hey,
ik ben eingelijk nooit echt mager geweest en dit is al heel mijn leven een serieus probleem.
In het lagere school ben ik de hele tijd gepest geweest door mijn gewicht. ( en kleine kinderen kunnen echt gemeen zijn tegenover elkaar)
toen ben ik naar de "grote" school geweest ver van mijn stad waar ik woonde. ( elke dag ongeveer een half uur met de trein) zodat ik zeker niemand zou kennen en helemaal opnieuw zo beginnen.
daar ging het het eerste jaar heel goed, kreeg leuke vriendinnen, ik werd een stuk herboren. na het tweede jaar een kleine terugval gehad door een paar leerlingen, maar mijn vriendinnen kwamen enorm op voor mij en dit heeft mij wel enorm gered. daarna ging het weer een paar jaar beter. kreeg hele goede vriendinnen waar ik zot kon zijn en mezelf zijn.
toen begon het ergste. ik was toen ook al mollig. ik was dan ongeveer 15 jaar.
toen ik gewoon op straat liep, de bus nam, ergens naartoe ging. (alles buiten mijn eigen huis) begon het pas.
iedere keer als ik wegging, hoorde ik minstens 1 keer van iemand dat ik totaal niet ken dat ik dik was.
dit op allerlei verschillende manieren. ofwel kijken ze naar mij en begonnen enorm hard te lachen, pas op je gaat niet door de deur kunnen, pas op dat je niet door de grond zakt, amaai kijk naar die dikke,... zo kanik er nog wel een paar honderd opzeggen.
Ik had dit in die periode ook gezegd tegen mijn ouders omdat ik er echt door zat. het enigste wat ze zeiden was: je moet er gewoon niet naar luisteren
Dit heeft een blijvend litteken nagelaten bij mij. ik heb totaal geen zelfvertrouwen, als mensen kijken naar mij op straat, denk ik altijd dat ze over mij bezig zijn... ( hierdoor loop ik altijd! met een mp3 over straat als ik alleen weg ben. ik zorg dat ik niemand kan verstaan wat de mensen rondom mij zeggen.
En het ergste van al is dat ik maar eetbuien blijf krijgen.
Ik wil zo graag mager zijn, dat ik ook in een mooi topje kan rondlopen, in een bikini kan gaan zwemmen zonder me te schamen over mijn gewicht, buik,...
door mijn gewicht heb ik ook het gevoel dat er geen enkele jongen in mij geïnteresseerd is, wat dan ook terug mijn zelfvertrouwen aan het schaden is...
Ik heb wel nu een hele goede vriendin die zegt dat ik mij zeker niet moet schamen voor mijn gewicht en dat ik leuk ben en wij amuseren ons ook wel altijd, maar ik vind het enorm moeilijk.
Dieët aangaan enzo lukt mij niet omdat ik dat nooit volhou.
Ik weet soms gewoon niet meer wat te doen en zou soms heel graag op een onbewoond eiland wonen waar ik niemand zou zien...