vriendin een ommetje kunnen maken. Straks in het motorseizoen betrekkelijk minder kunnen motor rijden dan vorig jaar. Alsof je gestraft wordt! Alsof je gestraft wordt voor het feit dat je depressief bent geworden.
Mijn vriendinnen laten het ook afweten. En ik durf er niet zo goed wat van te zeggen. Vanmiddag zou een vriendin langs komen; uit school. Toen ik niks van haar hoorde hierover besloot ik haar zelf maar eens te smsen. Ze wilde graag een ‘rustdagje’. Prima hoor! Rust maar lekker uit. Ondertussen dus weer een dag alleen gezeten. Alle tijd gehad om te malen. Om me nog slechter over mezelf te gaan voelen. Wat voor zin heeft het allemaal nog?
Gisteravond heb ik dit geschreven.
Op dit moment voel ik me nog net zo onrustig. Zou het liefst willen janken, maar ik kan gewoon niet eens meer janken. Zal ook wel een bijwerking zijn van de antidepressiva.
Eén van de problemen waar ik me nu echt zorgen over maak is mijn gewicht. Vanochtend weer op de weegschaal gestaan en het klopt echt: in iets meer dan 2 weken tijd ben ik 5 kg. aangekomen. Ik baal daar stevig van. Vanochtend voor het eerst geprobeerd om mijn vinger achter in m'n strot te steken zodat mijn maaginhoud niet in 'vet' omgezet kan worden maar in de wc zou belanden. Wees gerust hoor: ik kon het niet. Misschien gelukkig voor mij: ik vind braken zoiets vreselijks ranzigs.
Maar goed. Ik voel me hier niet happy onder. Ga proberen om zo min mogelijk te eten. Heb om 11.00 uur een ontbijt gehad en wil vanavond soep eten en verder probeer ik niks te gaan eten. Ik wil niet dat het 'cadeautje' wat ik aan deze depressie over houd een 'vet lichaam' is.
Sorry, het zit me dwars en kan hier met niemand over praten. Tegen mijn vriendin had ik ook al gezegd dat ik zo erg vind dat ik aan ben gekomen van de antidepressiva (was toen nog 3 kg.). Zij vindt dat ik niet mag zeuren: ik mocht er immers best een beetje bij hebben. Ze heeft gelijk hoor; maar liever niet op deze manier. En wat ik me afvraag: waar stopt het? Ik heb verhalen gelezen van mensen die 25 of zelfs 30 kg. zijn aangekomen door dit medicijn. Dat wil ik echt niet! Ik ga volgende week echt met mijn huisarts bellen!