private schreef:Misschien kunnen een aantal mensen mij helpen en vertellen wat het nou eigenlijk is.
Sinds jongs af aan tot nu toe zeggen beiden ouders tegen mij apart van elkaar. Ik ben niet eerlijk geweest en heb hun niet eerlijk en oprecht behandeld. Alvorens klagen ze er wel over dan mijn ma over pa en andersom en ten slotte worden ze kwaad ik ben dus niet eerlijk en ik moet gerechtigheid brengen wie het dan vraagt aan mij.
Hoi Private,
begrijp ik nou, dat je van jongs af aan in het vechthuwelijk van je ouders hebt geleefd...?
In een fatsoenijk gezin, waarin naar behoren wordt opgevoed, trekken ouders 1 lijn naar hun kinderen. Dus niet dat ouders elk apart van elkaar ideeen hebben.
Laat staan, dat ouders tegen hun kinderen klagen over hun echtgenoot. Dat "kan" niet (beter gezegd: het mag niet/ een goede ouder laat het zeer beslist uit zijn hoofd) : zij hebben (zoals ze op zo'n moment beweren) dan wel een verschrikkelijek partner - maar die partner is wel jouw ma/pa. Aan wie jij loyaal bent (een kind is in principe loyaal aan alle opvoeders/ gezinsleden). Dan wordt jouw loyaliteit aan je vader door je moeder ondergraven - en vice versa. Ofwel: ze dwingen jou tot een keuze (wees loyaal aan mij, want je vader/ je moeder is zo'n *%%*) - maar als je een keuze zou maken, doe je het uiteraard ook weer niet goed...
Geen fijn gezin om in op te groeien...!
En dan de spanning bij jou dus giga kan oplopen - dat geloof ik grif!!!
private schreef:Nou, weet ik dat ik niets kan doen en dat ik beter geen kant kan kiezen en alleen aanhoren
Klopt, ik zou hast zeggen
als een zwerende vinger.
(Of zeggen van: Sorry, maar het is wel mijn moeder/ vader - ga alsjeblieft met iemand anders praten, niet met mij.)
private schreef:maar wat bedoelen ze eigenlijk ermee? Wat willen ze dat ik ga doen qua dat hun het recht niet wordt aangedaan via mij.
Wat ze denk ik willen, is dat jij partij kiest. (Geen ouder zou dat ooit horen te willen, maar daar komt het helaas op neer)
En mogelijk dat de woede, dat jij geen partij kiest (
) over jouw hoofd wordt uitgekieperd, "dat jij oneerlijk zou zijn" - wat nergens op slaat, maar jij helaas wel naar je hoofd krijgt.
(Het is zoiets als "antwoord geven op de verkeerde vraag".)
En hoe jij ze recht zou kunnen doen... Tja - ook dat is de verkeerde vraag, lijkt me. (Het kan, in het kader van hun vechthuwelijk, zo zijn, dat ze zich allebei chronisch te kort gedaan voelen. Dat kan, dat is op zich triest, maar ook hun eigen schuld. De oplossing is hetzij een relatietherapeut bellen, of een advocaat. In plaats daarvan wordt dit OOK maar op jouw bordje gelegd...)
Er is een jargon woord, dat luidt:"parentificatie": je wordt als kind opgezadeld met een rol, die je ouders (parents) zouden moeten vervullen. Je moet ouder worden/ wordt tot ouder gemaakt (-ficatie) omdat ze hun eigen taak niet aankunnen (of willen).
Zo klinkt dit me min of meer in de oren: in plaats van een goed huwelijk te hebben, of zelf aan hun relatie te werken, "heb jij het gedaan" (...ben je de zondebok....)
of "doe jij het fout, want wij zijn niet gelukkig - terwijl dat jouw taak is: ons gelukkig maken" (parentificatie - dat horen ze zelf te doen, zij zijn de volwassenen).
Makkelijk, in een paar woordjes opgetypt advies: "do not buy the bullshit".
(Uitrafelen in therapie, wat er allemaal bullshit is, dat kan ene heel proces zijn. Maar: dat lijkt me veel en veel zinniger dan allerlei standaard kreten:"er is borderline geconstateert, dus doen we *zus* en/ of narcistische stoornis dus doen we *zo*".)
private schreef:Maar wat zouden ze bedoelen, want als ik vraag van wat ik nou zou moeten doen dan, dan krijg ik geen antwoord of dat ik er goed over moet nadenken en oprecht moet handelen
Nou wil ik niet harder afgeven op je ouders dan strikt noodzakelijk, maar... -
nare mensen hebben er een handje van, geen openheid van zaken te willen geven.
Jou eerst vertellen "dat je iets heel goed weet" is een vorm van manipulatie (onderhuids word je beschuldigd, van je houd je expres van de domme)
of je vertellen "dat het evident is" of "dat iedereen dat toch weet" (zodat je je dom gaat voelen, want je snapt er geen hout van)
etc.
(En "dat je eerlijk moet zijn" - ook zo'n onderhuidse sneer: alsof je doorgaans dus oneerlijk bent. Terwijl het parket waarin jij
gebracht bent, nergens naar lijkt en van hun erg oneerlijk is ten opzichte van jou.)
...en nadat je het een x aantal keren gevraagd hebt, doe je er inderaad goed aan, om het voortaan maar achterwege te laten: dat jij geen duidelijkeid krijgt, is zo ongeveer doel op zich geworden.
(En hun "mistige communicatie" is wellicht ook een teken, dat ze de waarheid niet duidelijk durven zeggen. Ook geen best teken...!)
Iemand die eerlijk communiceert, doet een oprechte poging, om zaken duidelijk te maken. Neemt jouw vragen serieus, dan speek je samen een bepaalde situatie door, etc.etc.